ANG karaang Jerusalem mao ang dapit nga gipili ni Jehova nga maanaa ang iyang ngalan. (2Cr 6:6) Kini nahimong sentro sa putling pagsimba ug sa pangagamhanan sa Israel. Ang mga hari nga nagmando sa Jerusalem gikaingon nga naglingkod “sa trono ni Jehova.”​—1Cr 29:23.

Giilog ni Haring David ang salipdanan sa Bukid sa Zion gikan sa mga Jebusihanon ug gihimo kini nga iyang kaulohan. Gipadako ni Solomon ang siyudad ug gipalig-on kini hangtod sa kinapungkayan sa himaya niini, gitukoran kini ug usa ka halangdong templo ug maa­nindot nga mga bilding sa kagamhanan sa ibabaw sa Bukid sa Moria ug sa mga bakilid niini. Ang Jerusalem maoy usa ka siyudad nga suod nga nalangkit sa ngalan ni Jehova.

Kini makatabang kanato sa pagsabot kon nganong ang Jerusalem gihatagan ug dakong kadungganan diha sa tagna sa Bibliya. Kini nagsilbing usa ka tukmang simbolo sa langitnong bahin sa organisasyon ni Jehova ug sa iyang Mesiyanikong Gingharian diha sa mga kamot ni Jesu-Kristo.