NANLABAY ang daghang tuig. Ang mga anak lalaki ni Noe nakabaton sa daghang kabataan, ug unya midaghan ang katawhan sa yuta.

Ang usa niini mao ang apo-sa-tuhod ni Noe nga ginganlan si Nimrod. Siya maoy daotang tawo nga nangayam ug mipatay sa mga mananap ug sa mga tawo. Gihimo usab niya ang iyang kaugalingon nga usa ka hari. Ang Diyos wala makagusto kang Nimrod.

Ang tanang tawo nianang panahona nagsultig usa ka pinulongan. Gusto ni Nimrod nga mahuptan silang tanan aron siya magmando kanila. Busa iyang gisultihan ang katawhan sa pagtukod sa usa ka siyudad ug usa ka dakong torre diha niini. Tan-awa sila dinhi sa hulagway nga naghimog mga bika.

Si Jehova nga Diyos wala mahimuot niini. Apan ang mga tawo miingon: ‘Magtukod kitag usa ka siyudad ug usa ka torre nga taas kaayo nga ang tumoy niini moabot sa mga langit. Unya kita mahimong bantugan!’ Nagtinguha silag kadungganan alang sa ilang kaugalingon, dili alang sa Diyos.

Nahibalo ka ba giunsa sa Diyos sa pagpaundang ang mga tawo sa pagtukod sa torre? Sa kalit iyang gipahinabo nga mosulti sila sa nagkalainlaing mga pinulongan. Busa sila wala magkasinabtanay. Kini maoy hinungdan ang ilang siyudad gitawag Babel, o Babilonya, nga nagkahulogang “kalibog.”

Ang katawhan karon misugod sa pagbiya sa Babel. Ang mga grupo sa mga tawo nga nagsulti sa samang pinulongan nagtipon sa pagpuyo sa ubang mga bahin sa yuta.