Kini nagkahulogang iharmonya pag-usab o himoong mahigalaon pag-usab; ingon man sa pagpasibo o paghusay, sama sa paghusay sa mga kasungian. Sa Grego, ang mga pulong nga kaamgid sa pagpasig-uli naggikan sa berbo nga al·lasʹso, nga sa panguna nagkahulogang ‘pag-usab, pagbag-o.’​—Buh 6:14; Gal 4:​20, Int.

Busa, ang gikombinar nga porma nga ka·tal·lasʹso, bisan tuod sa panguna nagkahulogang “pagbaylo,” sa ngadtongadto nagkahulogang “pagpasig-uli.” (Rom 5:10) Gigamit ni Pablo kini nga berbo sa dihang naghisgot bahin sa ‘pagpakig-uli’ sa usa ka babaye ngadto sa iyang bana, nga kaniya siya mibulag. (1Co 7:11) Ang kaamgid nga di·al·lasʹso·mai makita diha sa Mateo 5:24 sa instruksiyon ni Jesus nga ang usa ka tawo kinahanglang ‘makigdait’ una sa iyang igsoon sa dili pa motanyag ug halad diha sa halaran.

Pagpasig-uli Ngadto sa Diyos. Sa sulat ni Pablo ngadto sa mga taga-Roma ug sa daghang uban pang mga sulat, iyang gigamit ang ka·tal·lasʹso ug a·po·ka·tal·lasʹso (usa ka pinasiugdang pulong) sa paghisgot bahin sa pagkapasig-uli sa tawo ngadto sa Diyos pinaagi sa halad ni Kristo Jesus.

Ang maong pagpasig-uli ngadto sa Diyos hinungdanon tungod kay nahitabo ang pagkahimulag, pagkanahilain, kawalay harmonya ug panaghigalaay, labaw pa niana, adunay panag-away. Kini nahitabo tungod sa sala sa unang tawong si Adan ug sa miresultang pagkamakasasala ug pagkadili-hingpit nga napanunod sa tanan niyang mga kaliwat. (Rom 5:12; itandi ang Isa 43:27.) Busa ang apostol nakaingon nga “ang paghunahuna sa unod nagkahulogan ug pakig-away sa Diyos, kay kini wala mailalom sa balaod sa Diyos, ni, sa pagkatinuod, mapailalom kini [tungod sa napanunod niini nga pagkadili-hingpit, pagkamakasasala]. Busa kadtong nahiuyon sa unod dili makapahimuot sa Diyos.” (Rom 8:​7, 8) Adunay panag-away tungod kay ang hingpit nga mga sukdanan sa Diyos dili motugot nga uyonan o konsentihon niya ang pagbuhat ug daotan. (Sal 5:4; 89:14) Bahin sa iyang Anak, nga nagpabanaag sa hingpit nga mga hiyas sa iyang Amahan, kini nahisulat: “Gihigugma mo ang pagkamatarong, ug gidumtan mo ang pagkamalapason.” (Heb 1:9) Busa, bisan tuod “ang Diyos gugma” ug bisan tuod “gihigugma pag-ayo sa Diyos ang kalibotan [sa katawhan] nga [tungod niana] gihatag niya ang iyang bugtong nga Anak” alang sa katawhan, ang kamatuoran nagpabilin nga ang katawhan sa katibuk-an nakig-away sa Diyos ug nga ang gugma sa Diyos alang sa kalibotan sa katawhan maoy gugma alang sa mga kaaway, usa ka gugma nga giniyahan sa prinsipyo (Gr., a·gaʹpe) inay nga pagmahal o pagpakighigala (Gr., phi·liʹa).​—1Ju 4:16; Ju 3:16; itandi ang San 4:4.

Sanglit ang sukdanan sa Diyos maoy sukdanan sa hingpit nga pagkamatarong, siya dili makatugot o mokonsentir sa sala nga maoy paglapas sa iyang gipahayag nga kabubut-on. Siya “mapuangoron ug maluluy-on” ug “dato sa kaluoy” (Sal 145:​8, 9; Efe 2:4); apan dili niya ibalewala ang hustisya aron lang ipakita ang kaluoy. Sumala sa tukmang paghubit sa Cyclopædia ni M’Clintock ug Strong (1894, Tomo VIII, p. 958), ang relasyon tali sa Diyos ug sa makasasalang tawo maoy “usa ka legal nga relasyon, sama sa relasyon tali sa usa ka magmamando, nga may hudisyal nga katakos, ug sa usa ka kriminal nga nakalapas sa iyang mga balaod ug nakigbatok sa iyang awtoridad, ug busa giisip nga usa ka kaaway.” Mao kini ang kahimtang nga gidangatan sa katawhan tungod sa napanunod nga sala gikan sa ilang unang amahan nga si Adan.

