[Gr., siʹna·pi].

Usa ka kusog motubo nga hilba, nga ang liso o lugas niini gihisgotan ni Jesus sa iyang sambingay bahin sa Gingharian sa mga langit (Mat 13:​31, 32; Mar 4:30-32; Luc 13:​18, 19; tan-awa ang SAMBINGAY) ug sa iyang pagpasiugda nga bisan ang diyutayng pagtuo dakog mahimo. (Mat 17:20; Luc 17:6) Ubay-ubayng matang sa mga tanom nga mustasa ang makaplagang nanubo lamang didto sa Palestina, ang itom nga mustasa (Brassica nigra) mao ang matang nga sagad itanom. Sa tabunok nga yuta, ang liso, human sa pipila ka bulan, mahimong sama sa usa ka kahoy, usa ka tanom nga motubo sa gitas-ong 4.5 m (15 p), nga may lintunganayng lindog nga ang gibag-on sama sa bukton sa tawo. Ang mga bulak sa tanom nga mustasa maoy dalag ug ang mga dahon giringgiringon ug lugom-berde ang kolor. Ang mga bunga nga ipatungha may usa ka lumbay sa mga liso, ug lugom-kape ang mga liso sa itom nga mustasa. Sa tinghunlak ang mga lindog ug ang mga sanga niini nga mga tanom mogahi ug motuskig, nga may igong kalig-on nga kabatogan sa mga langgam sama sa linnet ug mga maya nga mokaon ug mga liso.

Bisan tuod ang pipila moergo nga ang liso sa mustasa dili mao “ang kinagamyan” sa tanang liso, ngani ang mga liso sa orkid mas gamay pa, ug nga sa pagkatinuod kini dili gayod mahimong “usa ka kahoy,” angayng hunahunaon nga si Jesus naghisgot ug mga termino nga pamilyar sa iyang mga mamiminaw. Alang sa mga mamiminaw ni Jesus, ang liso sa mustasa mao gayod ang kinagamyang liso nga gitanom, ug angayng matikdan nga gitawag sa mga Arabo nga “mga kahoy” ang mga tanom nga mas gagmay pa sa mustasa.​—Mat 13:​31, 32.