Ang kasakit nga bation sa pagpanganak. Human makasala ang unang babaye nga si Eva, gipahayag sa Diyos ngadto kaniya kon unsa unya ang sangpotanan niini sa pagpanganak. Kon siya nagpabilin pa nga masinugtanon, ang panalangin sa Diyos magpadayon unta kaniya ug ang pagpanganak mahimo untang lunlon kalipay, kay, “ang panalangin ni Jehova​—mao kana ang makapadato, ug dili niya kana dugangan ug kasakit.” (Pr 10:22) Apan karon, sa kasagaran, ang dili-hingpit nga pag-obra sa lawas magpatunghag kasakit. Busa, ang Diyos nag-ingon (sanglit sagad nga ang mga butang nga iyang gitugotan giingon nga iyang gibuhat): “Dugangan ko pag-ayo ang kasakit sa imong pagmabdos; sa mga kaul-ol sa pagpanganak ikaw manganak ug mga anak.”​—Gen 3:16.

Ang Hebreohanong ekspresyon niining tekstoha sa Kasulatan, sa literal maoy, “ang imong kasakit ug ang imong pagmabdos” ug gihubad sa pipila ka hubad nga “ang imong kaguol ug ang imong pagsamkon.” (KJ; Yg) Apan ang gramatikanhong porma nga gigamit gitawag ug hendiadys, nga ang duha ka pulong gidugtong pinaagi sa pulong nga “ug” bisan tuod usa ra ka butang ang gipasabot. Ang modernong mga hubad naghubad niini nga ekspresyon sa ingon niini. (AT; Mo; RS) Busa wala niini ipasabot nga madugangan ang pagsamkon, apan nagpasabot nga madugangan o mosamot ang kasakit.

Tinuod nga ang kasakit sa pagmabdos ug pagpanganak mahimong mahupay pinaagi sa medikal nga pagtambal ug gani mahimong mapugngan pinaagi sa pag-atiman ug sa mga pagpangandam. Apan, sa katibuk-an, ang pagpanganak nagpabiling usa ka masakit nga kasinatian sa pisikal.​—Gen 35:16-20; Isa 26:17.

Simbolikong Paggamit. Bisan pa sa mga kasakit sa pagbati sa pagpanganak, adunay kalipay sa pagkahimugso na sa bata. Sa dihang si Jesu-Kristo pribadong nakighisgot uban sa iyang mga apostoles sa gabii una pa sa iyang kamatayon, iyang gigamit kini nga kahimtang ingong usa ka ilustrasyon. Iyang gipatin-aw kanila nga siya mobiya kanila ug dayon miingon: “Sa pagkatinuod gayod ako magaingon kaninyo, Kamo manghilak ug magminatay, apan ang kalibotan magmaya; kamo maguol, apan ang inyong kaguol mahimong kalipay. Ang usa ka babaye, sa dihang siya manganak, adunay kaguol, tungod kay ang iyang takna miabot na; apan sa dihang ipanganak na niya ang bata, dili na niya mahinumdoman ang kasakitan tungod sa kalipay nga ang usa ka tawo nahimugso sa kalibotan. Busa, kamo usab, karon, sa pagkatinuod, adunay kaguol; apan ako makigkita kaninyo pag-usab ug ang inyong mga kasingkasing magmaya, ug walay bisan kinsa ang magkuha sa inyong kalipay gikan kaninyo.”​—Ju 16:20-22.

Kining masakit nga panahon midangat gayod kanila sulod sa tulo ka adlaw, sa dihang sa walay duhaduha sila mihilak ug ‘nagsakit sa ilang mga kalag’ pinaagi sa pagpuasa. (Luc 5:35; itandi ang Sal 35:13.) Apan sayo sa buntag sa ikatulong adlaw, sa Nisan 16, ug sulod sa 40 ka adlaw human niana, ang nabanhawng si Jesus nagpakita sa pipila ka tinun-an. Handurawa ang ilang kalipay! Sa adlaw sa Pentekostes, ang ika-50 nga adlaw sukad sa pagkabanhaw ni Jesus, ang balaang espiritu sa Diyos gibubo kanila, ug sila nahimong malipayong mga saksi sa iyang pagkabanhaw, una sa Jerusalem ug sa ulahi sa kinalay-ang dapit sa yuta. (Buh 1:​3, 8) Ug walay bisan kinsa ang makakuha sa ilang kalipay.​—Ju 16:22.

Ang salmista naghubit sa usa ka katigoman sa mga hari samtang sila nagsud-ong sa kahalangdon ug katahom sa Zion, ang balaang siyudad sa Diyos, nga may malig-on nga mga torre ug mga kuta. Siya miingon: “Sila nakakita; ug busa sila nahibulong. Sila natugaw, sila nanalagan sa kalisang. Ang pagpangurog mihakgom kanila didto, ang mga kaul-ol nga sama nianang sa usa ka babaye nga manganak.” (Sal 48:1-6) Ang salmo dayag nga naghubit sa tinuod nga panghitabo diin ang kaaway nga mga hari nalisang panahon sa ilang giplanong pag-atake sa Jerusalem.

