Ang dili pagpagarbo o pagpanghambog; pagpaubos sa hunahuna. Dili kini usa ka kahuyangan kondili usa ka kahimtang sa hunahuna nga kahimut-anan kang Jehova.

Diha sa Hebreohanong Kasulatan, ang “pagpaubos o pagkamapainubsanon” naggikan sa lintunganayng pulong (ʽa·nahʹ) nga nagkahulogang “gisakit; gipaubos; gilupigan.” Ang mga pulong nga naggikan niini nga lintunganayng pulong gihubad sa nagkalainlaing paagi ingong “pagpaubos,” “kaaghop,” “kasakitan,” ug uban pa. Ang duha ka laing Hebreohanong mga berbo nga nalangkit sa “pagpaubos” mao ang ka·naʽʹ (sa literal, pagbuntog [sa kaugalingon]) ug sha·phelʹ (sa literal, pagkahimong ubos). Sa Kristohanon Gregong Kasulatan ang pulong nga ta·pei·no·phro·syʹne gihubad nga “pagpaubos” ug “pagpaubos sa hunahuna.” Kini naggikan sa mga pulong nga ta·pei·noʹo, “himoon nga ubos,” ug phren, “ang hunahuna.”

Mahimong makab-ot sa usa ka tawo ang pagkamapainubsanon pinaagi sa pagkonsiderar sa iyang relasyon sa Diyos ug sa iyang isigkatawo, sumala sa gilatid sa Bibliya, ug dayon ipadapat ang mga prinsipyo nga nakat-onan. Ang usa ka Hebreohanong pulong, hith·rap·pesʹ, nga gihubad nga “ipaubos ang imong kaugalingon,” sa literal nagkahulogang “yataki ang imong kaugalingon.” Tukmang gipahayag niini ang aksiyon nga gihubit sa maalamong magsusulat sa Mga Proverbio: “Anak ko, kon ikaw nahimong garantiya alang sa imong isigkatawo, . . . kon nalit-agan ka sa mga pulong sa imong baba, . . . ikaw nahulog sa kamot sa imong isigkatawo: Lakaw magpaubos ka [yataki ang imong kaugalingon] ug sigingsiginga paghangyo ang imong isigkatawo. . . . Luwasa ang imong kaugalingon.” (Pr 6:1-5) Sa laing pagkasulti, ihiklin ang imong garbo, ilha ang imong sayop, tul-ira ang mga butang, ug pangayog pasaylo. Si Jesus nagtambag nga ang usa ka tawo magpaubos atubangan sa Diyos sama sa usa ka bata ug nga, imbes nga maningkamot nga mainila, siya moalagad o mosilbi sa iyang mga igsoon.​—Mat 18:4; 23:12.

Mahimong makat-onan usab sa usa ka tawo ang pagkamapainubsanon kon siya napaubos, tingali pinaagig kasinatian. Si Jehova miingon sa Israel nga sila iyang gipaubos pinaagi sa pagpalakaw kanila ug 40 ka tuig didto sa kamingawan sa pagsulay kanila aron mahibaloan kon unsay anaa sa ilang kasingkasing ug aron sila mahibalo nga “dili sa tinapay lamang mabuhi ang tawo kondili sa matag pulong gikan sa baba ni Jehova nga ang tawo mabuhi.” (Deu 8:​2, 3) Walay duhaduha nga daghan sa mga Israelinhon ang nakabenepisyo gikan niining grabe nga kasinatian ug nahimong mapainubsanon tungod niini. (Itandi ang Lev 26:41; 2Cr 7:14; 12:​6, 7.) Kon ang usa ka tawo o usa ka nasod modumili sa pagpaubos o sa pagdawat sa makapaubos nga disiplina, sa takdang panahon ang maong tawo o nasod makaagom ra ug kaulawan.​—Pr 15:​32, 33; Isa 2:11; 5:15.

