Kapitulo 94

Ang Panginahanglan sa Pag-ampo ug Pagkamapaubsanon

SAYO pa, sa dihang siya didto sa Judea, si Jesus misugilon sa usa ka ilustrasyon mahitungod sa kahinungdanon sa mapinadayonong pag-ampo. Karon, sa kataposang biyahe niya sa Jerusalem, iyang gipasiugda pag-usab ang panginahanglan sa dili paghunong sa pag-ampo. Si Jesus lagmit didto pa sa Samaria o Galilea sa dihang iyang gisuginlan ang iyang mga tinun-an niining dugang ilustrasyon:

“Sa usa ka siyudad dihay usa ka maghuhukom nga walay pagkahadlok sa Diyos ug walay pagtahod sa tawo. Apan sa maong siyudad dihay usa ka babayeng balo nga padayong nag-adtoan kaniya, nga miingon, ‘Hatagi akog hustisya batok sa akong kaaway.’ Buweno, wala lang una siya manumbaling, apan sa ulahi siya miingon sa iyang kaugalingon, ‘Bisan tuod wala ako mahadlok sa Diyos ni mitahod sa tawo, tungod kay padayong nagsamok kanako kining babayeng balo, ako na lang siyang hatagan sa hustisya, aron dili ako maugtas sa iyang kanunayng pagbalikbalik.’”

Unya si Jesus mihimog pagpadapat sa iyang sugilanon, nga miingon: “Patalinghogi ninyo ang giingon sa dili matarong nga maghuhukom! Ug dili ba unya hatagan sa Diyos ug hustisya ang iyang mga pinili nga nagtuwaw kaniya sa maadlaw ug sa magabii, nga siya mainantoson man gayod nganha kanila?”

Si Jesus wala magpasabot nga si Jehova nga Diyos sa bisan unsang paagi susama sa dili matarong nga maghuhukom. Hinunoa, bisan gani ang dili matarong nga maghuhukom motubag sa mapinadayonong mga hangyo, wala gayod ing pagduhaduha nga ang Diyos, kinsa matarong ug maayo, motubag kon ang iyang katawhan magpadayon sa pag-ampo kaniya. Busa si Jesus nagpadayon: “Sultihan ko kamo, ang [Diyos] sa madali magahatag kanilag hustisya.”

Ang mga huyang ug mga kabos kanunayng hinikawan sa hustisya, samtang ang mga gamhanan ug mga adunahan kanunayng pinaboran. Ang Diyos, bisan pa niana, dili lamang magtino nga masilotan ang daotan nga may hustisya apan magtino usab nga ang iyang mga alagad tratahon nga sama pinaagi sa paghatag kanilag kinabuhing walay kataposan. Apan unsa ka daghang tawo ang hugot nga nagtuo nga ipahamtang sa Diyos sa madali ang hustisya?

Sa linaing paghisgot sa pagtuo maylabot sa gahom sa pag-ampo, si Jesus nangutana: “Inig-abot sa anak sa tawo, iyang makaplagan kaha ang pagtuo sa ibabaw sa yuta?” Bisan tuod nga ang pangutana wala matubag, lagmit gipasabot nga ang maong pagtuo dili mabatonan sa kadaghanan sa dihang si Kristo moabot sa paghari sa Gingharian.

Taliwala niadtong naminaw kang Jesus mao ang pipila nga mibatig pagsalig sa kaugalingon sa ilang pagtuo. Sila misalig sa ilang kaugalingon nga sila matarong, ug nagtamay sa uban. Ang pipila sa mga tinun-an ni Jesus apil niining grupoha. Busa iyang gipunting ang mosunod nga ilustrasyon ngadto kanila:

“Dihay duha ka tawo nga mitungas ngadto sa templo aron sa pag-ampo, ang usa Pariseo ug ang usa maniningil sa buhis. Ang Pariseo mibarog ug misugod sa pag-ampo niini sa iyang kaugalingon, ‘Oh Diyos, pasalamatan ko ikaw nga ako dili sama sa ubang mga tawo, nga mga tikasan, mga hiwi, mga mananapaw, o sama niining maniningil sa buhis. Ako nagpuasa makaduha sa usa ka semana, ug naghatag ako sa ikapulo sa tanang akong pinangitaan.’”

Ang mga Pariseo ilado sa ilang publikong pagpasundayag sa pagkamatarong aron ilhon sa uban. Ang kasagarang mga adlaw sa ilang pagpuasa sa kaugalingon maoy Lunes ug Huwebes, ug sila sa pagkamainampingon naghatag sa ikapulo bisan sa gagmayng mga tanom sa kaumahan. Pipila ka bulan nga miagi, napadayag ang ilang pagtamay sa kasagarang mga tawo sa panahon sa Piyesta sa Tabernakulo sa dihang sila miingon: “Kining panon sa katawhan nga walay hibangkaagan sa Kasugoan [nga mao, ang hubad nga gihatag niana sa mga Pariseo] maoy tinunglong mga tawo.”

Sa pagpadayon sa iyang ilustrasyon, gisulti ni Jesus kon kinsa ang “tinunglo” nga tawo: “Apan ang maniningil sa buhis nga nagtindog nga nagpalayo wala gani moyahat sa iyang mga mata ngadto sa kahitas-an, apan padayong nagpamokpok sa iyang dughan, nga nagkanayon, ‘Oh Diyos, kaloy-i ako nga makasasala.’” Tungod kay ang maniningil sa buhis mapainubsanong midawat sa iyang mga kahuyangan, si Jesus miingon: “Sultihan ko kamo, Kining tawhana mipauli sa balay nga mao hinuon ang gipakamatarong kay niadtong usa; kay ang matag-usa nga magpataas sa iyang kaugalingon igapaubos, apan ang magpaubos sa iyang kaugalingon igapataas.”

Busa gipasiugda ni Jesus pag-usab ang panginahanglan nga magmapainubsanon. Kay nagtubo diha sa katilingban diin ang nagpakamatarong sa kaugalingong mga Pariseo impluwensiyado kaayo ug ang posisyon ug pagkabutang kanunayng gipasiugda, mao nga dili ikatingala nga bisan gani ang mga tinun-an ni Jesus naapektohan. Apan, unsa ka maayong leksiyon sa pagkamapainubsanon ang gitudlo ni Jesus! Lucas 18:1-14; Juan 7:49.

▪ Nganong mihatag ang dili matarong nga maghuhukom sa hangyo sa babayeng balo, ug unsang leksiyon ang gitudlo sa ilustrasyon ni Jesus?

▪ Unsang pagtuoha ang pangitaon ni Jesus inig-abot niya?

▪ Alang kang kinsa gipunting ni Jesus ang iyang ilustrasyon mahitungod sa Pariseo ug sa maniningil sa buhis?

▪ Unsang panghunahuna sa mga Pariseo ang angay likayan?