ANG Jerusalem nga naglungtad karong adlawa dako na kaayog kausaban kon itandi niadtong unang siglo. Bisan pa niana, pinasukad sa arkeolohikanhong panukiduki, posibleng matukod pag-usab ingong usa ka modelo ang pipila ka pangunang mga bahin sa siyudad. Kini makatabang sa mga estudyante nga mahanduraw ang mga panghitabo nga nahitabo didto maylabot sa ministeryo ni Jesus ug sa iyang mga apostoles.

Sa dihang didto sa Jerusalem sa mga panahon sa kapistahan, si Jesus didto nanudlo sa dapit sa templo diin anaa ang mga tawo. (Ju 7:​14, 28; 18:20) Human sa iyang kamatayon ug pagkabanhaw, ang iyang mga tinun-an ‘nagpuno sa Jerusalem sa ilang pagtulon-an.’ (Buh 5:28) Gikan sa Jerusalem, ang ilang pagsangyaw sa kadugayan mikaylap hangtod sa “kinalay-ang bahin sa yuta.”​—Buh 1:8.

Ang buluhaton ni Jesus ug sa iyang mga tinun-an nagpresentar sa nasod ug usa ka hinungdanong isyu: Dawaton ba nila ang usa nga gipadala ni Jehova ingong Mesiyas? Ilhon ba nila nga gikinahanglan nila ang Gingharian sa Diyos? Bisan tuod nga ang pipila mituo kang Jesus, ang kadaghanan wala mosanong. Ang pagkadili-matinuohon sa nasod sa kataposan mitultol sa paglansang kang Jesus, nga nahitabo uban ang pagpaluyo sa kadaghanan didto sa Jerusalem. Ingong resulta, ang kalaglagan midangat sa siyudad niadtong 70 K.P., ingon sa gitagna ni Jesus.​—Luc 19:41-44.