Mula
[Heb., peʹredh; pir·dahʹ (bayeng mula)].
Ang mestiso nga liwat sa usa ka laking asno ug sa usa ka bayeng kabayo. Ang lawas sa mula susama sa kabayo, apan ang iyang mubo, dakong ulo, tag-as nga dalunggan, mubong lambungay, gagmayng mga tiil, ug ikog nga may labong ug tag-as nga balhibo sa tumoy niini maoy sama sa asno. Nakuha sa mula (Equus asinus mulus) ang pipila ka maayong mga kinaiya sa iyang duha ka ginikanan: ang pagkamalahutayon, kalig-on, ug pagkadili-daling matakilpo sa asno, ug ang kakusgan, kaliksi, ug kaisog sa kabayo. Kini nga hayop dili daling mataptan ug sakit kon itandi sa kabayo, mas molahutay sa pagdala ug bug-at nga mga luwan, ug mas taas ug kinabuhi. Ang hinny, ang liwat sa laking kabayo ug sa bayeng asno, mas gamay kay sa mula ug dili kaayo kusgan ug matahom. Ang laki ug bayeng mula, gawas sa pipila ka eksepsiyon, dili makapatunghag liwat.
Kini nga mga hayop maoy lakip sa mga gasa nga gidala ngadto kang Solomon sa mga hari nga buot mamati sa iyang kaalam. (1Ha 10:24, 25; 2Cr 9:23, 24) Ang ubang mga mula lagmit nga nabatonan gikan sa mga magpapatigayon, sama sa mga Fenicianhon. (Eze 27:8, 9, 14) Sa panahon ni David, ang mga mula gigamit nga sakyanan sa mga tawong prominente. Ang kaugalingong bayeng mula ni David gipagamit kang Solomon sa dihang gidihogan siya didto sa Gihon.—2Sa 13:29; 18:9; 1Ha 1:33, 34, 38, 39.
Ang mga mula gipabilhan ingong mga luwananan. (2Ha 5:17; 1Cr 12:40) Si Jehova, pinaagi sa iyang manalagna nga si Isaias, nag-ingon nga ang mga mula maoy usa sa mga hayop nga sakyan sa iyang natibulaag nga katawhan paingon sa Jerusalem. (Isa 66:20) Busa makaiikag nga ingong katumanan sa tagna, kadtong namalik gikan sa pagkadestiyero sa Babilonya nagdalag 245 ka mula gawas pa sa ubang mga mananap nga luwananan.—Esd 2:66; Neh 7:68.
Ang mga tawo gitambagan nga sila dili mawad-ag pagsabot, sama sa usa ka kabayo o mula kansang kaliksi kinahanglang kontrolahon pinaagig busal o renda.—Sal 32:9.