Usa ka buhat sa pag-abiabi nga kasagaran himoon sa dili pa mangaon diha sa sagad mainit nga klima sa karaang Tungang Sidlakan, diin nabatasan sa mga tawo nga magsul-ob ug bukas nga mga sandalyas, molakaw diha sa ugang yuta, ug mopanaw nga magbaktas diha sa abogong mga dalan. Sa panimalay sa komon nga mga tawo, ang tagbalay magtagana sa gikinahanglang mga sudlanan ug sa tubig, ug ang mga bisita maghugas sa ilang kaugalingong mga tiil. (Huk 19:21) Ang adunahang tagbalay sagad magsugo sa iyang ulipon nga maoy mohugas sa tiil, ug kini giisip nga usa ka ubos nga trabaho. Gipaila ni Abigail ang iyang pagkaandam nga mosugot sa tinguha ni David nga siya mahimong iyang asawa pinaagi sa pag-ingon: “Ania ang imong ulipong babaye ingon nga sulugoong babaye aron sa paghugas sa mga tiil sa mga sulugoon sa akong ginoo.” (1Sa 25:40-42) Ilabinang pagpakita sa pagkamapainubsanon ug pagkamabination alang sa mga dinapit kon ang tagbalay personal nga mohugas sa mga tiil sa mga bisita.

Ang paghugas sa mga tiil dili lamang maoy pagpakita sa pagkamaabiabihon sa tagbalay ngadto sa iyang dinapit kondili nabatasan usab nga hugasan kini sa dili pa matulog ang usa ka tawo. (Aw 5:3) Makaiikag ilabina ang sugo nga ang Levihanong mga saserdote kinahanglang maghugas sa ilang mga tiil ug mga kamot sa dili pa mosulod sa tabernakulo o sa dili pa moalagad diha sa halaran.​—Ex 30:17-21; 40:30-32.

Sa dihang si Jesu-Kristo dinhi sa yuta, ang usa ka tagbalay tingali magtanyag sa iyang dinapit ug tubig alang sa paghugas sa mga tiil, mohalok kaniya, ug maghiso ug lana sa iyang ulo. Wala himoa ni Simon nga Pariseo kining tulo ka kapahayagan sa pagkamaabiabihon samtang nag-abiabi kang Jesus. Busa, sa dihang ang usa ka naghilak nga makasasalang babaye nagbasa sa mga tiil ni Jesus pinaagi sa iyang mga luha, nagpahid niini pinaagi sa iyang buhok, mihalok sa iyang mga tiil, ug dayon naghaplas niini sa pinahumotan nga lana, si Kristo mipunting sa mga butang nga wala mahimo ni Simon ug dayon misulti sa babaye: “Ang imong mga sala gipasaylo na.”​—Luc 7:36-50.

Gihugasan ni Jesu-Kristo ang mga tiil sa iyang mga apostoles sa kataposang gabii sa iyang yutan-ong kinabuhi, sa Nisan 14, 33 K.P., nga nagbuhat niini aron magtudlo kanila ug usa ka pagtulon-an ug ‘magtagana ug sumbanan,’ inay aron sa pag-establisar sa usa ka seremonyas. (Ju 13:1-16) Dihay mga panaglalis taliwala sa mga apostoles kon kinsa kanila ang labing dako. Bisan sa ulahi nianang gabhiona, human nga nahugasan na niya ang ilang mga tiil, sila adunay laing mainit nga panaglalis kon kinsa gayod ang labing dako. (Luc 22:24-27) Apan ang gihimo ni Jesus dili daling makalimtan. Nianang gabhiona si Jesus ug ang mga apostoles migamit lamang ug usa ka lawak ug dili sila mga dinapit sa usa ka tawo. Busa, niadtong higayona walay mga sulugoon nga makahugas sa ilang mga tiil, nga mao gayod unta ang himoon kon sila mga dinapit pa. Walay usa sa mga apostoles ang kinabubut-ong mihimo niining ubos nga pag-alagad alang sa uban. Hinunoa, sa usa ka hustong higayon panahon sa pagpangaon, si Jesus mitindog, mihiklin sa iyang panggawas nga mga besti, nagtapis ug toalya, nagbutang ug tubig sa palanggana, ug gihugasan ang ilang mga tiil. Sa ingon iyang gipakita nga diha sa pagkamapainubsanon ang matag usa kinahanglang mahimong sulugoon sa uban ug kinahanglang magpakitag gugma sa praktikal nga mga paagi, nga mobuhat ug mga butang alang sa kaayohan sa uban. Gihimo kini sa Kristohanong mga tagbalay, ingon sa makita sa paghisgot ni apostol Pablo sa maabiabihong buhat sa paghugas sa tiil nga lakip sa ubang maayong mga buhat nga gihimo sa Kristohanong mga babayeng balo. (1Ti 5:​9, 10) Ang Kristohanon Gregong Kasulatan wala magtala sa seremonyal nga paghugas sa mga tiil ingong kinahanglanon alang sa mga Kristohanon. Bisan pa niana, ang panig-ingnan nga gipakita ni Jesu-Kristo sa pagbuhat niini nagsilbing pahinumdom sa mga Kristohanon sa pag-alagad sa ilang mga igsoon sa mahigugmaong  paagi, bisan sa ginagmayng mga paagi ug pinaagi sa paghimo ug ubos nga mga buluhaton alang kanila.​—Ju 13:​34, 35; tan-awa ang PAGKALIGO.