Si Jeremias, sa pagtagna sa kapildihan nga modangat sa gamhanang Babilonya, naghisgot bahin sa usa ka katawhan gikan sa amihanan, nga ang taho labot kanila magpahinabog grabeng kasakitan sa hari sa Babilonya, sama sa usa ka babaye nga nanganak. Natuman kini sa dihang si Ciro miabot batok sa Babilonya ug ilabina sa dihang ang misteryosong sinulat sa kamot nakita diha sa bungbong panahon sa kombira ni Haring Belsazar  sa Babilonya. Kini gihubad sa manalagna nga si Daniel ngadto kang Belsazar ingong tilimad-on sa hinanaling pagkapukan sa Babilonya ngadto sa mga Medianhon ug mga Persianhon.​—Jer 50:41-43; Dan 5:​5, 6, 28.

Bahin sa pag-abot sa “adlaw ni Jehova,” gipatin-aw ni apostol Pablo nga mahitabo kini sa dihang ang singgit sa “Kalinaw ug kasegurohan!” imantala. Dayon “ang kalit nga kalaglagan modangat dihadiha kanila sama sa pag-ul-ol sa kasakit sa usa ka babayeng mabdos; ug dili gayod sila makaikyas.” (1Te 5:​2, 3) Ang mga kasakit sa pagbati modangat dihadiha, nga ang eksaktong adlaw ug oras dili mahibaloan daan. Ang unang mga kasakitan mosal-ang ug mga 15 ngadto sa 20 minutos, nga mag-anam ka sunson sa dihang hapit nang manganak. Sagad nga ang panahon sa pagbati medyo kadiyot ra, ilabina sa ikaduhang hugna, apan sa dihang magsugod na gani ang mga kasakit sa pagbati, ang babaye nasayod nga hapit na siyang manganak ug nga ang hilabihang pag-antos masinatian gayod. Dili siya “makaikyas” o makalingkawas.

Sa panan-awon ni apostol Juan diha sa Pinadayag, iyang nakita ang langitnong babaye nga nagsiyagit “tungod sa iyang kasakit ug sa labihang kaul-ol sa pagpanganak.” Ang bata nga natawo maoy “usa ka anak, usa ka lalaki, nga maoy magabantay sa tanang kanasoran pinaagi sa olisi nga puthaw.” Bisan pa sa mga paningkamot sa dragon sa paglamoy niini, ang “iyang anak gisakgaw ngadto sa Diyos ug sa iyang trono.” (Pin 12:​1, 2, 4-6) Ang pagsakgaw sa Diyos sa maong anak nagpasabot nga kini gidawat sa Diyos ingong iyang kaugalingong anak, sama sa nabatasan sa karaang mga panahon sa pagpresentar sa usa ka bag-ong natawo nga bata atubangan sa iyang amahan aron dawaton. (Tan-awa ang PAGPANGANAK.) Nan kini nagpasabot nga ang “babaye” mao ang “asawa” sa Diyos, ang “Jerusalem sa itaas,” ang “inahan” ni Kristo ug sa iyang espirituwal nga mga igsoon.​—Gal 4:26; Heb 2:​11, 12, 17.

Natural, ang langitnong “babaye” sa Diyos, maoy hingpit, ug ang pagpanganak wala gayoy literal nga kasakitan. Busa, sa simbolikong paagi ang mga kasakit sa pagbati nagpaila nga ang “babaye” nahibalo nga hapit na siyang manganak; siya nagpaabot niini sa dili madugay.​—Pin 12:2.

Nan kinsa kining “usa ka anak, usa ka lalaki”? Siya ang “magabantay sa tanang kanasoran pinaagi sa olisi nga puthaw.” Kini ang gitagna bahin sa Mesiyanikong Hari sa Diyos diha sa Salmo 2:6-9. Apan kini nga panan-awon nakita ni Juan dugay na human sa pagkatawo ni Kristo dinhi sa yuta ug sa iyang kamatayon ug pagkabanhaw. Busa ang panan-awon mopatim-awng nagpunting sa pagkatawo sa Mesiyanikong Gingharian diha sa mga kamot sa Anak sa Diyos nga si Jesu-Kristo, kinsa, sa dihang gibanhaw gikan sa mga patay, “milingkod sa tuong kamot sa Diyos, nga sukad niadto nagpaabot hangtod nga ibutang ang iyang mga kaaway ingon nga tumbanan sa iyang mga tiil.”​—Heb 10:​12, 13; Sal 110:1; Pin 12:10.

Usa kini ka hitabo nga gipaabot, ug samtang nagkaduol ang panahon, mosamot ug kahinam ang pagpaabot niini sa langit ug sa yuta, kay ang natuman nga tagna maoy usa ka tinong timailhan sa pagkaduol na niini. Busa sama kini sa gibutyag sa apostol ngadto sa mga Kristohanon, bahin sa pag-abot sa “adlaw ni Jehova”: “Karon kon bahin sa mga panahon ug sa mga yugto sa panahon, mga igsoon, kamo dili na kinahanglang sulatan pa.” “Kamo, mga igsoon, kamo wala diha sa kangitngit, nga tungod niana makalitan kamo nianang adlawa nga moabot sama sa mga kawatan.”​—1Te 5:​1, 4.