Makapahimuot sa Diyos. Ang pagpaubos bililhon kaayo sa mga mata ni Jehova. Bisan tuod ang Diyos walay obligasyon sa katawhan, tungod sa iyang dili-takos nga kalulot siya andam sa pagpakitag kaluoy ug pabor ngadto kanilang nagpaubos atubangan kaniya. Ang maong mga tawo nagpakita nga sila wala magsalig o manghambog sa ilang kaugalingon apan nagasalig kaniya ug buot nilang buhaton ang iyang kabubut-on. Sumala sa giingon sa inspirado nga Kristohanong mga magsusulat nga si Santiago ug Pedro: “Ang Diyos magabatok sa mga mapahitas-on, apan siya magahatag ug dili-takos nga kalulot sa mga mapainubsanon.”​—San 4:6; 1Pe 5:5.

Bisan kadtong sa miagi nagabuhat ug daotan kaayong mga butang, kon sila tinuod nga magpaubos atubangan kang Jehova ug mangaliyupo kaniya alang sa kaluoy, sila iyang pagadunggon. Pinaagi sa pagpanguna sa bakak nga pagsimba sa nasod, nadaldal ni Haring Manases sa Juda ang mga molupyo sa Juda ug Jerusalem “sa pagbuhat ug labi pa ka daotan kay sa kanasoran nga gilaglag ni Jehova gikan sa atubangan sa mga anak sa Israel.” Apan, human itugot ni Jehova nga mabihag siya sa hari sa Asirya, si Manases “nagpadayon pagpaubos pag-ayo sa iyang kaugalingon tungod sa Diyos sa iyang mga katigulangan. Ug siya nagpadayon pag-ampo Kaniya, mao nga Siya mitugot nga pangaliyupoan niya ug Iyang gidungog ang iyang hangyo alang sa pabor ug gipasig-uli siya sa Jerusalem sa iyang pagkahari; ug naila ni Manases nga si Jehova mao ang matuod nga Diyos.” Busa si Manases nakakat-on sa pagpaubos.​—2Cr 33:​9, 12, 13; itandi ang 1Ha 21:27-29.

Nagtaganag Hustong Pagtultol. Ang usa ka tawo nga nagpaubos atubangan sa Diyos makalaom nga siya tultolan sa Diyos. Bug-at ang responsibilidad ni Esdras sa pagdalag balik sa kapin sa 1,500 ka lalaki gikan sa Babilonya ngadto sa Jerusalem, gawas pa sa mga saserdote, mga Netinim, ug sa mga babaye ug mga bata. Dugang pa, nagdala silag daghang bulawan ug plata alang sa pagpatahom sa templo didto sa Jerusalem. Nanginahanglan silag proteksiyon sa ilang panaw, apan si Esdras dili buot mangayog militaryong panalipod gikan sa hari sa Persia ug sa ingon magpakitag pagsalig sa tawhanong kusog. Gawas pa, iya nang giingnan ang hari: “Ang kamot sa among Diyos anaa sa ibabaw kanilang tanan nga nagapangita  kaniya alang sa kaayohan.” Busa siya nagmantala ug usa ka pagpuasa, aron ang katawhan magpaubos atubangan kang Jehova. Sila mihangyo sa Diyos, ug siya namati ug naghatag kanilag proteksiyon gikan sa mga pagbanhig sa kaaway diha sa dalan mao nga sila nagmalamposon sa ilang peligroso nga panaw. (Esd 8:1-14, 21-32) Ang manalagna nga si Daniel, nga usa ka destiyero didto sa Babilonya, gipaboran pag-ayo tungod kay siya gipadad-an sa Diyos ug usa ka manulonda nga may usa ka panan-awon, kay si Daniel nagmapainubsanon man atubangan sa Diyos pinaagi sa iyang pagpangitag pagtultol ug pagsabot.​—Dan 10:12.

