Usa ka tawo nga nagdalag mensahe, binaba man o kaha sinulat, o usa ka tawo nga linaing gipili gikan sa mga bantay sa hari aron sa paghatod sa mga mando sa hari ug sa ubang dinaliang mga mensahe gikan sa hari ngadto sa lagyong mga dapit sa iyang gingharian. (Gen 32:3-6; Huk 6:​34, 35; 11:12-27; 2Sa 5:11; 1Ha 19:2; 2Ha 19:8-14; Luc 7:18-24; 9:52) Sukad sa unang mga panahon ang maong mga tawo gihisgotan ingong “mga magdadagan.” (2Cr 30:6-10; Jer 51:31) Ang gikusgon sa paghatod sa mga mensahero (Heb., ra·tsimʹ; sa literal, mga magdadagan) hinungdanon kaayo. Aron daling mahatod ang mga mensahe ang mga mensahero gipasakay sa mga kabayo.​—2Ha 9:17-19; Est 8:10-14.

Sa Imperyo sa Persia, ang kusog modagan nga mga kabayo ang gigamit, ug may mga estasyon diin ang laing mga mensahero ug mga kabayo naghulat aron sa pagpadayon sa pagdala sa hinungdanong mga mensahe. (Est 3:13-15; 8:​10, 14) Dinalian nilang ihatod ang mga mensahe ngadto sa ilang mga destinasyon sa magabii ug maadlaw ug sa tanang matang sa panahon. Sa Imperyo sa Roma adunay mga estasyon nga gipahimutang matag pipila ka kilometro alang sa mga mensahero diin adunay 40 ka kabayo nga gihuptan kanunay. Ang Romanong mga mensahero makapanaw ug mga 160 km (100 mi) sa usa ka adlaw, igoigo nga gikusgon niadtong panahona. Pinaagi niini nga sistema sa mga kabayong pangkoreyo, ang mga mensahe sa hari ikapadala sa kinatumyang mga bahin sa imperyo sulod sa hamubo lamang nga panahon.

Ang mga mensahero sa karaang kapanahonan naglakip sa mga tigpahibalo nga magpahibalo sa publiko bahin sa mga sugo sa hari o sa estado. (Dan 3:4-6; 5:29) Ang mga mensahero lagmit ipadala aron ipaabot ang hangyo sa pagpakigdait (Isa 33:7), sa pagpangayog militaryong tabang (2Ha 16:7; 17:4), o sa pagpangayog tributo o sa pagpasurender sa usa ka siyudad (1Ha 20:1-9; 2Ha 18:17-35). May kagawasan sila nga moagi sa mga utlanan aron sa pagtuman sa ilang misyon. Ang dili-maayong pagtratar sa mga mensahero sa hari nga gipadala aron sa pagduaw ingong pagtahod sa laing nasod maoy seryoso kaayo nga mahimong mosangpot sa gubat.​—2Sa 10:1-7; tan-awa ang EMBAHADOR.

Ang Hebreohanon ug Gregong mga pulong alang sa “mensahero” mahimong magtumong sa espiritung mga mensahero, o mga manulonda. (Sal 104:4; Ju 1:51) Matino sa konteksto kon ang mensahero nga gihisgotan maoy tawo o kaha manulonda. Pananglitan, sa Isaias 63:9 ang “kaugalingong mensahero” ni Jehova dayag nga iyang manulonda, sanglit kini nga mensahero nagluwas man sa mga Israelinhon.​—Itandi ang Ex 14:​19, 20.

Gawas pa sa paggamit ug mga mensahero nga manulonda sa pagpasag impormasyon ngadto sa mga lalaki ug mga babaye sa yuta ug sa paghimo sa ubang mga buluhaton (tan-awa ang MANULONDA), si Jehova sublisubling migamit ug tawhanong mga mensahero. Ang iyang mga manalagna ug mga saserdote maoy iyang mga mensahero ngadto sa nasod sa Israel. (2Cr 36:​15, 16; Hag 1:13; Mal 2:7) Ang mga pulong sa iyang mga manalagna tinong matuman, kay si Jehova mao “ang Usa nga bug-os nagbuhat sa laraw sa iyang mga mensahero.”​—Isa 44:26.

“Mensahero sa Pakigsaad.” Ingong katumanan sa Malaquias 3:​1, si Juan nga Tigbawtismo mitungha ingong ang mensahero nga nag-andam sa dalan atubangan kang Jehova pinaagi sa pag-andam sa mga Hudiyo alang sa pag-abot sa pangulong hawas sa Diyos, si Jesu-Kristo.​—Mat 11:​10, 11; Mar 1:1-4; Luc 7:​27, 28.

Ingong gitagna nga “mensahero sa pakigsaad,” si Jesu-Kristo miadto sa templo ug naghinlo niini. (Mat 21:​12, 13; Mar 11:15-17; Luc 19:​45, 46) Dayag nga siya mao ang mensahero sa Abrahamikong pakigsaad, kay pinasukad niini nga pakigsaad ang mga Hudiyo unang gihatagan ug higayon nga mahimong mga manununod sa Gingharian. Kini mao ang pakigsaad nga ngadto niana si Pedro miawhag sa mga Hudiyo sa paghinulsol. Makaiikag usab nga ang amahan ni Juan nga Tigbawtismo, si Zacarias, naghisgot sa Abrahamikong pakigsaad maylabot sa pagbangon ni Jehova ug ‘usa ka sungay sa kaluwasan diha sa balay ni David,’ diin kini nga sungay mao ang Mesiyas.​—Itandi ang Mat 10:5-7; 15:24; 21:31; Luc 1:69-75; Buh 3:​12, 19-26.