Ang “atabay” o “tuboran” diin si Jesu-Kristo, samtang nagpahulay, nakigsulti sa usa ka babayeng Samarianhon. (Ju 4:5-30) Gituohan nga mao kini ang Bir Yaʽqub (Beʼer Yaʽaqov), nga nahimutang mga 2.5 km (1.5 mi) sa HS sa modernong-adlaw nga Nablus, dili layo gikan sa Tell Balata, ang nahimutangan sa Sekem. Ang tuboran ni Jacob maoy usa ka lawom nga atabay, ug ang lebel sa tubig dili gayod moabot sa baba niini. Ang mga pagsukod nga gihimo niadtong ika-19 nga siglo nagpakita nga ang giladmon sa atabay maoy mga 23 m (75 p). Kini maoy mga 2.5 m (8 p) ang gilapdon, bisan tuod nga pahiktin ang itaas nga bahin niini. Tungod kay ang atabay kasagarang mohubas sa mga hinapos sa Mayo hangtod sa pag-ulan sa tinghunlak, gituohan sa pipila nga ang tubig niini naggikan sa ulan ug sa mihunob nga tubig diha sa yuta. Apan ang uban nagtuo nga ang tubig sa atabay naggikan usab sa tubod ug busa matawag usab nga usa ka tuboran.

Wala direktang hisgoti sa Bibliya nga si Jacob mao ang nagkalot sa atabay. Hinuon, kini nagpakita  nga si Jacob adunay katigayonan sa palibot niining dapita. (Gen 33:18-20; Jos 24:32; Ju 4:5) Ug ang babayeng Samarianhon miingon kang Jesus nga “si Jacob, . . . mihatag kanamo sa atabay ug [siya] . . . miinom gikan niini kauban sa iyang mga anak ug sa iyang kahayopan.” (Ju 4:12) Busa lagmit si Jacob ang nagkalot o ang nagpakalot niini, tingali aron sa pagtaganag tubig alang sa iyang dakong panimalay ug sa mga panon sa kahayopan, sa ingon dili makasamok sa mga silingan, kinsa sa walay duhaduha nakapanag-iya na sa ubang mga tuboran sa tubig sa maong rehiyon. O, tingali gikinahanglan niya ang mas maayo ug permanenteng suplay sa tubig kon mahubsan ang ubang mga atabay sa maong dapit.