Usa ka ngitngit, gamay nga lawak, sagad sa ilalom sa yuta, nga gigamit ingong bilanggoan. Ang Hebreohanong pulong alang sa “atob” (mas·gerʹ) naggikan sa usa ka lintunganayng pulong nga nagkahulogang “sirhan.” (Gen 19:6; Huk 3:23) Gibati ni David nga daw anaa siya sa usa ka atob sa panahon nga nagtago siya sa usa ka langob ingong usa ka ginukod nga kagiw gikan kang Haring Saul. Ang iyang mga kahimtang malisod kaayo, ang iyang kinabuhi kanunayng nameligro, ang mga lit-ag anaa sa iyang agianan, ug walay laing dapit nga kaikyasan. Siya miampo kang Jehova alang sa kaluwasan. (Sal 142:7) Si Isaias migamit niini nga termino sa simbolikong paagi diha sa duha ka dapit: (1) Bahin sa paghatag ug pagtagad ni Jehova sa “panon sa kahitas-an” (lagmit nagpasabot sa dili-masinugtanong mga manulonda) ug sa “mga hari sa yuta,” diin ang manalagna nag-ingong sila “tak-opan sulod sa atob” ug hatagag pagtagad “human sa daghang adlaw,” nga tingali nagtumong sa temporaryong pagpagawas sa dili-masinugtanong mga manulonda. (Isa 24:​21, 22; itandi ang Pin 20:​1-3.) (2) Sa Isaias 42:​7, ang manalagna naghisgot sa atob sa dihang nagtagna sa kagawasan gikan sa espirituwal nga kangitngit ug pagkabilanggo. Ang tigulang nga si Simeon, ubos sa inspirasyon, nagpadapat sa ulahing tagna niadtong kinsa dad-an ni Jesu-Kristo sa kahayag sa kamatuoran.​—Luc 2:25-32; tan-awa ang BILANGGOAN .