Ang pagpaubos magtultol sa usa ka tawo diha sa hustong dalan ug magdala kaniya ngadto sa himaya, kay ang Diyos mao ang magbayaw sa usa ka tawo ug magpaubos sa lain. (Sal 75:7) “Sa dili pa ang pagkahagsa ang kasingkasing sa usa ka tawo mapahitas-on, ug sa dili pa ang himaya anaa ang pagpaubos.” (Pr 18:12; 22:4) Busa ang usa ka tawo nga nagtinguhag himaya pinaagi sa pagkamapahitas-on mapakyas, sama kang Haring Uzzias sa Juda, kinsa nahimong mapangahason ug supak sa balaod nga nag-ilog sa katungdanan sa mga saserdote: “Sa diha gayod nga nagmakusganon na siya, ang iyang kasingkasing nagmapahitas-on hangtod nga kini nagpahinabog kadaot, sa ingon siya milihok nga dili-matinumanon batok kang Jehova nga iyang Diyos ug misulod sa templo ni Jehova aron sa pagsunog ug insenso diha sa halaran sa insenso.” Sa dihang siya napungot sa mga saserdote tungod sa pagtul-id kaniya, siya gisanla. (2Cr 26:16-21) Ang dili pagpaubos ang nagpahisalaag kang Uzzias, nga misangpot sa iyang pagkapukan.

Makatabang sa Usa ka Tawo sa Panahon sa Kalisdanan. Ang pagpaubos makatabang gayod sa usa ka tawo sa pagsagubang sa hagit sa kalisdanan. Kon ang kalamidad modangat, ang pagpaubos magpaarang sa usa ka tawo nga mangupot ug molahutay ug ingon man magpadayon sa iyang pag-alagad sa Diyos. Si Haring David nakaagom ug daghang kalisdanan. Siya gipangita ug gigukod ni Haring Saul. Apan wala gayod siya magreklamo batok sa Diyos o magbayaw sa iyang kaugalingon ibabaw sa dinihogan ni Jehova. (1Sa 26:​9, 11, 23) Sa dihang siya nakasala batok kang Jehova tungod sa iyang relasyon kang Bat-seba ug gibadlong pag-ayo sa manalagna sa Diyos nga si Natan, siya nagpaubos sa atubangan sa Diyos. (2Sa 12:9-23) Human niadto, sa dihang ang usa ka Benjaminhon nga ginganlag Simei nanghimaraot kang David diha sa publiko, ug buot patyon kining tawhana sa opisyal ni David nga si Abisai tungod sa dili pagtahod sa hari, si David nagpaubos. Siya mitubag kang Abisai: “Ania, ang akong kaugalingong anak nga migula gikan sa akong kahiladmang mga bahin nagapangita sa akong kalag; ug unsa pa kaha karon ang usa ka Benjaminhon! . . . Tingali si Jehova motan-aw pinaagi sa iyang mata, ug ipasig-uli ni Jehova kanako ang kaayo inay ang iyang maldisyon niining adlawa.” (2Sa 16:5-13) Sa ulahi, giihap ni David ang katawhan, nga supak sa kabubut-on ni Jehova. Ang asoy mabasa: “Ug ang kasingkasing ni David naghasol kaniya human niya maihap ang katawhan. Busa si David miingon kang Jehova: ‘Ako nakasala ug dako kaayo sa akong gibuhat. . . . Ako milihok gayod nga binuangbuang.’” (2Sa 24:​1, 10) Bisan tuod siya gisilotan, si David wala tangtanga sa pagkahari; ang iyang pagpaubos nakatabang ug dako nga mabatonan pag-usab ang pabor ni Jehova.

Usa ka Hiyas sa Diyos. Lakip sa mga hiyas ni Jehova nga Diyos mao ang pagkamapainubsanon. Kini dili tungod kay siya ubos o sakop sa uban. Hinunoa, siya nagpakitag pagpaubos pinaagi sa pagpasundayag ug kaluoy ug labihang pagkamabination sa ubos nga mga makasasala. Ang iyang pagpakiglabot sa mga makasasala mismo ug ang pagtagana sa iyang Anak ingong halad alang sa mga sala sa katawhan maoy kapahayagan sa iyang pagpaubos. Gitugotan ni Jehova nga Diyos ang pagkadaotan sulod sa mga 6,000 ka tuig ug iyang gitugotan usab nga ipanganak ang mga tawo bisan tuod nakasala ang ilang amahan nga si Adan. Pinaagi sa dili-takos nga kalulot, iyang gipakita ang kaluoy ngadto sa mga anak ni Adan, nga naghatag kanilag kahigayonan nga mabuhing walay kataposan. (Rom 8:​20, 21) Kining tanan maoy pagpasundayag sa pagkamapainubsanon sa Diyos ug sa uban pa niyang maayong mga hiyas.

