ANG Roma gihubit diha sa tagna sa Bibliya ingong usa ka mananap nga “makahahadlok ug makalilisang ug talagsaon ang pagkakusganon,” nga may mga ngipon nga puthaw. (Dan 7:7) Kini ang imperyo nga gitugotan ni Jehova sa paglaglag sa Jerusalem niadtong 70 K.P.

Gitugotan sa Roma ang halos tanang matang sa relihiyosong buhat, basta kadtong nagbuhat niini moapil usab sa pagsimba sa emperador. Kini nga pagsimba sa emperador giisip nga usa ka hinungdanong butang aron mahiusa ang imperyo. Busa ang bisan kinsa nga dili makigbahin niini giisip nga mga kaaway sa estado. Ang mga Kristohanon wala makigbahin sa maong pagsimba. Busa, bisan tuod sila maoy matinud-anong mga lungsoranon, ang mga Kristohanon sagad nahimong tumong sa mapintas nga paglutos. Lakip niadtong nagsugo sa maong paglutos mao ang mga emperador nga si Nero, Domitian, Marcus Aurelius, ug Diocletian. Si Poncio Pilato, usa ka Romanong gobernador sa Judea, sa dihang gipit-os sa relihiyosong mga lider sa mga Hudiyo, nagsugo pa gani sa pagpapatay kang Jesu-Kristo, nga nagbuhat niadto tungod sa politikanhong mga intereses.