Usa ka literal nga pagpangaon, ingong paghandom sa kamatayon ni Ginoong Jesu-Kristo; busa, usa ka memoryal sa iyang kamatayon. Sanglit kini lamang ang okasyon nga gisugo sa Kasulatan nga handomon sa mga Kristohanon, kini tukmang tawgon usab nga Memoryal.

Ang pagsugod sa pagsaulog sa Panihapon sa Ginoo gitaho sa duha ka apostoles kinsa mga saksing-nakakita ug mga umalambit, nga mao, si Mateo ug Juan. Si Marcos ug Lucas, bisan tuod wala niadtong okasyona, nagdugang ug pipila ka detalye. Si Pablo, sa paghatag ug mga instruksiyon sa kongregasyon sa Corinto, nagtaganag kalamdagan sa pipila ka hinungdanong mga bahin niini. Kini nga mga tinubdan nagsulti kanato nga, sa gabii una pa sa iyang kamatayon, si Jesus nakigkita sa iyang  mga tinun-an sa usa ka dakong lawak sa itaas aron saulogon ang Paskuwa. (Mar 14:14-16) Si Mateo nagtaho: “Samtang sila nagpadayon sa pagpangaon, si Jesus nagkuhag tinapay ug, human makapasalamat, siya nagpikaspikas niini ug, naghatag niini sa mga tinun-an, siya miingon: ‘Pagkuha kamo, kaon. Kini nagkahulogan sa akong lawas.’ Unya, siya nagkuhag kopa ug, human makapasalamat, siya naghatag niini kanila, nga nag-ingon: ‘Inom kamo gikan niini, kamong tanan; kay kini nagkahulogan sa akong “dugo sa pakigsaad,” nga igabubo alang sa daghan sa kapasayloan sa mga sala. Apan magaingon ako kaninyo, Dili na gayod ako moinom sukad karon sa bisan unsa niini nga produkto sa paras hangtod nianang adlawa sa dihang moinom ako ug bag-o niini kauban ninyo diha sa gingharian sa akong Amahan.’ Sa kataposan, human makaawit ug mga pagdayeg, sila nangadto sa Bukid sa mga Olibo.”​—Mat 26:17-30; Mar 14:17-26; Luc 22:7-39; Ju 13:1-38; 1Co 10:16-22; 11:20-34.

Ang Panahon sa Pagsugod Niini nga Pagsaulog. Ang Paskuwa kanunay nga gisaulog sa Nisan (Abib) 14, sa adlaw o duol sa adlaw nga takdol ang bulan, maingon nga ang unang adlaw sa matag bulan (lunar nga bulan) diha sa Hudiyohanong kalendaryo mao ang adlaw sa paggimaw sa bag-ong bulan, nga matino pinaagi sa pag-obserbar niini. Busa ang ika-14 nga adlaw sa bulan maoy mga tungatunga sukad sa pagsubang sa bag-ong bulan. Ang petsa sa kamatayon ni Jesus gipakita sa artikulong JESU-KRISTO (Ang panahon sa iyang kamatayon) nga maoy sa Nisan 14, 33 K.P. Mahitungod sa adlaw sa iyang kamatayon nga gibanabana pinasukad sa Gregorian nga kalendaryo, ang astronomikanhong mga kalkulasyon nagpakita nga adunay nahitabong eklipse sa bulan niadtong Biyernes, Abril 3, 33 K.P. (Julian nga kalendaryo), nga maoy Biyernes, Abril 1, sa Gregorian nga kalendaryo. (Canon of Eclipses ni Oppolzer, gihubad ni O. Gingerich, 1962, p. 344) Ang mga eklipse sa bulan kanunayng mahitabo sa panahon nga takdol ang bulan. Kini nga ebidensiya kusganong nagpaila nga ang Nisan 14, 33 K.P., natunong sa Huwebes-Biyernes, Marso 31–Abril 1, 33 K.P., sa Gregorian nga kalendaryo.