Pinaagi sa dili-takos nga kalulot sa Diyos nga gipakita kaniya, nakita ug napabilhan ni Haring David kining hiyasa. Human siya luwasa ni Jehova gikan sa kamot sa tanan niyang mga kaaway, siya miawit: “Ihatag mo kanako ang imong taming sa kaluwasan, ug ang imong pagpaubos mao ang nagpadako kanako.” (2Sa 22:36; Sal 18:35) Bisan tuod siya naglingkod nga may dakong dignidad diha sa iyang binayaw nga dapit sa kinatas-ang kalangitan, bisan pa niana kini ang giingon bahin kang Jehova: “Kinsa ang sama kang Jehova nga atong Diyos, siya nga nagapuyo sa kahitas-an? Siya nagapaubos aron sa pagtan-aw sa langit ug sa yuta, nga nagabangon sa timawa gikan sa abog; ginabayaw niya ang kabos gikan sa gahong sa abo, aron sa pagpalingkod kaniya uban sa mga hamili, uban sa mga hamili sa iyang katawhan.”​—Sal 113:5-8.

Ang Pagpaubos ni Jesu-Kristo. Sa dinhi pa sa yuta si Jesu-Kristo, iyang gipakita ang kinalabwang panig-ingnan sa pagkamapainubsanon  ingong alagad sa Diyos. Sa gabii una pa siya mamatay, si Jesus nagbakos ug tualya ug naghugas ug nagtrapo sa mga tiil sa matag usa sa iyang 12 ka apostoles, usa ka pag-alagad nga sagad himoon sa mga sulugoon ug mga ulipon. (Ju 13:2-5, 12-17) Giingnan niya ang iyang mga tinun-an: “Si bisan kinsa nga magabayaw sa iyang kaugalingon igapaubos, ug si bisan kinsa nga magapaubos sa iyang kaugalingon pagabayawon.” (Mat 23:12; Luc 14:11) Si apostol Pedro, nga didto niadtong gabhiona, nakahinumdom sa maayong panig-ingnan ni Jesus sa pagbuhat kon unsay iyang gipamulong. Sa ulahi iyang giawhag ang iyang mga isigkamagtutuo: “Kamong tanan sul-obi ang inyong kaugalingon sa pagkamapainubsanon sa hunahuna ngadto sa usag usa . . . Busa, ipaubos ang inyong kaugalingon ilalom sa gamhanang kamot sa Diyos, aron nga kamo iyang bayawon sa takdang panahon.”​—1Pe 5:​5, 6.

Gidasig ni apostol Pablo ang mga Kristohanon sa pagbaton sa samang tinamdan sa pangisip nga nabatonan ni Jesu-Kristo; iyang gipunting ang hataas nga posisyon sa Anak sa Diyos didto sa mga langit uban sa iyang Amahan nga si Jehova sa wala pa siya mahimong tawo, nga kinabubut-on niyang gihaw-asan ang iyang kaugalingon ug gihuptan ang dagway sa usa ka ulipon ug nahisama sa mga tawo. Si Pablo midugang: “Labaw pa niana, sa dihang iyang [si Jesus] nakaplagan ang iyang kaugalingon nga diha sa dagway sa usa ka tawo, siya nagpaubos ug nagmasinugtanon hangtod sa kamatayon, oo, kamatayon sa estaka sa pagsakit.” Ang kaugalingong mga pulong ni Jesus bahin sa ganti sa pagpaubos napamatud-ang tinuod gayod diha sa iyang kahimtang, maingon sa padayong gisulti sa apostol: “Tungod niini mismo usab ang Diyos nagbayaw kaniya ngadto sa usa ka labaw nga katungdanan ug malulotong naghatag kaniya sa ngalan nga labaw sa tanang uban pa nga ngalan.”​—Flp 2:5-11.

