Usa ka basahon sa tagna diha sa Hebreohanong Kasulatan nga naundan sa pulong ni Jehova pinaagi kang Miqueas maylabot sa Samaria ug Jerusalem. (Tan-awa ang MIQUEAS Num. 7.) Kini gilangkoban sa tulo ka pangunang mga seksiyon, ang matag usa nagsugod sa pulong nga “Patalinghog.”​—Miq 1:2; 3:1; 6:1.

Ang matagnaong mga pulong ni Miqueas maylabot sa pagkalaglag sa Samaria lagmit gipahayag gayod sa wala pa malaglag ang maong siyudad niadtong 740 W.K.P., ug ang iyang binabang mga mensahe lagmit gisulat sa wala pa matapos ang paghari ni Ezequias.

Makapasubo ang moral nga kahimtang sa katawhan sa Israel ug Juda sa panahon ni Miqueas. Gilupigan sa mga pangulo ang katawhan, ilabina ang mga kabos. Ang mga maghuhukom, mga saserdote, ug mga manalagna nag-alagad tungod lamang sa salapi. Kaylap ang idolatriya, pagpanikas, pagpanglupig, mga inhustisya, ug pag-ula ug dugo. Kaduhaduhaan ang pagsalig bisan sa suod nga mga higala ug sa mga sakop sa pamilya.​—Miq 1:7; 2:​1, 2; 3:1-3, 9-12; 6:12; 7:2-6.

Ang basahon ni Miqueas prangkang naghubit sa kasaypanan sa Israel ug Juda. Samtang nagtagna ug kalaglagan sa Samaria ug Jerusalem tungod sa ilang mga kalapasan (Miq 1:5-9; 3:9-12), kini usab naundan ug mga saad sa pagpasig-uli ug sa mga panalangin sa Diyos nga mosunod niana.​—4:1-8; 5:7-9; 7:15-17.

Ang pagkatinuod niini nga basahon naestablisar pag-ayo. Kini kaharmonya sa ubang bahin sa Kasulatan sa pagpakita kang Jehova ingong maluluy-on ug mahigugmaon nga Diyos, nga nagapasaylo sa kasaypanan ug nagapalabay lamang sa kalapasan. (Miq 7:18-20; itandi ang Ex 34:​6, 7; Sal 86:5.) Sukad  pa sa karaang kapanahonan gidawat na sa mga Hudiyo kini nga basahon ingong tinuod. Mga usa ka siglo sa ulahi human sa panahon ni Miqueas, ang iyang mga gipamulong panahon sa paghari ni Ezequias bahin sa kalaglagan sa Jerusalem gikutlo sa pipila ka ansiyano sa Juda sa dihang nangatarongan agig pagdepensa kang Jeremias nga manalagna. (Jer 26:17-19; itandi ang Miq 3:12.) Kasiglohan human niana, ang Hudiyong pangulong mga saserdote ug mga eskriba, pinasukad sa tagna ni Miqueas, masaligong nagpahayag nga ang Kristo ipakatawo sa Betlehem. (Mat 2:3-6; itandi ang Miq 5:2.) Ang katumanan sa mga tagna bahin sa Samaria, Jerusalem, ug sa Mesiyas, o Kristo, nagpamatuod niini nga basahon ingong inspirado sa Diyos. Makaiikag usab ang mga pulong ni Jesus nga ang mga kaaway sa usa ka tawo mao kadtong mga sakop sa iyang panimalay maoy kaamgid sa Miqueas 7:6.​—Mat 10:​21, 35, 36.

[Kahon sa panid 388]

MGA PANGUNANG PUNTO SA MIQUEAS

Usa ka pintok nga pahayag bahin sa kasaypanan sa Israel ug Juda, usa ka tagna sa kalaglagan sa Samaria ug Jerusalem, ug mga saad sa pagpasig-uli

Nagkobre sa yugto nga misangko ug lagmit misunod sa kalaglagan sa Samaria niadtong 740 W.K.P.

