Usa ka pagbati sa kaul-ol sa lawas, kasarangan man o grabe; usab sa grabeng mental o emosyonal nga kasakit.

Tungod sa kahago sa pagtikad sa tinunglo nga yuta (Gen 3:17-19; 5:29), sa makadaot nga mga pulong (Pr 15:1), sa pagkadili-masanongon sa uban alang sa maayo (Rom 9:2), sa balatian ug ubang kalisdanan (Job 2:13; 16:6), ang mga tawo nakasinatig mental, emosyonal, ug pisikal nga kasakit. Ang makahahadlok o makalilisang nga mga kahimtang, tinuod man o hinanduraw, sa ingon usab nagpahinabog kasakit.​—Sal 55:​3, 4; Isa 21:1-3; Jer 4:​19, 20; Eze 30:​4, 9; tan-awa usab ang KASAKIT SA PAGBATI.

‘Wala nay Kasakit.’ Bisan tuod dili maayong bation, ang pisikal nga pagbati sa kasakit adunay mapuslanong katuyoan sa pagpaalerto sa usa ka tawo bahin sa kapeligrohan nga makadaot sa lawas ug tungod niana siya makahimog mga lakang aron malikayan ang grabeng kadaot. Busa, ang katumanan sa saad sa Diyos nga “ni may kasakit pa” (Pin 21:4), wala magpasabot nga ang tawo dili na mobati o makasinati ug kasakit. Hinunoa, ang mental, emosyonal, ug pisikal nga kasakit tungod sa sala ug pagkadili-hingpit (Rom 8:​21, 22) “mawala na” sa diwa nga ang mga hinungdan niini (sama sa balatian ug kamatayon) pagawad-on na. Ang pamatuod nga ang kahingpitan sa lawas wala gayod magpasabot ug pagkadili-mobati ug kasakit mao ang pagkasinatig pisikal ug emosyonal nga kasakit sa hingpit nga tawong si Jesus maylabot sa iyang kamatayon ug sa pagkadili-masanongon niadtong iyang gisangyawan. (Mat 26:37; Luc 19:41) Gitagna pa gani nga siya maoy “usa ka tawo nga alang sa mga kasakit.” (Isa 53:3) Pinaagi sa pag-ayo niadtong “mga nag-antos sa nagkadaiyang mga balatian ug mga pagsakit” (Mat 4:24), gidala ni Jesus ang mga kasakit sa uban.​—Isa 53:4.

Mahulagwayong Paggamit. Sagad ang Kasulatan nagtumong sa kasakit diha sa mahulagwayong diwa. Depende sa konteksto, kini mahimong magtumong sa kahago (Pr 5:10) o sa usa ka maayong kahadlok ug matahaon nga pagtagad alang kang Jehova nga Diyos. (1Cr 16:30; Sal 96:9; 114:7) Ang katubigan, kabukiran, ug ang yuta, kon matugaw, gihubit nga mibati ug kasakit. (Sal 77:16; 97:4; Jer 51:29; Hab 3:10) Giisip ni Jehova ang dili-matinumanong Juda ingong adunay kasakit nga walay pagkaayo, kasakit nga magpahinabog kamatayon.​—Jer 30:15.

Ang mga kasakit, o mga kaul-ol, nagtumong usab sa makapasakit nga kahimtang. Naghisgot maylabot kang Jesu-Kristo, si apostol Pedro miingon: “Ang Diyos nagbanhaw kaniya pinaagi sa pagtangtang sa kahapdos sa kamatayon, tungod kay dili man gayod mahimo nga siya padayong mapugngan niini.” (Buh 2:24) Bisan tuod ang mga patay walay panimuot, ang kamatayon maoy usa ka mapait ug makapasakit nga kahimtang, tungod sa kasakit nga sagad mag-una niini ug sa pagkawala sa tanang kalihokan ug kagawasan nga ipahinabo sa makaparalisar nga paghawid niini.​—Itandi ang Sal 116:3.