Ang pasukaranan sa pagpasig-uli. Tungod ug pinaagi lamang sa halad lukat ni Kristo Jesus nga posible ang bug-os nga pagpasig-uli ngadto sa  Diyos; siya mao “ang dalan,” ug walay usa nga makaadto sa Amahan kondili pinaagi lamang kaniya. (Ju 14:6) Ang iyang kamatayon nagsilbing “usa ka halad pasig-uli [Gr., hi·la·smonʹ] alang sa atong mga sala.” (1Ju 2:2; 4:10) Ang pulong nga hi·la·smosʹ nagkahulogang usa ka “paagi sa paglukmay,” usa ka “pagtabon-sa-sala.” Dayag, ang halad ni Jesu-Kristo dili maoy usa ka “paagi sa paglukmay” sa diwa nga nagpuypoy sa kasakit nga gibati sa Diyos, nga naghupay kaniya, tungod kay ang kamatayon sa iyang hinigugmang Anak dili gayod makapatungha sa maong epekto. Hinunoa, ang maong halad nakalukmay, o nakakab-ot, sa mga kinahanglanon sa hingpit nga hustisya sa Diyos pinaagi sa pagtagana sa makataronganon ug matarong nga pasukaranan sa pagpasaylo sa sala, aron nga ang Diyos “mahimong matarong bisan sa dihang nagpahayag nga matarong sa tawo [sa tawo nga kinaiyanhong nakapanunod sa sala] nga may pagtuo kang Jesus.” (Rom 3:24-26) Pinaagi sa pagtagana sa paagi sa pagpasaylo (paghimog bug-os nga bayad) sa kasal-anan ug sa supak sa balaod nga mga buhat sa tawo, ang halad ni Kristo naghimo sa tawo nga dalawaton (inuyonan) sa iyang pagpangayo ug pagbaton sa kapasig-ulian sa matarong nga mga relasyon uban sa Soberanong Diyos.​—Efe 1:7; Heb 2:17; tan-awa ang LUKAT, MANLULUKAT.

Busa, pinaagi ni Kristo, gipaposible sa Diyos nga “ipasig-uli nganha sa iyang kaugalingon ang tanang ubang butang pinaagi sa pagpakigdait pinaagi sa dugo nga iyang [Jesus] giula diha sa estaka sa pagsakit,” ug tungod niana ang mga tawo nga kanhi ‘nahimulag ug mga kaaway’ tungod kay ang ilang mga kaisipan anaa sa daotang mga buhat mahimo na karong ‘ipasig-uli pinaagi sa iyang unodnong lawas pinaagi sa iyang kamatayon, aron sila itanyag nga balaan ug walay lama ug walay ikasumbong atubangan kaniya.’ (Col 1:19-22) Si Jehova nga Diyos makahimo na sa ‘pagpahayag nga matarong’ niadtong iyang gipili aron mahimong iyang espirituwal nga mga anak; sila dili mapailalom sa bisan unsang sumbong, sanglit sila maoy mga tawo nga bug-os nang napasig-uli ug adunay pakigdait uban sa Diyos.​—Itandi ang Buh 13:​38, 39; Rom 5:​9, 10; 8:33.

Nan, unsay atong ikaingon sa mga tawo nga nag-alagad sa Diyos sa kapanahonan nga wala pa mamatay si Kristo? Kini maglakip sa mga tawong sama kang Abel, kinsa “gipamatud-an nga matarong, nga ang Diyos nagpamatuod labot sa iyang mga gasa”; kang Enoc, kinsa “gipamatud-an nga siya nakapahimuot sa Diyos”; kang Abraham, kinsa “gitawag nga ‘higala ni Jehova’”; kang Moises, Josue, Samuel, David, Daniel, Juan nga Tigbawtismo, ug sa mga tinun-an ni Kristo (nga giingnan ni Jesus una pa sa iyang kamatayon, “ang Amahan nagmahal kaninyo”). (Heb 11:​4, 5; San 2:23; Dan 9:23; Ju 16:27) Si Jehova nakiglabot kanilang tanan ug nagpanalangin kanila. Nan, nganong kinahanglang ipasig-uli sila pinaagi sa kamatayon ni Kristo?