Gipakita ang kalainan sa kasaypanan sa Israel ug Juda ug sa matarong nga mga kinahanglanon ni Jehova

Ang mga malupigon naghigda sa higdaanan, naglaraw sa pagsakmit sa mga balay ug mga kaumahan; sa dihang mobanagbanag na, ilang himoon ang ilang mga laraw (2:​1, 2)

Ang dili-matahapon nga mga lumalabay gitulisan; gibiktima ang mga babaye ug mga bata (2:​8, 9)

Kadtong may kaakohan sa pagpahamtang ug hustisya nagpahimulos sa katawhan nga samag sila maoy mga hayop (3:1-3)

Ang mini nga mga manalagna nagasinggit, “Pakigdait!”​—apan ilang gibalaan ang gubat batok ni bisan kinsa nga “walay gibutang diha sa ilang mga baba” (3:5)

Ang mga maghuhukom, mga saserdote, ug mga manalagna milihok lamang alang sa ganansiya, apan sila nangangkon nga gipaluyohan ni Jehova (3:9-11)

Halos walay usa nga nagmaunongon; ang mga prinsipe ug mga maghuhukom nangayog mga hiphip, ug bisan ang mga membro sa pamilya dili masaligan (7:1-6)

Giluwas ni Jehova ang iyang katawhan gikan sa Ehipto ug gigiyahan ug gipanalipdan sila; walay gidaghanon sa halad nga arang ikabayad sa ilang pag-alsa (6:​3-7)

Iyang gipangayo nga ang iyang katawhan magbuhat sa hustisya, mahigugma sa kalulot, ug maglakaw nga makasaranganon uban kaniya (6:8)

Ang mga paghukom ni Jehova batok sa Israel; ang Juda usab maapektohan

Ang paghukom ni Jehova maghimo sa Samaria nga usa ka tapok sa mga ginun-ob; ang katalagman moabot pa gani hangtod sa Juda ug Jerusalem (1:3-16)

Ang katalagman modangat sa Israel; ang mga umahan niini bahinbahinon ngadto sa uban (2:3-5)

Si Jehova magahampak sa iyang katawhan; sila magakaon apan dili mabusog, sila magapugas ug binhi apan dili makapahimulos sa bisan unsang bunga niini (6:13-16)

Ang nahibilin tigomon pag-usab ug bayawon ang matuod nga pagsimba

Ang nahibilin sa Israel pagatigomon “sama sa usa ka panon sa mga karnero diha sa toril,” uban sa ilang hari nga anaa sa ilang atubangan ug si Jehova mag-una kanila (2:​12, 13)

Sa kaulahiang bahin sa mga adlaw, ang bukid sa balay ni Jehova pagabayawon ibabaw sa kabungtoran ug ang katawhan sa daghang kanasoran magaganayan ngadto niini; sila pagatudloan ni Jehova ug dili na makakat-on pa sa gubat (4:1-4)

Ang gipasig-uli nga katawhan magalakaw sa ngalan ni Jehova; ang Zion magmalig-on atubangan sa mga kaaway niini (4:5-13)

Usa ka magmamando ang matawo sa Betlehem nga magsilbing magbalantay pinaagi sa ngalan ni Jehova; ubos sa iyang pagmando, ang Asiryanhon papaulion; ang nahibilin ni Jacob mahimong sama sa makapalagsik nga yamog ug sama sa usa ka kusgang leyon (5:​2-9)

Si Jehova maghinlo sa iyang katawhan gikan sa idolatriya ug manimalos batok sa masinupakong mga nasod (5:10-15)

Salig kang Jehova; ang pagmaya sa “babaye nga kaaway” matapos sa dihang ang mahinulsolong katawhan ni Jehova makadawat sa iyang pagtagad ug makasinatig katingalahang mga butang, nga magpahadlok sa nag-obserbar nga mga nasod; si Jehova magapasaylo sa mga sala sa iyang katawhan (7:7-20)