Usa ka himan nga gigamit sa pagtino nga lebel ang ibabawng bahin sa usa ka butang o eskuwalado kini ngadto sa tunton. Ang “nibel” (Heb., mish·qeʹleth o mish·qoʹleth) gigamit sa mga panday, mga kantero, ug ubang mga artesano sa karaang kapanahonan sa pagtino nga tukma ang pinahigda nga sukod sa dihang magtukod ug mga paril ug lainlaing mga tinukod, samtang ang tunton maoy gigamit sa pagtino nga tukma ang pinatindog nga sukod. Ang Ehiptohanong mga kantero lagmit migamit ug nibel nga may porma nga sama sa letrang “A” nga may mubong tunton nga nagbitay gikan sa tumoy niana. Dayag nga kon ang tunton motakdo sa marka sa tunga diha sa babag, kini magpaila nga patag ang gitungtongan niana. Apan ang Kasulatan wala maghubit sa mga nibel, ug kini naghisgot lamang niini nga himan sa mahulagwayong mga paagi.

Ang nibel lagmit nga gigamit aron ang tinukod matukod sa hustong paagi o aron matino ang kalig-on sa tinukod alang sa pagpreserbar niini. Gitagna ni Jehova nga iyang gamiton ngadto sa sukihang Jerusalem “ang pising igsusukod nga gigamit sa Samaria ug usab ang nibel nga gigamit sa balay ni Ahab.” Gisukod sa Diyos ang Samaria ug ang balay ni Haring Ahab ug kini nakaplagan nga daotan ug hiwi sa moral, nga miresulta sa ilang kalaglagan. Sa ingon usab, ang Diyos maghukom sa Jerusalem ug sa mga magmamando niini, magladlad sa ilang pagkadaotan ug magpadangat ug kalaglagan niana nga siyudad. Kini nga mga hitabo midangat gayod niadtong 607 W.K.P. (2Ha 21:10-13; 10:11) Pinaagi kang Isaias ang daotang mga hambogiro ug mga magmamando sa katawhan sa Jerusalem gipahibalo sa ilang umaabot nga katalagman ug sa kapahayagan ni Jehova: “Akong pagahimoon ang hustisya ingong pising igsusukod ug ang pagkamatarong ingong nibel.” Ang mga sukdanan sa tinuod nga hustisya ug sa tinuod nga pagkamatarong magbutyag kon kinsa gayod ang tinuod nga mga alagad sa Diyos ug kinsa ang dili, nga moresulta sa pagkaluwas o kaha sa pagkalaglag.​—Isa 28:14-19.