Dayag nga kini sila nakapahimulos nag kapasig-ulian ngadto sa Diyos. Bisan pa niana, sila, sama sa ubang katawhan sa kalibotan, maoy mga makasasala pa gihapon tungod sa napanunod nga sala ug miila nga sila makasasala pinaagi sa paghalad ug mga hayop. (Rom 3:​9, 22, 23; Heb 10:​1, 2) Tinuod, ang pipila ka tawo mas dayag o grabe sa ilang pagpakasala kay sa uban, gani tataw nga rebelyoso; apan ang sala maoy sala, bisan unsa pa ang gibug-aton o gidak-on niini. Sanglit ang tanan maoy mga makasasala, ang tanang tawo nga naggikan kang Adan, nga walay eksepsiyon, nagkinahanglan ug kapasig-ulian gikan sa Diyos nga nahimong posible pinaagi sa halad sa iyang Anak.

Ang relatibong pagpakighigala sa Diyos uban sa mga tawo ingon sa nahisgotan na maoy pinasukad sa pagtuo nga ilang gipakita, usa ka pagtuo nga naglakip sa kombiksiyon nga ang Diyos sa iyang takdang panahon motagana sa paagi sa bug-os nga pagpahigawas kanila gikan sa ilang makasasalang kahimtang. (Itandi ang Heb 11:​1, 2, 39, 40; Ju 1:29; 8:56; Buh 2:29-31.) Busa, ang kapasig-ulian nga ilang napahimuslan nag-agad sa umaabot nga lukat nga itagana sa Diyos. Sumala sa gipakita sa ulohang IPAHAYAG NGA MATARONG, “giisip” o giila sa Diyos ang ilang pagtuo ingong pagkamatarong, ug pinasukad niana, tungod kay tino kaayo ang iyang pagtagana sa usa ka lukat, si Jehova makahimog temporaryo nga pagpakighigala kanila nga dili maglapas sa iyang mga sukdanan sa hingpit nga hustisya. (Rom 4:​3, 9, 10, NW ug KJ; itandi ang 3:​25, 26; 4:17.) Bisan pa niana, ang hustong mga kinahanglanon sa iyang hustisya kinahanglan gayong makab-ot aron nga ang “pag-ila o pag-isip” makobrehan sa aktuwal nga bayad sa gikinahanglan nga lukat. Kining tanan nagatuboy sa kahinungdanon sa posisyon ni Kristo diha sa kahikayan sa Diyos ug nagpasundayag nga, kon wala si Kristo Jesus, ang mga tawo walay pagkamatarong nga maghimo kanilang takos sa pagbarog atubangan sa Diyos.​—Itandi ang Isa 64:6; Rom 7:​18, 21-25; 1Co 1:​30, 31; 1Ju 1:8-10.

Mga lakang nga gikinahanglan aron mabatonan ang pagpasig-uli. Sanglit ang Diyos mao ang nahimoag sala kansang balaod gilapas sukad kaniadto hangtod karon, ang tawo mao ang kinahanglang ipasig-uli ngadto sa Diyos, dili ang Diyos ngadto sa tawo. (Sal 51:1-4) Ang tawo dili gayod mahisama sa Diyos, ni ang baroganan sa Diyos sa kon unsay matarong mahimong usbon o bag-ohon. (Isa 55:6-11; Mal 3:6; itandi ang San 1:17.) Busa  ang iyang mga kinahanglanon alang sa pagpasig-uli dili mahimong bag-ohon, dili makuwestiyon o ikompromiso. (Itandi ang Job 40:​1, 2, 6-8; Isa 40:​13, 14.) Bisan tuod daghang hubad ang naghubad sa Isaias 1:18 nga mabasa, “Ari kamo karon, ug usahan ta ang pagpangatarongan, nag-ingon ang GINOO” (KJ; AT; JP; RS), ang usa ka mas haom ug walay panagsumpaki nga hubad mao: “‘Ari kamo karon, ug tul-iron nato ang mga butang [“husayon nato ang panagbangi,” Ro] tali kanato,’ nag-ingon si Jehova.” Ang sayop nga maoy hinungdan niini nga panagbangi iya gayod sa tawo, dili sa Diyos.​—Itandi ang Eze 18:​25, 29-32.