Sa gabii una pa sa iyang kamatayon gisaulog ni Jesus ang iyang kataposang pagkaon sa Paskuwa ug human niana gisugdan ang pagsaulog sa Panihapon sa Ginoo. Bisan sa wala pa sugdi ang pagpangaon alang sa Memoryal, ang maluibong si Judas gipagula na, nga nianang panahona, sumala sa rekord, ‘gabii na.’ (Ju 13:30) Sanglit ang mga adlaw sa Hudiyohanong kalendaryo magsugod sa gabii sa usa ka adlaw hangtod sa gabii sa sunod nga adlaw, ang Panihapon sa Ginoo gisaulog usab sa Nisan 14, sa Huwebes sa gabii, Marso 31.​—Tan-awa ang ADLAW, II.

Kon Unsa Kasubsob nga Saulogon. Sumala kang Lucas ug Pablo, sa dihang gisugdan ang pagsaulog sa Memoryal sa iyang kamatayon, si Jesus miingon: “Ipadayon ninyo ang pagbuhat niini sa paghandom kanako.” (Luc 22:19; 1Co 11:24) Pinasukad niini makataronganong sabton nga buot ni Jesus nga saulogon sa iyang mga sumusunod ang Panihapon sa Ginoo kada tuig, dili sa mas subsob pa niana. Ang Paskuwa, nga gisaulog agig paghandom sa pagluwas ni Jehova sa Israel gikan sa pagkaulipon sa Ehipto niadtong 1513 W.K.P., gisaulog kas-a lamang sa usa ka tuig, sa petsa sa anibersaryo niini sa Nisan 14. Ang Memoryal, nga usa usab ka anibersaryo, tukmang saulogon lamang sa Nisan 14.

Si Pablo nagkutlo kang Jesus nga nag-ingon labot sa kopa, “Ipadayon ninyo ang pagbuhat niini, ingon kamakanunayon sa inyong pag-inom niini, sa paghandom kanako,” ug midugang: “Kay ingon kamakanunayon sa inyong pagkaon niini nga tinapay ug pag-inom niini nga kopa, padayon ninyong gimantala ang kamatayon sa Ginoo, hangtod nga siya moabot.” (1Co 11:​25, 26) Ang “kamakanunayon” mahimong magtumong sa usa ka butang nga himoon kas-a lamang sa usa ka tuig, ilabina kon himoon sulod sa daghang katuigan. (Heb 9:​25, 26) Ang Nisan 14 mao ang adlaw nga gitugyan ni Kristo ang iyang literal nga lawas ingong halad diha sa estaka sa pagsakit ug gibubo ang iyang dugo alang sa kapasayloan sa mga sala. Sa ingon, kadto mao ang adlaw sa “kamatayon sa Ginoo” ug, busa, mao ang petsa nga pagahandomon ang iyang kamatayon.

Ang mga umalambit niini nga pagpangaon ‘wala didto uban sa Ginoo’ ug magsaulog nga ‘makanunayon’ sa Panihapon sa Ginoo una pa ang ilang kamatayon ingong matinumanon. Dayon, human sa ilang pagkabanhaw ngadto sa langitnong kinabuhi, sila makig-uban kang Kristo ug dili na magkinahanglan ug tigpahinumdom labot kaniya. Mahitungod sa kadugayon niini nga pagsaulog, “hangtod nga siya moabot,” si apostol Pablo dayag nga nagtumong sa pag-anhi pag-usab ni Kristo ug sa pagdawat kanila ngadto sa langit pinaagig pagkabanhaw panahon sa iyang presensiya. Kini nga pagsabot bahin niining butanga gipatin-aw sa mga pulong ni Jesus ngadto sa 11 ka apostoles nianang gabhiona: “Kon ako moadto ug mag-andam ug dapit alang kaninyo, ako moanhi pag-usab ug pagadawaton ko kamo nganhi kanako, aron nga kon asa ako kamo atua usab.”​—Ju 14:​3, 4; 2Co 5:1-3, 6-9.

