Kapitulo 84

Ang Responsabilidad sa Pagkatinun-an

TAPOS sa pagbiya sa balay sa iladong Pariseo, nga lagmit usa ka membro sa Sanhedrin, si Jesus nagpadayon sa pagpaingon sa Jerusalem. Gisunod siya sa dagkong mga panon. Apan unsa ang ilang mga motibo? Unsa bay tinuod nalangkit sa pagkahimong matuod niyang sumusunod?

Samtang sila nagpadayon sa panaw, si Jesus miliso sa mga panon ug tingali nakapakurat kanila sa miingon siya: “Kon adunay moanhi kanako ug dili magadumot sa iyang amahan ug inahan ug asawa ug mga anak ug mga igsoong lalaki ug mga igsoong babaye, oo, ug bisan sa iyang kaugalingong kalag, siya dili mahimong akong tinun-an.”

Unsay gipasabot ni Jesus? Si Jesus wala mag-ingon dinhi nga pagadumtan sa literal sa iyang mga sumusunod ang ilang mga paryente. Hinunoa, sila pagadumtan nila sa diwa nga higugmaon sila nga menos kay sa ilang paghigugma kaniya. Ang katigulangan ni Jesus nga si Jacob giingong “nagdumot” kang Lea ug nahigugma kang Raquel, nga nagpasabot nga menos ang iyang paghigugma kang Lea kay sa iyang igsoong babaye si Raquel.

Palandonga, usab, nga si Jesus miingon nga ang usa ka tinun-an angay magadumot “bisan sa iyang kaugalingong kalag,” o kinabuhi. Sa makausa pa ang gipasabot ni Jesus mao nga ang matuod nga tinun-an kinahanglang mahigugma Kaniya labaw kay sa iyang paghigugma sa iyang kaugalingong kinabuhi. Sa ingon gipasiugda ni Jesus nga ang pagkahimong iyang tinun-an maoy seryosong responsabilidad. Kini dili butang nga pagahimoon nga walay maampingong pagtuon.

Ang kalisod ug paglutos nalangkit sa pagkahimong tinun-an ni Jesus, kay mipadayon siya sa pagpasabot: “Si bisan kinsa nga dili mopas-an sa iyang kahoy sa pagsakit ug mosunod kanako dili mahimong akong tinun-an.” Busa, ang matuod nga tinun-an kinahanglang andam makaagom sa samang palas-anong kaulawan nga giantos ni Jesus, apil pa, kon kinahanglanon, nga mamatay diha sa mga kamot sa mga kaaway sa Diyos, nga hapit nang himoon ni Jesus.

Busa, ang pagkahimong tinun-an ni Kristo maoy butang nga kinahanglang timbangon pag-ayo sa mga panon nga misunod kaniya. Gipasiugda kining kamatuorana ni Jesus pinaagi sa usa ka ilustrasyon. “Pananglitan,” siya miingon, “kinsa kaninyo ang magatinguha sa pagtukod ug torre ang dili una molingkod ug mokuwenta sa galastohan, sa pagtino kon siya may igo bang ikapahuman niini? Kay kon dili, basin ikabutang na niya ang patukoranan apan dili siya makahuman niini, ug ang tanang makakita basin mosugod sa pagbiaybiay kaniya, nga magaingon, ‘Kining tawhana misugod sa pagtukod apan wala makapahuman.’”

Busa si Jesus nag-ilustrar ngadto sa mga panon nga nagsunod kaniya nga una mahimong iyang mga tinun-an, angay silang mohukom sa lig-on nga sila makatuman sa kon unsay nalangkit, sama ra nga ang tawo nga magatinguha sa pagtukod ug torre magtino sa dili pa siya mosugod nga siya may salapi nga ikahuman niana. Sa paghatag ug laing ilustrasyon, si Jesus nagpadayon:

“O kinsa bang haria, nga nagapadulong sa pagpakiggubat sa laing hari, ang dili una molingkod ug magpakitambag kon kaha siya makaarang sa pagpakig-asdang pinaagi sa napulo ka libong sundalo batok sa usa nga makig-asdang kaniya pinaagi sa kawhaan ka libo? Kon, sa pagkamatuod, siya dili makaarang, nan samtang siya atua pa sa layo siya magsugo na sa usa ka pundok sa mga sinaligan ug makigsabot alang sa pakigdait.”

Unya gipasiugda ni Jesus ang punto sa iyang mga ilustrasyon, nga nag-ingon: “Busa, makatino kamo, walay mausa nga dili manamilit sa tanan niyang kabtangan ang mahimo nga akong tinun-an.” Kana ang kinahanglang sa kaandam himoon sa mga panon nga nagsunod kaniya, ug, oo, sa tanan nga uban nga makakat-on bahin kang Kristo. Kinahanglang sila maandam nga mosakripisyo sa tanan nga ilang nabatonan—tanan nila nga kabtangan, apil sa kinabuhi mismo—aron sila mahimong iyang mga tinun-an. Andam ba ikaw nga mohimo niini?

“Ang asin, sa pagkamatuod, maayo,” nagpadayon si Jesus. Sa iyang Wali sa Bukid, siya miingon nga ang iyang mga tinun-an mao “ang asin sa yuta,” nga nagkahulogang sila may makapreserbar nga impluwensiya diha sa katawhan, maingon nga ang literal nga asin maoy preserbatibo. “Apan kon ang asin mawad-an sa kaparat niini, pinaagi sa unsa nga kini timplahan? Kini dili na angay alang sa yuta o sa abuno,” mitapos si Jesus. “Igasalibay na lang kini sa mga tawo sa gawas. Ang may mga dalunggan nga makadungog, kinahanglang magpatalinghog.”

Busa gipakita ni Jesus nga bisan kadtong nahimong iyang mga tinun-an sa taastaas nang panahon kinahanglang dili maluya sa ilang determinasyon sa pagpadayon. Kon maluya sila, sila mahimong dili mapuslan, usa ka tumong sa pagbiaybiay niining kalibotana ug dili angayan sa atubangan sa Diyos, sa pagkamatuod, kaulawan sa Diyos. Busa, sama sa dili na parat, nahugawan nga asin, sila igasalibay sa gawas, oo, pagalaglagon. Lucas 14:25-35; Genesis 29:30-33; Mateo 5:13.

▪ Unsay kahulogan sa “pagdumot” sa mga paryente sa usa ug sa kaugalingon?

▪ Unsang duha ka ilustrasyon ang gihatag ni Jesus, ug unsay kahulogan nila?

▪ Unsa ang punto sa kataposang mga komento ni Jesus bahin sa asin?