Kini wala makapugong sa Diyos nga maluluy-ong himoon ang unang lakang aron ipasig-uli ang tawo. Gibuhat niya kini pinaagi sa iyang Anak. Ang apostol misulat: “Kay, sa pagkatinuod, si Kristo, samtang kita maluya pa, namatay alang sa dili-diyosnong mga tawo sa tinudlong panahon. Kay makuli nga magpakamatay ang si bisan kinsa alang sa tawong matarong; sa pagkatinuod, alang sa maayong tawo, tingali, aduna pay mangahas pagpakamatay. Apan ang Diyos nagrekomendar sa iyang kaugalingong gugma [a·gaʹpen] kanato sa pagkaagi nga, samtang kita mga makasasala pa, si Kristo namatay alang kanato. Busa, sanglit kita gipahayag na nga matarong karon pinaagi sa iyang dugo, labi pa nga kita pagaluwason gikan sa kapungot pinaagi kaniya. Kay kon, sa dihang kita mga kaaway pa, kita gipasig-uli ngadto sa Diyos pinaagi sa kamatayon sa iyang Anak, karon nga kita napasig-uli na, labi pa nga kita pagaluwason pinaagi sa iyang kinabuhi. Ug dili lamang kana, kondili kita usab nagasadya diha sa Diyos pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Kristo, nga pinaagi kaniya kita karon nakadawat sa pagpasig-uli.” (Rom 5:6-11) Si Jesus, nga “wala makaila ug sala,” gihimo nga “sala alang kanato,” nga namatay ingong tawhanong halad-sa-sala aron ipahigawas ang mga tawo sa sumbong ug sa silot sa sala. Busa, kay nahigawas sa sumbong sa sala, sila makaatubang ingong matarong sa mga mata sa Diyos, busa ‘nahimong pagkamatarong sa Diyos pinaagi kaniya [kang Jesus].’​—2Co 5:​18, 21.

Ang Diyos dugang nagpasundayag sa iyang kaluoy ug gugma pinaagi sa pagpadalag mga embahador ngadto sa makasasalang katawhan. Sa karaang kapanahonan ang mga embahador pangunang gipadala sa mga panahon sa kasamok (itandi ang Luc 19:14), dili sa kalinaw, kay ang ilang misyon sagad maoy aron sa pagtino kon ang gubat mahimong malikayan o aron sa paghimog mga kasabotan alang sa pakigdait kon adunay panaggubat. (Isa 33:7; Luc 14:​31, 32; tan-awa ang EMBAHADOR.) Ang Diyos nagpadala sa iyang Kristohanong mga embahador ngadto sa mga tawo aron sila masayod sa iyang mga kinahanglanon alang sa pagpasig-uli ug aron sila makapahimulos niana. Sumala sa gisulat sa apostol: “Busa kami mga embahador kapuli ni Kristo, nga daw ang Diyos nangaliyupo pinaagi kanamo. Ingong mga kapuli ni Kristo kami nagpakiluoy: ‘Magpasig-uli kamo ngadto sa Diyos.’” (2Co 5:20) Kini nga pangaliyupo wala magkahulogan nga dili lig-on ang baroganan sa Diyos ni huyang ang iyang pagpakigbatok sa daotang mga buhat; hinunoa, kini gayod maoy usa ka maluluy-ong pag-awhag sa mga nakasala sa pagpakigdait ug sa pag-ikyas sa dili-malikayan nga sangpotanan sa matarong nga kasuko sa Diyos ngadto sa tanan nga nagpadayon sa pagsupak sa iyang balaang kabubut-on, kay ang kalaglagan mao ang ilang tinong sangpotanan. (Itandi ang Eze 33:11.) Bisan gani ang mga Kristohanon kinahanglang mag-amping nga “dili dawaton ang dili-takos nga kalulot sa Diyos ug sipyaton ang katuyoan niini” pinaagi sa dili pagpangita nga mapinadayonon sa pag-uyon ug maayong kabubut-on sa Diyos sulod sa “panahong dalawaton” ug sa “adlaw sa kaluwasan” nga maluluy-ong gitagana sa Diyos, sumala sa gipakita sa misunod nga mga pulong ni Pablo.​—2Co 6:​1, 2.