Gipahibalo ni Jesus ang mga tinun-an nga ang bino nga iyang giinom (niini nga Paskuwa una pa ang Memoryal) mao ang kataposang produkto sa paras nga iyang pagaimnon “hangtod nianang adlawa sa dihang moinom ako ug bag-o niini kauban  ninyo diha sa gingharian sa akong Amahan.” (Mat 26:29) Sanglit dili siya moinom ug literal nga bino didto sa langit, dayag nga siya naghisgot sa gisimbolohan usahay sa bino diha sa Kasulatan, nga mao, ang kalipay. Ang makauban siya didto sa Gingharian mao ang ilang gikahinaman pag-ayo. (Rom 8:23; 2Co 5:2) Si Haring David misulat diha sa usa ka awit labot sa pagtagana ni Jehova sa “bino nga makapalipay sa kasingkasing sa may-kamatayong tawo,” ug ang iyang anak nga si Solomon miingon: “Ang bino magpamaya sa kinabuhi.”​—Sal 104:15; Ecc 10:19.

Ang mga Emblema. Giasoy ni Marcos ang mahitungod sa tinapay nga gigamit ni Jesus sa dihang gisugdan ang Panihapon sa Ginoo: “Samtang sila nagpadayon sa pagpangaon, siya nagkuhag tinapay, nagpasalamat, nagpikaspikas niini ug naghatag niini kanila, ug nag-ingon: ‘Pagkuha kamo, kini nagkahulogan sa akong lawas.’” (Mar 14:22) Kini nga tinapay mao ra ang tinapay nga ilang gigamit sa pagpangaon sa Paskuwa nga bag-o lamang gitapos ni Jesus ug sa iyang mga tinun-an. Kini walay lebadura, sanglit walay gitugotang lebadura diha sa mga balay sa mga Hudiyo sa panahon sa Paskuwa ug sa mosunod nga Pista sa mga Tinapay nga Walay Igpapatubo. (Ex 13:6-10) Ang lebadura gigamit sa Kasulatan sa pagtumong sa pagkamakasasala. Ang pagkawalay-lebadura niini nga tinapay maoy tukma tungod kay kini naghawas sa unodnong lawas ni Jesus nga walay sala. (Heb 7:26; 9:14; 1Pe 2:​22, 24) Ang tinapay nga walay lebadura maoy lapad ug kagumkom; busa kini gipikaspikas, nga maoy naandan sa mga pagpangaon niadtong mga adlawa. (Luc 24:30; Buh 27:35) Una pa niini, sa dihang si Jesus milagrosong nagpadaghan sa tinapay alang sa linibo ka tawo, iya kining gipikaspikas aron ikaapod-apod kini ngadto kanila. (Mat 14:19; 15:36) Busa, ang pagpikaspikas sa tinapay sa Memoryal dayag nga walay espirituwal nga kahulogan.

Human ipasa ni Jesus ang tinapay, siya mikuhag kopa ug “nagpasalamat ug naghatag niini kanila, ug silang tanan miinom gikan niini. Ug siya miingon kanila: ‘Kini nagkahulogan sa akong “dugo sa pakigsaad,” nga igabubo alang sa daghan.’” (Mar 14:​23, 24) Siya migamit ug pinaaslom nga bino, dili sa duga sa ubas. Ang mga paghisgot sa Bibliya bahin sa bino nagtumong sa literal nga bino, dili sa duga sa ubas. (Tan-awa ang BINO UG ILIMNONG MAISOG.) Ang pinaaslom nga bino, dili ang duga sa ubas, magbusisi sa “daang panit nga mga sudlanag bino,” ingon sa gisulti ni Jesus. Ang mga kaaway ni Jesus nag-akusar kaniya nga “palainom ug bino,” usa ka akusasyon nga wala untay kahulogan kon ang “bino” maoy duga lamang sa ubas. (Mat 9:17; 11:19) Dihay tinuod nga bino alang sa pagsaulog sa Paskuwa nga bag-o lamang natapos, ug tukmang gamiton kini ni Kristo sa pagsugod sa Memoryal sa iyang kamatayon. Dayag nga ang bino maoy mapula, kay ang mapula nga bino lamang ang mahimong haom nga simbolo sa dugo.​—1Pe 1:19.