Labaw pang talagsaon, bisan pa sa maong binayaw kaayo nga posisyon, sa dihang siya mogamit na sa ‘tanang awtoridad sa langit ug sa yuta’ aron ipatuman ang kabubut-on sa Diyos alang sa yuta (Mat 28:18; 6:10), si Kristo magbaton gihapon sa samang pagpaubos pagkatapos sa iyang Usa ka Libo ka Tuig nga Paghari. Busa, ang Kasulatan nagsulti kanato: “Sa dihang ang tanang butang mapasakop na ngadto kaniya, niana ang Anak magpasakop usab ngadto sa Usa nga nagpasakop sa tanang butang ngadto kaniya, aron ang Diyos mahimong tanang butang ngadto sa tanan.”​—1Co 15:28.

Si Jesu-Kristo nag-ingon bahin sa iyang kaugalingon: “Ako malumog-buot ug mapainubsanon sa kasingkasing.” (Mat 11:29) Sa dihang iyang gipresentar ang iyang kaugalingon ngadto sa katawhan sa Jerusalem ingong ilang Hari, iyang gituman ang tagna nga nag-ingon bahin kaniya: “Tan-awa! Ang imong hari moanha kanimo. Siya matarong, oo, linuwas; mapainubsanon, ug nagsakay sa usa ka asno, sa usa ka hingkod nga hayop nga anak nga laki sa usa ka asna.” (Zac 9:9; Ju 12:12-16) Sa iyang binayaw nga langitnong posisyon sa dihang siya mogula batok sa mga kaaway sa Diyos, siya matagnaong gisugo: “Sa imong kahalangdon magmalamposon ka; sakay sa kawsa sa kamatuoran ug sa pagkamapainubsanon ug sa pagkamatarong.” (Sal 45:4) Busa, kadtong mapainubsanon malipay, bisan tuod sila tingali gidaogdaog ug gimaltrato sa mga garboso ug mga mapahitas-on. Sila mahimong mahupay sa mga pulong: “Pangitaa ninyo si Jehova, kamong tanang maaghop sa yuta, nga nagbuhat sa Iyang hudisyal nga hukom. Pangitaa ang pagkamatarong, pangitaa ang pagkamaaghop. Tingali kamo pagatagoan sa adlaw sa kasuko ni Jehova.”​—Sof 2:3.

Sa wala pa malaglag ang Jerusalem, ang mga pulong ni Jehova ngadto sa Israel nagpasidaan sa mga mapainubsanon ug naghupay kanila nga nag-ingong ang Diyos molihok alang kanila sa iyang takdang panahon. Siya miingon: “Nianang panahona kuhaon ko gikan sa imong taliwala ang imong mga mapahitas-on nga nagmasadyaon; ug ikaw dili na magmapahitas-on pag-usab diha sa akong balaang bukid. Ug ipabilin ko gayod sa imong taliwala ang usa ka katawhan nga mapainubsanon ug maaghop, ug sila modangop sa ngalan ni Jehova.” (Sof 3:​11, 12) Sa pagkatinuod ang pagkamapainubsanon mosangpot sa pagkaluwas sa daghan, maingon sa nahisulat: “Ang mapainubsanon nga katawhan imong pagaluwason; apan ang imong mga mata maoy batok sa mga mapahitas-on, aron sila imong ipaubos.” (2Sa 22:28) Busa kita makasalig nga si Haring Jesu-Kristo, nga nagsakay sa kawsa sa kamatuoran ug pagkamapainubsanon ug pagkamatarong, magaluwas sa iyang katawhan nga nagpaubos atubangan kaniya ug atubangan sa iyang Amahan nga si Jehova.