Kay miila sa panginahanglan alang sa pagpasig-uli ug midawat sa tagana sa Diyos alang sa pagpasig-uli, nga mao, ang halad sa Anak sa Diyos, ang indibiduwal kinahanglan gayong maghinulsol sa iyang mga sala ug makombertir o moliso gikan sa pagsunod sa dalan sa makasasalang kalibotan sa katawhan. Pinaagi sa pagpangamuyo sa Diyos pinasukad sa lukat ni Kristo, iyang mabatonan ang kapasayloan sa mga sala ug mapasig-uli, nga magdalag “mga panahon sa kahayahay . . . gikan sa atubangan ni Jehova” (Buh 3:​18, 19) maingon man ang kalinaw sa hunahuna ug sa kasingkasing. (Flp 4:​6, 7) Kay dili na kaaway nga nailalom sa kasuko sa Diyos, ang usa ikaingon nga “nakalabang na gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhi.” (Ju 3:16; 5:24) Human niana ang indibiduwal kinahanglang magpadayon sa paghupot sa maayong kabubut-on sa Diyos pinaagi sa ‘pagtawag kaniya sa kamatinud-anon,’ nga ‘magpadayon diha sa pagtuo, ug wala mahimulag sa paglaom sa maayong balita.’​—Sal 145:18; Flp 4:9; Col 1:​22, 23.

Sa unsa nga diwa nga ang Diyos “nagpasig-uli sa usa ka kalibotan ngadto sa iyang kaugalingon”?

Si apostol Pablo naghisgot nga ang Diyos “pinaagi kang Kristo nagpasig-uli sa usa ka kalibotan ngadto sa iyang kaugalingon, nga wala magaisip  ngadto kanila sa ilang mga kalapasan.” (2Co 5:19) Kini wala magpasabot nga ang tanang tawo awtomatikong mapasig-uli ngadto sa Diyos pinaagi sa halad ni Jesus, sanglit gihubit dayon sa apostol ang buluhaton sa embahador sa pagpangaliyupo sa mga tawo aron ‘mapasig-uli ngadto sa Diyos.’ (2Co 5:20) Sa pagkatinuod, ang paagi gitagana nga pinaagi niana ang tanan sa kalibotan sa katawhan nga andam nga mosanong mapasig-uli. Busa, si Jesus mianhi aron “sa paghatag sa iyang kalag nga usa ka lukat baylo sa daghan,” ug “siya nga magpasundayag ug pagtuo sa Anak adunay kinabuhing walay kataposan; siya nga dili mosugot sa Anak dili makakita sa kinabuhi, apan ang kapungot sa Diyos magpabilin diha kaniya.”​—Mat 20:28; Ju 3:36; itandi ang Rom 5:​18, 19; 2Te 1:​7, 8.

Bisan pa niana, gimbut-an ni Jehova nga Diyos nga “tigomon pag-usab ang tanang butang diha kang Kristo, ang mga butang sa mga langit ug ang mga butang sa yuta.” (Efe 1:10) Bisan tuod kinahanglang laglagon kadtong modumili sa ‘pagtul-id sa mga butang’ (Isa 1:18) uban kang Jehova nga Diyos, ang resulta unya maoy usa ka uniberso nga bug-os kaharmonya uban sa Diyos, ug ang katawhan magmaya na usab sa pagpakighigala sa Diyos ug makapahimulos sa bug-os nga pag-agos sa iyang mga panalangin sama sa sinugdan didto sa Eden.​—Pin 21:1-4.

Gitapos ni Jehova nga Diyos ang iyang relasyon nga may pakigsaad uban sa nasod sa Israel tungod sa pagkadili-matinumanon niini ug sa pagsalikway niini sa iyang Anak. (Mat 21:​42, 43; Heb 8:7-13) Dayag nga mao kini ang gipunting sa apostol sa dihang siya miingon nga “ang pagsalikway kanila nagkahulogan ug pagpasig-uli alang sa kalibotan” (Rom 11:15), kay sumala sa gipakita sa konteksto, ang kahigayonan gibuksan alang sa kalibotan nga dili bahin sa Hudiyohanong komunidad o kongregasyon. Sa ato pa, ang dili-Hudiyohanong mga nasod sa pagkakaron aduna nay kahigayonan nga mahiusa uban sa matinumanong nahibilin nga mga Hudiyo diha sa bag-ong pakigsaad ingong usa ka bag-ong nasod sa Diyos, ang espirituwal nga Israel.​—Itandi ang Rom 11:​5, 7, 11, 12, 15, 25.

