Ang Hebreohanong pulong nga ra·tsohnʹ ug ang Gregong pulong nga eu·do·kiʹa ug ang kaamgid nga mga porma niining mga pulonga nagtumong nianang makapahimuot o sa pagkahimuot sa usa, ug kini gihubad nga “kahimuot,” “gikahimut-an,” “gusto,” “pag-uyon,” “maayong kabubut-on,” ug uban pa.

Maayong Kabubut-on sa Diyos. Diha sa Bibliya ang nahisgotan nga mga termino gigamit maylabot sa kahimuot, pag-uyon, o maayong kabubut-on sa Diyos. (Sal 51:18; 106:4; Efe 1:​5, 9) Ang Diyos tin-awng nagbutyag kon unsay gikinahanglan sa pagpahimuot kaniya, ug siya nagtino kon kinsay iyang dawaton ingong iyang mga higala, ingong dumadawat sa iyang maayong kabubut-on. Kadtong nagsalikway sa iyang Pulong o misupak kaniya dili makadawat sa iyang maayong kabubut-on kondili makasinati hinuon sa iyang kapungot.​—Sal 2:5; Heb 3:16-19.

Maayong Kabubut-on sa Tawo. Kini nga mga pulong gigamit usab maylabot sa pag-uyon sa mga tawo, o sa maayong kabubut-on sa ilang bahin. (2Cr 10:7; Est 1:8; Rom 15:​25, 26) Si apostol Pablo naghisgot sa pipila nga nagwali kang Kristo tungod sa maayong kabubut-on. (Flp 1:15) Kining sinsero nga mga Kristohanon nagpakitag maayong kabubut-on ngadto sa apostol ug busa nagpakita usab niini ngadto sa Diyos ug sa iyang Anak, nga gihawasan ni Pablo. Busa kini sila makasinati usab sa maayong kabubut-on sa Diyos. (Pr 8:35; 10:32; 11:27) Ang laing pananglitan sa maayong kabubut-on sa tawo ngadto sa uban mao ang gipahayag ni apostol Pablo mahitungod sa iyang unodnong mga igsoon, ang mga Hudiyo: “Mga igsoon, ang maayong kabubut-on sa akong kasingkasing ug ang akong pangamuyo sa Diyos alang kanila maoy, sa pagkatinuod, alang sa ilang kaluwasan.”​—Rom 10:1.

“Mga Tawo nga Iyang Gikahimut-an.” Sa dihang gipahibalo sa usa ka manulonda ang pagkatawo ni Jesus, siya nagpakita, dili sa atubangan sa relihiyosong mga pangulo sa mga Hudiyo, kondili sa atubangan sa mapainubsanong mga magbalantay sa karnero. Human sultihi ang mga magbalantay bahin sa pagkatawo sa Mesiyas, ang usa ka panon sa mga manulonda nagmantala: “Himaya sa Diyos sa kahitas-an, ug sa yuta pakigdait taliwala sa mga tawo nga iyang gikahimut-an.” (Luc 2:14) Ang mga manulonda wala magmantala ug pakigdait ngadto sa mga kaaway sa Diyos, kinsa wala makigdait kaniya. “‘Walay pakigdait,’ nag-ingon ang akong Diyos, ‘alang sa mga daotan.’” (Isa 57:21) Ang King James Version naghubad sa Lucas 2:14: “Himaya sa Diyos sa kahitas-an, ug sa yuta pakigdait, maayong kabubut-on ngadto sa mga tawo.” Apan ang Diyos wala magpahayag dinhi ug maayong kabubut-on ngadto sa mga tawo sa katibuk-an; ni iyang gipasabot nga ang iyang pakigdait gipaabot ngadto niadtong miila kaniya sa mahigalaon ug mapuangorong paagi lamang. Hinunoa, ang gipunting sa Diyos mao kadtong magpahimuot kaniya tungod sa lunsay nga pagtuo kaniya ug nga mahimong mga sumusunod sa iyang Anak.

Ang modernong mga hubad maoy kaharmonya niini nga panglantaw, nga naghimo sa mga butang nga mas tin-aw. Ang Revised Standard Version mabasa: “Pakigdait taliwala sa mga tawo nga kanila siya nahimuot!” Ang The New English Bible naghubad sa prase: “Ang iyang pakigdait maoy alang sa mga tawo nga anaa kanila ang iyang pabor.” Ang hubad ni James Moffatt naghubad niini: “Pakigdait sa yuta alang sa mga tawo nga iyang gipaboran!” ug ang An American Translation mabasa: “Pakigdait ngadto sa mga tawo nga iyang gipaboran!” Ang ubang modernong mga bersiyon mabasa usab nga susama niini.