Angayng Ugmaron sa mga Kristohanon ang Pagpaubos. Sa pagtambag sa mga isigka-Kristohanon nga isul-ob ang pagkatawo nga “gibag-o sumala sa larawan sa Usa nga naglalang niini,” si apostol Pablo nag-ingon: “Busa, ingon nga mga pinili sa Diyos, balaan ug hinigugma, isul-ob ninyo ang malumong mga pagmahal sa pagkamabination, kalulot, pagpaubos sa hunahuna, kalumo, ug hataas-nga-pailob.” (Col 3:​10, 12) Sa paghisgot sa maayong sulondan ni Kristo, siya nagtambag kanila: ‘Uban sa pagpaubos sa hunahuna isipa ang uban [sa mga alagad sa Diyos] nga labaw kay kaninyo.’ (Flp 2:3) Sa makausa pa siya nag-awhag:  “Hunahunaa ang uban sama sa inyong kaugalingon; ayaw hunahunaa ang tugbaw nga mga butang, kondili lakaw uban sa ubos nga mga butang. Ayaw pagpakamaalamon sa inyong kaugalingong mga mata.”​—Rom 12:16.

Susama usab niana ang gisulti ni Pablo sa mga Kristohanon sa siyudad sa Corinto: “Kay, bisan tuod ako gawasnon gikan sa tanang tawo, gihimo ko ang akong kaugalingon nga ulipon sa tanan, aron makabig ko ang labing daghang tawo. Ug busa ngadto sa mga Hudiyo ako nahimong ingon sa usa ka Hudiyo, aron makabig ko ang mga Hudiyo; ngadto nilang nailalom sa balaod ako nahimong ingon sa nailalom sa balaod, bisan tuod ako dili ilalom sa balaod, aron makabig ko silang nailalom sa balaod. Ngadto nilang walay balaod ako nahimong ingon sa walay balaod, bisan tuod ako dili kay walay balaod sa Diyos hinunoa nailalom sa balaod ni Kristo, aron makabig ko silang walay balaod. Ngadto sa mga maluya ako nahimong maluya, aron makabig ko ang mga maluya. Ako nahimong tanang butang ngadto sa tanang matang sa katawhan, aron maluwas ko sa bisan unsa mang paagi ang pipila.” (1Co 9:19-22) Gikinahanglan ang tinuod nga pagpaubos aron mahimo kini.

Makaamot sa kalinaw. Ang pagpaubos makapalambo sa kalinaw. Ang usa ka tawong mapainubsanon dili makig-away sa iyang Kristohanong mga igsoon aron ilhon ang iyang gituohang personal nga “mga katungod.” Ang apostol nangatarongan nga, bisan tuod siya adunay kagawasan sa pagbuhat sa tanang butang, buhaton lamang niya ang mga butang nga makapalig-on, ug kon ang tanlag sa usa ka igsoon mahasol tungod sa iyang personal nga mga buhat, likayan niya kini nga mga buhat.​—Rom 14:19-21; 1Co 8:9-13; 10:23-33.

Gikinahanglan usab ang pagpaubos aron mahuptan ang kalinaw pinaagi sa pagpadapat sa tambag ni Jesus sa pagpasaylo sa uban sa ilang mga sala batok kanato. (Mat 6:12-15; 18:​21, 22) Ug kon ang usa ka tawo makasilo sa laing tawo, kini mosulay sa iyang pagkamapainubsanon sa pagtuman sa sugo nga adtoon ang maong tawo ug dawaton ang iyang sayop ug mangayog pasaylo. (Mat 5:​23, 24) O sa dihang ang tawo nga nasilo moduol kaniya, ang gugma lamang nga inubanag pagkamapainubsanon ang magpaarang sa maong tawo sa pag-ila sa sayop ug molihok dayon aron tul-iron ang mga butang. (Mat 18:15; Luc 17:3; itandi ang Lev 6:1-7.) Apan ang kalinaw nga mabatonan sa indibiduwal ug sa organisasyon tungod sa maong pagkamapainubsanon mas labaw pa kay sa kaulawan nga bation; dugang pa, ang iyang mapainubsanong paglihok magpalambo ug magpalig-on pa sa maayong hiyas nga pagkamapainubsanon diha kaniya.