Ingong katawhan nga gipakigsaaran sa Diyos, ang iyang “linaing katigayonan” (Ex 19:​5, 6; 1Ha 8:53; Sal 135:4), ang Hudiyong katawhan nakapahimulos ug kapasig-ulian ngadto sa Diyos, bisan tuod nga sila nagkinahanglan pa gihapon ug bug-os nga kapasig-ulian pinaagi sa gitagnang Manunubos, ang Mesiyas. (Isa 53:5-7, 11, 12; Dan 9:24-26) Ang dili-Hudiyohanong mga nasod, sa laing bahin, maoy “bulag sa estado sa Israel ug estranyo sa mga pakigsaad labot sa saad, ug . . . walay paglaom ug mga walay Diyos dinhi sa kalibotan,” kay sila walay inuyonang baroganan uban kaniya. (Efe 2:​11, 12) Bisan pa niana, nga nahiuyon sa sagradong tinago bahin sa Binhi, maoy katuyoan sa Diyos ang pagpanalangin sa mga tawo sa “tanang nasod sa yuta.” (Gen 22:15-18) Busa, ang galamiton sa pagbuhat niini, ang halad ni Kristo Jesus, nagbukas sa kahigayonan alang niadtong sakop sa nahimulag nga dili-Hudiyohanong mga nasod nga ‘mahiduol na pinaagi sa dugo ni Kristo.’ (Efe 2:13) Dili lang kay kana ra, kondili kini nga halad naghanaw usab sa ulang tali sa Hudiyo ug dili-Hudiyo, kay kini nagtuman sa pakigsaad sa Balaod ug naghanaw niini, sa ingon nagtugot kang Kristo nga “ang duha ka katawhan iyang bug-os mapasig-uli sa usa ka lawas ngadto sa Diyos pinaagi sa estaka sa pagsakit, tungod kay iya nang gitapos ang panagdumtanay [ang ulang nga gipatungha sa pakigsaad sa Balaod] pinaagi sa iyang kaugalingon.” Sukad niadto ang Hudiyo ug dili-Hudiyo pareho nang makaduol sa Diyos pinaagi kang Kristo Jesus, ug sa paglabay sa panahon, ang mga dili-Hudiyo gidala ngadto sa bag-ong pakigsaad ingong mga manununod sa Gingharian uban kang Kristo.​—Efe 2:14-22; Rom 8:​16, 17; Heb 9:15.

Ang lain pang kahulogan sa pulong nga pagpasig-uli mao ang pagpabalik sa kanhing kahimtang. Diha sa Kasulatan, maylabot sa pagbalik ni Kristo, gihisgotan sa talagsaong paagi ang “mga panahon sa pagpasig-uli [porma sa Gr., a·po·ka·taʹsta·sis] sa tanang butang nga gisulti sa Diyos pinaagi sa baba sa iyang balaang mga manalagna.”​—Buh 3:​20, 21.

Dinhi ang King James Version naghubad sa a·po·ka·taʹsta·sis ingong “pag-uli.” Ang Gregong pulong naggikan sa a·poʹ, nga nagkahulogang “balik” o “pag-usab,” ug sa ka·thiʹste·mi, nga sa literal nagkahulogang “pahiluna.” Ang katumbas nga berbo gihubad nga “ipasig-uli” diha sa Buhat 1:6. Ang Theological Dictionary of the New Testament nga giedit ni G. Kittel nag-ingon nga ang pangunang kahulogan sa termino maoy “pagkahiuli ngadto sa naunang kahimtang” o “pagpasig-uli.” (Gihubad ni G. Bromiley, 1964, Tomo I, p. 389) Gigamit kini sa Hudiyong historyador nga si Josephus sa dihang naghisgot bahin sa pagbalik sa mga Hudiyo gikan sa pagkadestiyero. Sa mga sinulat diha sa papiro kini gigamit labot sa pag-ayo sa pipila ka tinukod, sa pagpasig-uli sa mga kabtangan ngadto sa tinuod nga mga tag-iya niini, ug sa pagbalanse sa mga kuwenta.

Ang teksto wala magtino kon unsang mga butanga ang ipasig-uli, mao nga ang “tanang butang” pagatinoon pinaagi sa pagtuon sa mensahe sa Diyos nga gipamulong sa iyang mga manalagna.