Ang Pagkaon nga Pagaambitan. Sa karaang Israel ang usa ka tawo makataganag pagkaon nga pagaambitan. Siya magdalag usa ka hayop ngadto sa sangtuwaryo, diin didto kini ihawon. Ang usa ka bahin sa hayop ihalad didto sa halaran ingong “makapahupay nga alimyon alang kang Jehova.” Ang usa ka bahin mahiadto sa nagadumalang saserdote, ang laing bahin ngadto sa mga saserdoteng anak ni Aaron, ug ang naghalad ug ang iyang panimalay makig-ambit sa pagkaon. (Lev 3:1-16; 7:28-36) Ang usa ka tawong ‘mahugaw’ ingon sa gilatid sa Balaod gidid-an sa pagkaon sa halad-sa-panag-ambit aron siya dili “pagaputlon gikan sa iyang katawhan.”​—Lev 7:​20, 21.

Ang Panihapon sa Ginoo sa susama maoy usa ka pagkaon nga pagaambitan, tungod kay adunay pag-ambitay. Si Jehova nga Diyos nalangkit ingong ang Awtor sa kahikayan, si Jesu-Kristo mao ang halad lukat, ug ang iyang espirituwal nga mga igsoon mokaon sa mga emblema ingong kaubang mga umalambit. Ang ilang pagkaon diha sa “lamesa ni Jehova” magpasabot nga sila adunay pakigdait uban kang Jehova. (1Co 10:21) Sa pagkatinuod, ang mga halad-sa-panag-ambit usahay gitawag nga “mga halad-sa-pakigdait.”​—Lev 3:​1, ftn sa Rbi8.

Ang mga umalambit sa pagpangaon, sa pagkaon sa tinapay ug sa pag-inom sa bino, miila nga sila maoy mga umalambit kauban ni Kristo, diha sa bug-os nga panaghiusa. Si apostol Pablo miingon: “Ang kopa sa panalangin nga atong gipanalanginan, dili ba kini usa ka pagpakig-ambit sa dugo ni Kristo? Ang tinapay nga atong gipikaspikas, dili ba kini pagpakig-ambit sa lawas ni Kristo? Tungod kay adunay usa ka tinapay, kita, bisan tuod daghan, usa ka lawas, kay kitang tanan nagapakig-ambit nianang usa ka tinapay.”​—1Co 10:​16, 17.

Busa pinaagi sa pagpakig-ambit, kini magpaila nga sila anaa sa bag-ong pakigsaad ug makadawat sa mga kaayohan niini, nga mao, ang pagpasaylo sa Diyos sa mga sala pinaagi sa dugo ni Kristo. Tukma nilang gitamod ang bili sa “dugo sa pakigsaad” nga pinaagi niini sila gibalaan. (Heb 10:29) Ang Kasulatan nagtawag kanila nga “mga ministro sa usa ka bag-ong pakigsaad,” nga nag-alagad alang sa katuyoan niini. (2Co 3:​5, 6) Ug sila haom nga makig-ambit sa emblema nga tinapay tungod kay sila makaingon: “Pinaagi sa giingong ‘kabubut-on’ kita nabalaan pinaagi sa paghalad sa lawas ni Jesu-Kristo sa makausa alang sa tanang panahon.” (Heb 10:10) Sila nakig-ambit sa mga pag-antos ni  Kristo ug sa kamatayon nga sama sa iyaha, usa ka kamatayon tungod sa integridad. Sila naglaom nga makaambit sa “dagway sa iyang pagkabanhaw,” usa ka pagkabanhaw ngadto sa imortal nga kinabuhi diha sa usa ka lawas nga espirituhanon.​—Rom 6:3-5.