Hinungdanon sa panaghiusa diha sa kongregasyon. Ang pagkamapainubsanon makatabang sa Kristohanon nga makontento sa mga butang nga iyang nabatonan, ug kini motabang kaniya nga mahuptan kanunay ang kalipay ug pagkatimbang. Ang pagsinaligay sa usag usa sulod sa Kristohanong kongregasyon, sumala sa giilustrar sa apostol diha sa Unang Corinto kapitulo 12, gipasukad sa pagsunod, pagpaubos, ug pagpasakop sa kahikayan sa organisasyon sa Diyos. Busa, bisan tuod ang lalaking mga membro sa kongregasyon gisultihan: “Kon adunay magapangab-ot sa katungdanan sa pagkamagtatan-aw, siya matinguhaon sa usa ka maayong buhat,” gisultihan usab sila nga dili ambisyosong magtinguha sa usa ka katungdanan, sama pananglitan, ingong mga magtutudlo sa kongregasyon, sanglit sila “makadawat ug mas bug-at nga paghukom.”​—1Ti 3:1; San 3:1.

Ang tanan, mga lalaki ug mga babaye, kinahanglang magpasakop niadtong nagapanguna ug angayng maghulat kang Jehova alang sa bisan unsang mga pagtudlo o mga asaynment sa katungdanan, kay kaniya maggikan ang paghatag ug dugang nga katungdanan. (Sal 75:​6, 7) Sama sa giingon sa pipila ka Levihanong mga anak ni Kore: “Gipili ko ang pagtindog sa pultahan sa balay sa akong Diyos kay sa paglibotlibot sa mga tolda sa pagkadaotan.” (Sal 84:10) Ang maong tinuod nga pagpaubos nanginahanglan ug panahon sa paglambo. Ang Kasulatan, sa paglatid sa mga kuwalipikasyon alang sa usa nga itudlo sa katungdanan ingong magtatan-aw, nag-ingon nga ang usa ka bag-ong nakabig nga tawo dili angayng itudlo, “kay tingali unyag siya moburot sa pagpagarbo ug mahulog sa paghukom nga gipakanaog batok sa Yawa.”​—1Ti 3:6.

Dili Tinuod nga Pagpaubos. Ang mga Kristohanon gipasidan-an batok sa pagpakitag pakaaron-ingnon lamang nga pagpaubos. Ang bisan kinsa nga mahimuot sa pakaaron-ingnon lamang nga pagpaubos mahimong ‘moburot nga walay hustong hinungdan tungod sa iyang unodnon nga kaisipan.’ Ang usa ka tawong tinuod nga mapainubsanon dili maghunahuna nga ang Gingharian sa Diyos o ang pagsulod ngadto niini nalangkit sa kon unsay ginakaon o ginainom sa usa ka tawo o sa kon unsay gidumilian nga kaonon o imnon sa usa ka tawo. Ang Bibliya nagpakita nga ang usa ka tawo mahimong mokaon o moinom o modumili sa pagpakig-ambit sa pipila ka butang tungod kay iyang gibati nga kini angay, tungod sa panglawas o tungod sa tanlag. Apan kon ang usa ka tawo naghunahuna nga ang iyang pagkabaton ug inuyonang baroganan atubangan sa Diyos nagdepende kon siya mokaon, moinom, o kaha mohikap sa pipila ka  butang o kon siya mosaulog sa pipila ka relihiyosong mga adlaw, siya wala makaamgo nga ang iyang mga gibuhat “adunay dagway sa kaalam sa gisangon-sa-kaugalingong dagway sa pagsimba ug pakaaron-ingnon nga pagpaubos, sa grabeng pagsakit sa lawas; apan kini walay bili diha sa pagpakigbugno sa pagtagbaw sa unod.”​—Col 2:​18, 23; Rom 14:17; Gal 3:​10, 11.

Ang dili tinuod nga pagpaubos mosangpot nga maugmad sa usa ka indibiduwal ang pagkamapahitas-on, kay siya lagmit maghunahuna nga siya matarong tungod sa iyang dalayegong hiyas o nabuhat; o siya mobati nga siya nagmalamposon sa iyang katuyoan, nga wala makaamgo nga siya dili makalimbong kang Jehova. Kon maugmad ang pagkamapahitas-on, moabot ra ang panahon nga siya igapaubos sa paaging dili niya ikahimuot. Siya igapaubos, ug lagmit nga kini mosangpot sa iyang kaugalingong kalaglagan.​—Pr 18:12; 29:23.