Sa 2 Corinto 6:2 si apostol Pablo mikutlo gikan sa tagna sa Isaias 49:​8, nga nag-ingon: “Mao kini ang giingon ni Jehova: ‘Sa usa ka panahon sa maayong kabubut-on ako mitubag kanimo, ug sa usa ka adlaw sa kaluwasan ako mitabang kanimo; ug ako nagpadayon pagpanalipod kanimo aron akong ikahatag ka ingong usa ka pakigsaad alang sa katawhan, aron ipahiuli sa maayong kahimtang ang yuta, aron mapanag-iya pag-usab ang biniyaang mga kabilin.’” Sa orihinal kini nga pahayag dayag nga gisulti ngadto kang Isaias ingong naghawas o nagpersonipikar sa nasod sa Israel. (Isa 49:3) Tin-aw nga kini maoy usa ka tagna sa pagpasig-uli ug, busa, nakabaton sa unang katumanan niini sa panahon sa pagpagawas sa Israel gikan sa Babilonya sa dihang gihimo ang panawagan ngadto sa Israelinhong mga binilanggo, “Gula kamo!” Human niadto sila mibalik sa ilang yutang natawhan ug gipuy-an pag-usab ang biniyaang yuta.​—Isa 49:9.

Apan, ang mga pulong nga “aron akong ikahatag ka ingong usa ka pakigsaad alang sa katawhan” diha sa bersikulo 8 niini nga kapitulo ug ang nag-unang pahayag diha sa bersikulo 6 nga kini nga “alagad” ni Jehova igahatag ingon nga ‘kahayag sa mga nasod, aron ang kaluwasan sa Diyos mahimong hangtod sa kinatumyan sa yuta,’ tinong nagpaila sa tagna ingong nagtumong sa Mesiyas ug busa gipadapat kang Kristo Jesus ingong “alagad” sa Diyos. (Itandi ang Isa 42:1-4, 6, 7 sa Mat 12:18-21.) Sanglit ang “panahon sa maayong kabubut-on” maoy usa ka panahon sa dihang si Jehova ‘motubag’ ug ‘motabang’ sa iyang alagad, angayng ipadapat kini sa yutan-ong kinabuhi ni Jesus sa dihang siya “naghimog mga pangamuyo ug mga pangaliya usab ngadto sa Usa nga arang makaluwas  kaniya gikan sa kamatayon, uban ang makusog nga mga pagtuaw ug mga luha, ug gidungog siya nga may pag-uyon tungod sa iyang diyosnong kahadlok.” (Heb 5:7-9; itandi ang Ju 12:​27, 28; 17:​1-5; Luc 22:41-44; 23:46.) Busa, kadto maoy “usa ka adlaw sa kaluwasan” alang sa kaugalingong Anak sa Diyos, nga sa maong yugto sa kahigayonan iyang gipasundayag ang pagkahingpit sa integridad ug, ingong resulta, “nahimong may kaakohan alang sa walay kataposang kaluwasan sa tanan nga masinugtanon kaniya.”​—Heb 5:9.

Dugang pa, ang pagkutlo ni Pablo niini nga tagna nagpaila sa dugang pang pagpadapat ngadto sa mga Kristohanon nga giagda ni Pablo nga “dili dawaton ang dili-takos nga kalulot sa Diyos ug sipyaton ang katuyoan niini,” ug ngadto kanila siya miingon (human kutloa ang Isa 49:8): “Tan-awa! Karon mao na ang panahon nga ilabinang dalawaton. Tan-awa! Karon mao na ang adlaw sa kaluwasan.” (2Co 6:​1, 2) Ang maong mga Kristohanon nahimong ang espirituwal nga “Israel sa Diyos” sukad sa Pentekostes sa 33 K.P. (Gal 6:16), apan dihay panginahanglan nga pamatud-an nga takos sila sa dili-takos nga kalulot sa Diyos, aron nga ang “panahong dalawaton” mahimong sa pagkatinuod “usa ka adlaw sa kaluwasan” alang kanila.

Ang kamatuoran nga ang tagna diha sa orihinal nga kapadapatan niini maoy tagna bahin sa pagpasig-uli magpaila usab sa kapadapatan sa usa ka panahon sa kagawasan gikan sa espirituwal nga pagkabihag ug sa pagkapasig-uli ngadto sa bug-os nga pag-uyon sa Diyos.​—Itandi ang Sal 69:13-18.

Alang sa kinaiyanhong mga Hudiyo nga napakyas sa pagpabili sa pagkanahiangay sa panahon ug sa ilang kahigayonan nga makasulod ngadto sa ‘espirituwal nga Israel,’ gipahibalo ni Pablo nga siya miliso ngadto sa dili-Hudiyohanong mga nasod, ug iyang gikutlo ang Isaias 49:6 ingong pagpaluyo, nga nag-ingon: “Sa pagkatinuod, si Jehova nagsugo kanamo niining mga pulonga, ‘Gitudlo ko ikaw ingon nga kahayag sa mga nasod, aron ikaw mahimong usa ka kaluwasan hangtod sa kinatumyan sa yuta.’” (Buh 13:47) Sanglit ang “panahon” ug ang “adlaw” maoy mga termino nga nagpaila sa pagkatemporaryo, kini nagpasabot sa pagkadinalian ug sa panginahanglan nga maalamong gamiton ang nahiangay nga yugto o panahon sa pag-uyon, una pa moabot ang kataposan niini, nga magbakwi sa kaluoy sa Diyos ug sa gitanyag nga kaluwasan.​—Rom 13:11-13; 1Te 5:6-11; Efe 5:15-20.