Maylabot sa matag umalambit sa pagkaon, si apostol Pablo misulat: “Si bisan kinsa nga mokaon sa tinapay o moinom sa kopa sa Ginoo sa paagi nga dili-takos mahimong sad-an maylabot sa lawas ug sa dugo sa Ginoo. Uyonan una sa usa ka tawo ang iyang kaugalingon human sa pagsusi, ug sa ingon niana pakan-a siya sa tinapay ug paimna sa kopa. Kay siya nga mokaon ug moinom mokaon ug moinom sa paghukom batok sa iyang kaugalingon kon wala niya maila ang lawas.” (1Co 11:27-29) Ang mahugaw, dili-kasulatanhon, o sinalingkapaw nga mga buhat magpadiskuwalipikar sa usa gikan sa pagkaon. Kon siya mokaon nga ingon niana ang kahimtang, siya nagakaon ug nagainom ug paghukom batok sa iyang kaugalingon. Siya napakyas sa pagpabili sa halad ni Kristo, sa katuyoan niini, ug sa kahulogan niini. Siya nagpakitag kawalay pagtahod ug pagtamay niini. (Itandi ang Heb 10:28-31.) Ang maong tawo mameligro nga ‘maputol gikan sa katawhan sa Diyos,’ sama sa usa ka tawo kaniadto sa Israel nga diha sa mahugawng kahimtang nakig-ambit sa pagkaon nga pagaambitan.​—Lev 7:20.

Sa pagkatinuod, gitandi ni Pablo ang Panihapon sa Ginoo ngadto sa pagkaon nga pagaambitan sa usa ka Israelinhon sa dihang siya unang naghisgot sa mga umalambit nga nakigbahin kauban ni Kristo ug dayon miingon: “Tan-awa ninyo kanang Israel nga unodnon: Dili ba silang nagakaon sa mga halad nagapakig-ambit man uban sa halaran? . . . Dili kamo mahimong moinom sa kopa ni Jehova ug sa kopa sa mga demonyo; dili kamo mahimong moambit sa ‘lamesa ni Jehova’ ug sa lamesa sa mga demonyo.”​—1Co 10:18-21.

Ang mga Umalambit ug ang Ubang Motambong sa Pagpangaon. Gitigom ni Jesus ang iyang 12 ka apostoles, nga nag-ingon kanila: “Gitinguha ko ug dako ang pagkaon niini nga paskuwa uban kaninyo sa dili pa ako magaantos.” (Luc 22:15) Apan ang asoy ni Juan ingong saksing-nakakita nagpakitang gipapahawa ni Jesus ang maluibong si Judas una pa sugdi ang pagpangaon sa Memoryal. Panahon sa Paskuwa, si Jesus, nga nahibalong si Judas mao ang iyang magbubudhi, nagtuslob ug tinapay sa Paskuwa ug naghatag niini ngadto kang Judas, nga nagsugo kaniya sa pagbiya. (Ju 13:21-30) Ang asoy usab ni Marcos mipaluyo niining pagkasunodsunod sa mga hitabo. (Mar 14:12-25) Sa panahon sa Panihapon sa Ginoo nga misunod, si Jesus nagpasa sa tinapay ug sa bino ngadto sa 11 ka nahibiling mga apostoles, nga nagsulti kanila sa pagkaon ug sa pag-inom niini. (Luc 22:​19, 20) Human niana siya naghisgot kanila ingong “mao ang nagpabilin kanako diha sa akong mga pagsulay,” usa ka dugang pamatuod nga si Judas gipalakaw na.​—Luc 22:28.

Walay ebidensiya nga si Jesus mismo mikaon sa tinapay nga gitanyag o miinom gikan sa kopa sa panahon niini nga pagpangaon sa Memoryal. Ang lawas ug dugo nga iyang gihatag maoy alang kanila ug alang sa pagbalido sa bag-ong pakigsaad, nga pinaagi niini wagtangon ang ilang mga sala. (Jer 31:31-34; Heb 8:10-12; 12:24) Si Jesus walay mga sala. (Heb 7:26) Iyang gipataliwad-an ang bag-ong pakigsaad tali kang Jehova nga Diyos ug niadtong gipili ingong mga kaubanan ni Kristo. (Heb 9:15; tan-awa ang PAKIGSAAD.) Gawas pa sa mga apostoles nga presente sa maong pagpangaon, aduna pay uban nga maglangkob sa espirituwal nga “Israel sa Diyos,” ang usa ka “gamayng panon,” nga sa kataposan mahimong mga hari ug mga saserdote kauban ni Kristo. (Gal 6:16; Luc 12:32; Pin 1:​5, 6; 5:​9, 10) Busa, ang tanang espirituwal nga mga igsoon ni Kristo dinhi sa yuta maoy mga umalambit niini nga pagpangaon sa matag higayon nga kini saulogon. Sila gipakita ingong “usa ka matang sa unang mga bunga sa iyang mga linalang” (San 1:18), gipalit gikan sa katawhan ingong “mga unang bunga ngadto sa Diyos ug sa Kordero,” ug gipadayag nga may gidaghanong 144,000 diha sa panan-awon ni Juan.​—Pin 14:1-5.

