Ang dapit nga giandam sa usa ka langgam o hayop aron dinhi padak-on ang iyang kuyabog o anak; usa usab ka puy-anan, dangpanan, o usa ka pahulayanan.​—Pr 27:8; Isa 10:14; 16:2.

Ang mga salag sa mga langgam magkalahi kaayo sa lokasyon, gidak-on, ug pagkagama, apan ang matag usa nahiangay sa partikular nga gamit nga alang niana kini gidisenyo. Lainlain ang nahimutangan sa mga salag. Ang uban anaa sa yuta o sa balas (ang mga bitin gikaingon usab nga ‘nagsalag’ diha sa yuta o sa kabatoan; Isa 34:15), ang uban usab anaa sa pungpong sa mga sagbot, kahoykahoy, kabatoan, kakahoyan, sa mga lungag sa mga kahoy, mga pangpang daplin sa baybayon, kabukiran, sa mga gawang diha sa mga tinukod sa tawo, ug ang uban gibitay pa gani ibabaw sa tubig taliwala sa mga tangbo. Lakip sa gigamit nga mga materyales mao ang gagmayng mga sanga, mga dahon, lusay, balhibo sa karnero, gapas, dagami, uhot, lumot, mga balhibo, mga dagang, nipis nga gapasgapas sa mga tanom, buhok sa kabayo, mga tinabas nga panapton, ug uban pa. Sa katibuk-an, ang mga salag nagsilbing panalipod gikan sa mga manunukob, tagoanan gikan sa mga bagyo, ug salipod gikan sa kainit ug kabugnaw.

Aron itisok diha kang Job ang kaalam sa Maglalalang, giingnan ni Jehova si Job nga matikdan ang agila, nga ‘nagbalay sa iyang salag sa itaas, nga nagpuyo sa pangpang ug nagpabilin didto panahon sa kagabhion diha sa ngilit sa usa ka pangpang ug sa lisod adtoon nga dapit.’ (Job 39:​27, 28) Ug aron iilustrar ang mahigugmaong pag-atiman sa Diyos alang sa Israel, si Moises naghisgot sa agila nga “nagkisaw sa iyang salag,” dayag nga nagtumong sa paagi sa usa ka agila sa pagdasig ug usahay sa pagtulod sa kuyabog ngadto sa kahanginan aron tudloan kini sa paglupad. Sa samang paagi gipagawas ni Jehova ang Israel gikan sa Ehipto ingong usa ka nasod. Siya malumong nag-atiman sa bag-ong nasod sa tibuok niining pagpanaw sa kamingawan ug samtang sila nanimuyo sa Yutang Saad, sama sa agila nga nagbantay ug nag-atiman sa kuyabog sa dihang kini gitudloan sa paglupad.​—Deu 32:11; tan-awa ang AGILA.

Ang rock dove nagsalag usab diha sa habog nga kabatoan. Sa habog nga mga bato sa palibot sa Patayng Dagat dihay daghang pangpang ug mga langob nga kabutangan sa mga salag niini. Tingali kining nahilit nga mga salag ang anaa sa hunahuna ni Jeremias sa dihang siya nagpahayag ug paghukom sa Moab, nga nagpuyo niining dapita: “Biyai ang mga siyudad ug puyo diha sa pangpang, kamong mga molupyo sa Moab, ug mahimong sama sa salampati nga nagasalag diha sa baba sa lungag.”​—Jer 48:28; itandi ang gisulti ni Balaam sa Num 24:21.

Ang bagang mga dahon sa lig-ong mga sedro sa Lebanon maoy usa ka maayo kaayong dapit aron didto magsalag ang ubang mga langgam; dihay daghan kaayong kapuy-an ug katagoan sa tibuok tuig. Ang salmista nagpunting niini ingong panig-ingnan sa talagsaong mga tagana sa Diyos alang sa kaayohan sa iyang mga linalang.​—Sal 104:​16, 17.

Ubos sa Balaod, ang mga Israelinhon gidid-an sa pagkuha sa mga itlog o mga kuyabog gikan sa usa ka salag ug sa samang higayon patyon ang inahan niini. Nalikayan niini ang kawalay-kaluoy sa bug-os nga pagpuo sa pamilya niini sa usa lang ka higayon. Ang inahan dili pagapatyon aron makapatungha pa ug dugang mga kuyabog.​—Deu 22:​6, 7.

Sa dihang ang usa sa mga eskriba miingon kang Jesus: “Magtutudlo, mosunod ako kanimo bisan asa ka mopaingon,” si Jesus mitubag: “Ang mga irong ihalas adunay mga lungib ug ang mga langgam sa langit adunay mga batoganan [o, salag], apan ang Anak sa tawo walay dapit nga kapahilunaan sa iyang ulo.” (Mat 8:​19, 20; Luc 9:​57, 58) Gipakita ni Jesus dinhi nga aron mahimong iyang sumusunod, kinahanglang dili hunahunaon sa tawo ang mga kaharuhay ug mga kahamugaway nga kasagarang mapahimuslan, ug kinahanglang bug-os nga mosalig kang Jehova. Kini nga prinsipyo gibanaag diha sa modelong pag-ampo nga iyang gitudlo sa iyang mga tinun-an: “Ihatag kanamo karong adlawa ang among tinapay alang niining adlawa,” ug sa iyang giingon: “Sa ingon, makatino kamo, walay usa kaninyo nga dili manamilit sa tanan niyang mga kabtangan nga mahimong akong tinun-an.”​—Mat 6:11; Luc 14:33.

Mahulagwayong Paggamit. Sa mga mensahe sa paghukom batok sa Edom, gigamit sa Diyos ang habog nga dapit nga gisalagan sa agila ingong simbolo sa literal nga habog nga nahimutangan sa Edom diha sa kabukiran, ingon man sa pagkamapahitas-on ug pagkamapangahason niini.​—Jer 49:15-18; Abd 1-4; itandi ang pahayag sa Diyos batok sa Babilonya, diha sa Hab 1:6; 2:6-11.

Sa pagtagna batok sa Jerusalem, si Jeremias naghisgot sa kahabog sa mga kahoy sa Lebanon ug sa kabililhon sa mga kahoyng sedro niini, nga gigamit ilabina sa mga hari ug sa mga tawong dato sa pagtukod sa ilang mga balay. Ang palasyo sa hari sa Juda ug ang dagkong mga tinukod sa kagamhanan didto sa Jerusalem sa dakong bahin gitukod nga ginamit ang kahoyng sedro. Busa si Jeremias naghisgot sa mga molupyo sa Jerusalem  ingong “nagpuyo sa Lebanon, nga nagsalag diha sa mga sedro.” Apan gikan niining hataas nga posisyon sila igapaubos.​—Jer 22:​6, 23.

Usa ka “Lawak.” Sa Genesis 6:​14, ang Hebreohanong pulong nga qin·nimʹ (“mga salag”) gihubad nga “mga kuwarto” (KJ, RS), “mga kamarote” (AT), ug “mga lawak” (NW). Dayag nga kini maoy gagmay lamang nga mga lawak diha sa arka nga gitukod ni Noe ug, sama sa mga salag sa langgam, nagsilbing proteksiyon ug puy-anan sulod sa usa ka malisod nga panahon sa dihang ang mga tawo ug mga hayop walay kapaingnan.