[Heb., ba·tsalʹ].

Usa ka halangon nga tanom nga mabuhi sulod lamang sa duha ka tuig. Kini ligngin ug adunay yagpis nga mga dahon. Ang sibuyas (Allium cepa) maoy usa sa mga pagkaon nga gipangandoy sa nagkasagol nga panon sa katawhan ug sa mga Israelinhon didto sa kamingawan human sila pagawasa gikan sa Ehipto. (Num 11:​4, 5) Nianang yutaa diin giulipon ang Israel, ang mga sibuyas gitanom sa kadaghanang dapit. Gani ang Gregong historyador nga si Herodotus (II, 125) nag-asoy bahin sa usa ka inskripsiyon nga nagtala sa mga sibuyas nga lakip sa mga pagkaon nga gitagana alang sa mga trabahante sa usa ka piramide sa Ehipto. Didto sa Ehipto, ang mga sibuyas, nga sagad binugkos, gihalad ngadto sa mga bathala, apan ang mga saserdote wala tugoti nga mokaon niini. Ang mga sibuyas sa Ehipto gihubit ingong humokon, ug busa daling hilison kay sa ubang mga matang sa sibuyas, ug ingon man tam-is inay nga halang, o pait.