Ang mga tigpaniid dili makig-ambit. Si Ginoong Jesu-Kristo nagbutyag nga, sa iyang presensiya, adunay mga tawo nga mohimog maayo ngadto sa iyang espirituwal nga mga igsoon, nga magaduaw kanila sa panahon sa panginahanglan ug magahatag kanilag tabang. (Mat 25:31-46) Kini ba sila, nga mahimong motambong sa pagsaulog sa Panihapon sa Ginoo, kuwalipikado ingong mga umalambit sa mga emblema? Ang Kasulatan nag-ingon nga ang Diyos motagana, pinaagi sa iyang balaang espiritu, ug ebidensiya ug pasalig alang niadtong kuwalipikado sa pag-ambit sa mga emblema ingong “mga manununod gayod sa Diyos, apan kaubang mga manununod ni Kristo,” nga sila maoy mga anak sa Diyos. Si apostol Pablo misulat: “Ang espiritu mismo nagpamatuod uban sa atong espiritu nga kita mga anak sa Diyos.” Mipadayon siya sa pagpatin-aw nga adunay uban pa nga makabenepisyo gikan sa kahikayan sa Diyos alang niini nga mga anak: “Kay ang maikagong pagpaabot sa kalalangan nagahulat sa pagpadayag sa mga anak sa Diyos.” (Rom 8:14-21) Sanglit ang kaubang mga manununod ni Kristo ‘magamando ingong mga hari ug mga saserdote ibabaw sa yuta,’ ang Gingharian maghatag ug kaayohan  niadtong magkinabuhi ilalom niini. (Pin 5:10; 20:​4, 6; 21:​3, 4) Kadtong makabatog kaayohan dayag na lamang nga mahimong interesado sa Gingharian ug sa kaugmaran niini. Busa ang maong mga tawo motambong ug maniid sa pagsaulog sa Panihapon sa Ginoo, apan dili ingong kaubang mga manununod ni Kristo ug espirituwal nga mga anak sa Diyos, sila dili makig-ambit sa mga emblema ingong kaubang mga umalambit sa kamatayon ni Kristo, nga may paglaom sa pagkabanhaw ngadto sa langitnong kinabuhi uban kaniya.​—Rom 6:3-5.

Walay Transubstantiation o Consubstantiation. Gibatonan pa ni Jesus ang iyang unodnong lawas sa dihang gitanyag ang tinapay. Kini nga lawas, ang kinabug-osan gayod, igahalad ingong usa ka hingpit, walay-lama nga halad alang sa mga sala sa mosunod nga hapon (sa samang adlaw sa Hebreohanong kalendaryo, Nisan 14). Gihuptan usab niya ang tanan niyang dugo alang nianang hingpit nga halad. ‘Iyang gibubo ang iyang kalag [nga anaa sa dugo] ngadto gayod sa kamatayon.’ (Isa 53:12; Lev 17:11) Tungod niini, panahon sa panihapon wala siya mohimog milagro sa transubstantiation, nga nag-usab sa tinapay ingong iyang literal nga unod ug sa bino ingong iyang literal nga dugo. Sa samang mga katarongan, dili gayod ikaingon nga milagroso niyang gipahinabo ang iyang unod ug ang iyang dugo nga maanaa o masagol sa tinapay ug bino, ingon sa gipangangkon niadtong nagatuo sa doktrina sa consubstantiation.

Dili kini sukwahi sa mga pulong ni Jesus sa Juan 6:51-57. Si Jesus wala dinhi maghisgot sa Panihapon sa Ginoo; ang maong kahikayan wala sugdi hangtod mga usa ka tuig pa sa ulahi. Ang ‘pagkaon’ ug ‘pag-inom’ nga gihisgotan niini nga asoy gihimo diha sa usa ka mahulagwayong diwa pinaagi sa pagbaton ug pagtuo kang Jesu-Kristo, ingon sa gipakita sa mga bersikulo 35 ug 40.

