Kapitulo 77

Ang Suliran Bahin sa Kabilin

ANG mga tawo nahibalo nga mikaon si Jesus diha sa balay sa usa ka Pariseo. Busa nagtigom sila sa gawas sa linibo ug naghulat sa paggula ni Jesus. Dili sama sa mga Pariseo nga misupak kang Jesus ug misulay sa pagbitik kaniya pinaagi sa mga pulong nga iyang pagalitokon, ang mga tawo maikagong namati kaniya nga mapasalamaton.

Gitagad pag-una ang iyang mga tinun-an, si Jesus miingon: “Likayi ninyo ang igpapatubo sa mga Pariseo, nga mao ang pagkamaot.” Sumala sa gipasundayag dihang nangaon, ang bug-os nga relihiyosong sistema sa mga Pariseo puno sa pagkamaot. Apan bisag ang pagkadaotan sa mga Pariseo gitago pinaagi sa salingkapawng pagpakita sa pagkadiyosnon, maladlad ra kini sa ulahi. “Walay tinabonan,” miingon si Jesus, “nga dili pagaukban, o tinagoan nga dili mahibaloan.”

Gisubli ni Jesus ang pagdasig nga iyang gihatag diha sa 12 dihang iyang gipadala sila sa pagwali sa Galilea. Siya miingon: “Ayaw ninyo kalisangi sila nga mopatay sa lawas ug tapos niana wala nay lain nga arang nilang mahimo.” Sanglit dili man makalimot ang Diyos bisan sa usa ka gamayng langgam, gipasaligan ni Jesus ang iyang mga sumusunod nga dili sila kalimtan sa Diyos. Siya miingon: “Sa diha nga pagataralon na kamo sa atubangan sa mga tigomanan sa katilingban ug sa mga punoan sa kagamhanan ug sa mga awtoridad, . . . ang balaang espiritu magatudlo kaninyo niadtong taknaa kon unsay kinahanglan ninyong isulti.”

Ang usa ka tawo taliwala sa panon sa katawhan misulti. “Magtutudlo,” siya mihangyo, “sultihi ra ang akong igsoong lalaki nga bahinan niya ako sa kabilin.” Ang Kasugoan ni Moises nag-ingon nga ang panganayng anak nga lalaki makadawat ug duha ka bahin sa kabilin, busa dili na unta kini angay awayan pa. Apan dayag nga ang tawo gustog daghan pa gawas sa iyang legal nga bahin sa kabilin.

Si Jesus sa tukma midumiling magpalangkit. “Oy tawo, kinsa bay naghimo kanako nga maghuhukom o magbabahin sa inyong kabtangan?” siya nangutana. Unya mihatag siya ning hinungdanong tambag sa mga tawo: “Magmatngon kamo ug likayi ninyo ang tanang dagway sa kadalo, kay ang kinabuhi sa tawo wala diha sa kadagaya sa iyang mga katigayonan.” Oo, bisan unsa pa ka daghana ang mabatonan sa tawo, siya mamatay ra ug biyaan kining tanan. Sa pagpasiugda niining kamatuorana, ug sa pagpakita sa kabuangan sa pagkapakyas sa pagtukod ug maayong relasyon sa Diyos, si Jesus migamit ug usa ka sambingay. Siya mibatbat:

“Ang yuta sa usa ka tawong dato mihatag ug daghang abot. Ug namalandong siya sa iyang kaugalingon, nga nagaingon, ‘Unsa may akong buhaton kay wala man akoy katipigan sa akong mga abot?’ Ug siya miingon, ‘Ang akong buhaton mao kini: akong gubaon ang akong mga dapa ug tukoron ko ang labi pang dako, ug sulod niini tipigan ko ang akong tanang abot ug mga kabtangan; ug unya magaingon ako sa akong kalag: “Kalag, gikatagan-an na ikawg ubay-ubayng bahandi alang sa daghang katuigan; pumahulay ka, kumaon ka, uminom ka, ug magsadya ka.”’ Apan ang Diyos miingon kaniya, ‘Tawong walay salabotan, karong gabhiona ang imong kalag pagakuhaon gikan kanimo. Ug kinsa na may makapanag-iya sa mga butang nga imong gitagana?’”

Sa pagtapos, si Jesus miingon: “Maingon niana ang magatigom ug mga bahandi alang sa iyang kaugalingon apan dili bahandianon ngadto sa Diyos.” Bisag dili pa tingali mabitik ang mga disipulo sa kabuangan sa pagtumpig bahandi, tungod sa adlaw-adlawng pagtagad sa kinabuhi sila daling mabalda gikan sa pag-alagad kang Jehova sa bug-os kalag. Busa gigamit ni Jesus ang okasyon sa pagsubli sa maayong tambag nga iyang gihatag sa milabayng usa ug tunga ka tuig diha sa Wali sa Bukid. Miatubang sa iyang mga tinun-an, siya miingon:

“Busa ingnon ko kamo, Ayaw na kamo pagkabalaka bahin sa inyong mga kalag kon unsay inyong kan-on o bahin sa inyong lawas kon unsay inyong ibisti. . . . Palandonga ninyo ang mga uwak nga wala magpugas ni mag-ani, wala silay tipiganan ni dapa, bisan pa gipakaon gihapon sila sa Diyos. . . . Palandonga ninyo ang mga lirio giunsa nila sa pagtubo; wala sila magbudlay ni magkalinyas; apan suginlan ko kamo, Bisan si Solomon sa tibuok niyang katahuman wala gani makabisti maingon sa usa kanila. . . .

“Busa ayaw ninyo pangitaa ang inyong pagakan-on ug pagaimnon, ug ayaw kamo pagkabalaka sa hunahuna; kay ang tanang mga nasod sa kalibotan maikagong nagapangita niining mga butanga, ug ang inyong Amahan nasayod nga kamo nagakinahanglan niini. Apan mao hinooy pangitaa ang iyang gingharian, ug unya kining mga butanga igadugang ra kaninyo.”

Ilabina sa mga panahong malisod ang panginabuhi nga maayong palandongon pag-ayo ang mga pulong ni Jesus. Ang tawo nga sobra kaayo ang kabalaka bahin sa iyang materyal nga mga panginahanglan ug mosugod sa pagkaluya sa iyang espirituwal nga mga tumong, sa pagkatinuod, nagapakitag kakulang sa pagtuo sa katakos sa Diyos sa pagtagana sa Iyang mga alagad. Lucas 12:1-31; Deuteronomio 21:17.

▪ Nganong nangutana ang tawo bahin sa kabilin, ug unsang tambag ang gihatag ni Jesus?

▪ Unsang sambingay ang gigamit ni Jesus, ug unsa ang punto niini?

▪ Unsang tambag ang gisubli ni Jesus, ug nganong tukma kini?