Pagkaugma, sa adlaw nga Dominggo, Nisan 9, mibiya sa Betania si Jesus ug ang iyang mga tinun-an ug miadto sa Jerusalem. Sa duol na sila sa Betfage, sa Bukid sa mga Olibo, giingnan ni Jesus ang duha ka tinun-an:

“Pangadto mo sa unahan nga baryo. Pag-abot ninyo didto, makakita mog gihikot nga asno uban ang nati niini. Badbari kini ug dad-a kanako. Kon may mangutana kaninyo, ingna siya, ‘Gikinahanglan kini sa Ginoo.’ Ug iya dayon kining ipadala kaninyo.”—Mateo 21:2, 3.

Wala mahibalo ang mga tinun-an nga gitagna na sa Bibliya ang gisugo ni Jesus kanila. Pero sa ulahi ilang nasabtan nga natuman ang tagna ni Zacarias. Siya nagtagna nga ang gisaad sa Diyos nga Hari mapaubsanong mosulod sa Jerusalem sakay sa usa ka nating asno.—Zacarias 9:9.

Pag-abot sa mga tinun-an sa Betfage aron kuhaon ang nating asno ug ang inahan niini, ang mga tawo didto miingon: “Nganong gibadbaran ninyo ang nating asno?” (Marcos 11:5) Pagkahibalo nila nga gamiton sa Ginoo ang mga asno, misugot sila nga dad-on kini sa mga tinun-an. Gibutang sa mga tinun-an ang ilang panggawas nga besti sa mga asno, pero sa nating asno misakay si Jesus.

Midaghan ang tawo pagpadulong ni Jesus sa Jerusalem. Daghan ang nagbuklad sa ilang mga besti sa dalan. Ang uban namutol ug sanga sa kahoy o “mga palwa sa palma gikan sa kapatagan” ug gilatag kini sa dalan. Sila miingon: “Oh Diyos, luwasa siya! Bulahan siya nga mianhi sa ngalan ni Jehova! Bulahan ang umaabot nga Gingharian sa atong amahan nga si David!” (Marcos 11:8-10) Ang mga Pariseo nga naa didto wala malipay. Ilang giingnan si Jesus: “Magtutudlo, badlonga ang imong mga tinun-an.” Si Jesus mitubag: “Sultihan ko kamo, kon dili sila maninggit, ang mga bato maoy mosinggit.”—Lucas 19:39, 40.

Pagkakita ni Jesus sa Jerusalem, siya mihilak ug miingon: “Unta imong nasabtan ang mga butang nga magdala kanimog kalinaw, apan karon dili nimo kini makita.” Manubag ang Jerusalem tungod sa pagsupak niini. Si Jesus mitagna: “Kay moabot ang mga adlaw nga palibotan ka sa imong mga kaaway ug dagkong talinis nga mga kahoy. Ug ila kang likosan ug atakehon gikan sa tanang direksiyon. Sila maglaglag kanimo ug sa imong mga anak, ug wala silay ibilin bisan usa ka bato nga nagpatong sa laing bato.” (Lucas 19:42-44) Natuman ang giingon ni Jesus dihang nalaglag ang Jerusalem sa 70 C.E.

Pagsulod ni Jesus sa Jerusalem, ang tibuok siyudad naukay. Sila miingon: “Kinsa ba kini siya?” Ang mga tawo nagsigeg ingon: “Siya ang propeta nga si Jesus, nga taga-Nasaret sa Galilea!” (Mateo 21:10, 11) Didto sab ang mga tawo nga nakakita sa pagbanhaw ni Jesus kang Lazaro ug ila kining gipamalita. Ang mga Pariseo nagbagulbol kay walay nahitabo sa ilang mga plano. Sila miingon: “Ang tibuok kalibotan nagsunod na kaniya.”—Juan 12:18, 19.

Sama sa iyang nabatasan dihang moduaw sa Jerusalem, si Jesus miadto sa templo ug nanudlo. Iyang gipang-ayo didto ang mga buta ug bakol. Dihang nakita sa pangulong mga saserdote ug eskriba ang iyang gihimo ug nadungog ang mga batang lalaki sa templo nga misinggit, “Luwason unta ang Anak ni David!” sila nangasuko. Ang mga lider sa relihiyon nangutana kang Jesus: “Nadungog ba nimo ang ilang ginaingon?” Siya mitubag: “Oo. Wala ba diay mo makabasa niini, ‘Imong gipahinabo nga ang baba sa mga bata ug mga masuso magdayeg kanimo’?”—Mateo 21:15, 16.

Gitan-aw ni Jesus ang palibot sa templo. Hapon na, maong nanglakaw na lang sila sa iyang mga apostoles. Sa wala pa mag-Nisan 10, mibalik siya sa Betania, didto siya natulog Dominggo sa gabii.