Dugang pa, ang aktuwal o literal nga pagkaon sa tawhanong unod ug pag-inom sa dugo maoy kanibalismo. Busa, ang mga Hudiyo nga walay pagtuo ug wala sa tukma makasabot sa pahayag ni Jesus mahitungod sa pagkaon sa iyang unod ug sa pag-inom sa iyang dugo nakugang. Gipakita niini ang Hudiyohanong panglantaw labot sa pagkaon sa tawhanong unod ug dugo, ingon sa gipasiugda sa Balaod.​—Ju 6:60.

Lain pa, ang pag-inom ug dugo maoy paglapas sa balaod nga gihatag sa Diyos ngadto kang Noe, sa wala pa ang pakigsaad sa Balaod. (Gen 9:4; Lev 17:10) Si Ginoong Jesu-Kristo wala gayod magsugo sa uban sa paglapas sa balaod sa Diyos. (Itandi ang Mat 5:19.) Dugang pa, si Jesus nagsugo: “Ipadayon ninyo ang pagbuhat niini sa paghandom kanako,” dili sa paghalad kanako.​—1Co 11:23-25.

Busa, ang tinapay ug ang bino maoy mga emblema nga naghawas sa unod ug dugo ni Kristo diha sa simbolikong paagi, sama sa iyang mga pulong mahitungod sa pagkaon sa iyang unod ug sa pag-inom sa iyang dugo. Si Jesus miingon ngadto niadtong nangasuko sa iyang mga pulong: “Sa pagkatinuod, ang tinapay nga akong ihatag mao ang akong unod alang sa kinabuhi sa kalibotan.” (Ju 6:51) Kini gihatag panahon sa iyang kamatayon ingong usa ka halad diha sa estaka sa pagsakit. Ang iyang lawas gilubong ug kini gihipos sa iyang Amahan sa wala pa kini makakita ug pagkadunot. (Buh 2:31) Wala gayoy tawo sukad nga sa literal mikaon sa iyang unod o miinom sa iyang dugo.

Tukma, Hapsay nga Pagsaulog. Sa pipila ka bahin, ang Kristohanong kongregasyon sa Corinto nahitumpawak sa daotang espirituwal nga kahimtang, mao nga, sumala sa gipamulong ni apostol Pablo: “Daghan taliwala ninyo ang maluya ug masakiton, ug ubay-ubay ang nangatulog sa kamatayon.” Tungod kini kay sayop ang ilang pagsabot bahin sa Panihapon sa Ginoo ug sa kahulogan niini. Sila napakyas sa pagtahod sa pagkasagrado sa okasyon. Ang pipila nagdala sa ilang panihapon ug nangaon sa wala pa o sa panahon sa panagkatigom. Lakip kanila mao ang mga tawo nga nagpatuyang sa pag-inom ug nangahubog, samtang ang uban sa kongregasyon nga wala pa manihapon gipanggutom ug mibating gipakaulawan sa atubangan niadtong nagdala ug daghan. Sanglit sila giduka o ang ilang mga hunahuna anaa sa ubang mga butang, wala sila sa kahimtang nga makig-ambit sa mga emblema nga may pagpabili. Dugang pa, dihay mga pagkabahinbahin sa kongregasyon tungod kay ang pipila sa ilang taliwala mipabor kang Pedro, ang uban mipalabi kang Apolos, ug ang uban milantaw kang Pablo ingong pangulo. (1Co 1:11-13; 11:18) Sila napakyas sa pag-ila nga kining okasyona maoy usa ka okasyon nga angayng mopatigbabaw ang panaghiusa. Wala sila sa bug-os makaamgo sa kaseryoso sa maong butang, nga ang mga emblema naghawas sa lawas ug dugo sa Ginoo ug ang maong pagpangaon maoy paghandom sa iyang kamatayon. Gipasiugda ni Pablo ang dakong kapeligrohan niadtong nakig-ambit nga wala makasabot niini nga mga kamatuoran.​—1Co 11:20-34.