Kapitulo 117

Kasakitan Didto sa Tanaman

DIHANG nakatapos si Jesus sa pag-ampo, siya ug ang iyang 11 ka matinumanong apostoles nag-awit ug mga awit sa pagdayeg kang Jehova. Unya sila nanganaog gikan sa itaas nga lawak, nanggawas ngadto sa bugnaw nga kangitngit sa gabii, ug namalik sa pagtabok sa Walog sa Kidron paingon sa Betania. Apan sa dalan, mihapit sila sa usa ka paboritong dapit, ang tanaman sa Getsemane. Kini nahimutang o anaa sa duol sa Bukid sa mga Olibo. Si Jesus kasagaran nga nakigtagbo sa iyang mga apostoles dinhi taliwala sa kakahoyang olibo.

Sa gibiyaan niya ang walo sa mga apostoles—tingali duol sa ganghaan sa tanaman—iyang gitugon sila: “Panglingkod kamo dinhi samtang adto ako sa unahan ug mag-ampo.” Unya iyang gidala ang lain nga tulo—si Pedro, Santiago, ug Juan—ug mipadayon sa layolayo pa ngadto sa tanaman. Si Jesus naguol ug nasubo pag-ayo. “Ang akong kalag naguol sa labihan nga ikamatay,” giingnan niya sila. “Pabilin kamo dinhi ug pagtukaw kamo uban kanako.”

Sa pagpadayon ug unahan diyutay, si Jesus milubog sa yuta ug nga mihapa misugod sa pag-ampo nga mainiton: “Amahan ko, kon mahimo, isaylo lang kanako kining kopa. Bisan pa niana, dili sumala sa akong pagbuot, kondili sa imo.” Unsay iyang gipasabot? Nganong siya “naguol sa labihan, nga ikamatay”? Nagasibog ba siya sa iyang hukom nga magpakamatay ug itagana ang lukat?

Dili gayod! Si Jesus wala maghangyo nga ipahigawas siya sa kamatayon. Bisan ang paghunahuna nga makalikay sa haladnong kamatayon, nga kas-a gipasabot ni Pedro, mangil-ad alang kaniya. Hinunoa, siya naguol kay siya nahadlok nga ang paagi nga siya mamatay sa dili na madugay—ingong talamayon nga kriminal—maghatag pakaulaw sa ngalan sa iyang Amahan. Karon iyang nasabtan nga sa pila ka oras siya igalansang diha sa usa ka kahoy ingong labing daotang matang sa tawo—ingong tigpasipala sa Diyos! Kini mao ang nakapaguol pag-ayo kaniya.

Tapos sa pag-ampo nga dugay, si Jesus mibalik ug nakakita nga ang tulo ka apostoles nangatulog. Sa pagsulti kang Pedro, siya miingon: “Dili ba diay kamo makatukaw sa usa ka takna uban kanako? Pagtukaw kamo ug pag-ampo kamo kanunay, aron dili kamo mahasulod sa panulay.” Ugaling, sa pag-ila sa kalisdanan nga nasinati nila ug sa pagkaulahi sa takna, siya miingon: “Hinuon, ang espiritu maikagon, apan ang unod mahuyang.”

Unya si Jesus milakaw sa ikaduhang panahon ug mihangyo nga kuhaon sa Diyos gikan kaniya “kining kopa,” nga mao, ang natudlo nga bahin, o kabubut-on ni Jehova alang kaniya. Sa iyang pagbalik, siya nakakita na usab sa tulo nga nangatulog sa dihang angay unta silang mag-ampo nga dili mahasulod sa panulay. Sa pagpakigsulti ni Jesus kanila, sila wala masayod kon unsay itubag.

Sa kataposan, sa ikatulong panahon, si Jesus miadto sa dili layo, ug nga nagluhod, uban ang kusog nga paghilak ug mga luha, siya miampo: “Amahan, kon buot mo, kuhaa kining kopa gikan kanako.” Dulot gibati si Jesus ug grabeng kasakit tungod sa pakaulaw nga igahatag sa iyang kamatayon ingong kriminal diha sa ngalan sa iyang Amahan. Aw, nga isumbong ingong tigpasipala—usa nga nagatunglo sa Diyos—halos sobra na nga antoson!

Bisan pa niana, si Jesus mipadayon sa pag-ampo: “Dili ang buot ko, kondili ang buot mo.” Si Jesus masinugtanong nagpasakop sa iyang kabubut-on sa iya sa Diyos. Niadto, usa ka manulonda gikan sa langit mipakita ug nagpalig-on kaniya pinaagi sa pila ka makapalig-ong mga pulong. Lagmit, ang manulonda nagsulti kang Jesus nga iyang nabatonan ang pahiyom sa pag-uyon sa iyang Amahan.

Bisan pa, pagkabug-at kaayo ang gipas-an ni Jesus! Ang iyang kaugalingong kinabuhing dayon ug ang iya sa tibuok tawhanong banay diha sa timbangan. Dako kaayo ang emosyonal nga kalisod. Busa si Jesus mipadayon sa pag-ampo nga labi pang mainiton, ug ang iyang singot nahisamag mga tinulo sa dugo samtang natagak kana sa yuta. “Bisan pag kini katingalahan kaayong butang,” miingon ang The Journal of the American Medical Association, “ang dugoong singot . . . mahimong mahitabo sa emosyonal kaayong mga kahimtang.”

Human niadto, si Jesus mibalik sa ikatulong panahon ngadto sa iyang mga apostoles, ug sa makausa pa nakakita nga sila nangatulog. Sila gikapoy gumikan sa dakong kasubo. “Sa panahon nga sama niini kamo nangatulog ug nagapahulay!” siya mipatugbaw. “Igo na! Ang takna miabot na! Tan-awa! Ang Anak sa tawo gibudhian ngadto sa mga kamot sa mga makasasala. Bangon kamo, manglakaw na kita. Tan-awa! Ang magbudhi kanako nagsingabot na.”

Samtang nagsulti pa siya, si Judas Iskariote nagsingabot, nga giubanan sa usa ka dakong panon nga nagdalag mga sulo ug mga suga ug mga hinagiban. Mateo 26:30, 36-47; 16:21-23; Marcos 14:26, 32-43; Lucas 22:39-47; Juan 18:1-3; Hebreohanon 5:7.

▪ Sa pagbiya sa itaas nga lawak, diin dad-a ni Jesus ang mga apostoles, ug unsay iyang gibuhat didto?

▪ Samtang si Jesus nag-ampo, unsay gibuhat sa mga apostoles?

▪ Nganong si Jesus gibatig kasakit, ug unsang hangyo ang iyang gihimo sa Diyos?

▪ Unsay gipaila sa pagkahimong samag mga tinulo sa dugo ang singot ni Jesus?