Nahuman na si Jesus sa pag-ampo uban sa iyang matinumanong mga apostoles. Pagkahuman nilag ‘awit ug mga pagdayeg, sila nangadto sa Bukid sa mga Olibo.’ (Marcos 14:26) Miadto sila sa garden sa Getsemane nga naa sa sidlakan, ang lugar nga pirmeng adtoan ni Jesus.

Pag-abot nila niining nindot nga lugar nga daghag kahoyng olibo, lagmit gibiyaan ni Jesus ang walo ka apostoles sa entrada sa garden. Siya miingon: “Panglingkod mo dinhi samtang mag-ampo ko didto sa unahan.” Iyang gikuyog sa sulod sa garden ang tulo niya ka apostoles—sila Pedro, Santiago, ug Juan. Naguol ug nabalaka pag-ayo si Jesus, ug iyang giingnan sila: “Naguol kaayo ko, nga mora kog mamatay. Pabilin mo dinhi ug padayon sa pagbantay kauban nako.”—Mateo 26:36-38.

Mipalayo si Jesus ug gamay, dayon “mihapa ug nag-ampo.” Unsay iyang giampo sa Diyos niining makuyaw nga panahon? Siya miampo: “Amahan, ang tanang butang posible kanimo. Kuhaa kining kopa gikan kanako. Apan dili sa akong pagbuot, kondili sa imong pagbuot.” (Marcos 14:35, 36) Unsay iyang gipasabot? Moatras kaha siya sa iyang papel ingong Manlulukat? Dili!

Nakita ni Jesus gikan sa langit ang grabeng pag-antos sa mga tawong gipatay sa mga Romano. Ug karon ingong tawo nga mobatig kahadlok ug kasakit, natural lang nga mabalaka siya sa mahitabo kaniya. Pero labaw sa tanan, naguol siya sa paghunahuna nga basin mapasipalahan ang ngalan sa Amahan kay siya mamatay nga morag daotan kaayong kriminal. Pipila ka oras na lang, siya ilansang sa estaka nga samag tawo nga nagpasipala sa ngalan sa Diyos.

Pagkahuman sa taastaas nga pag-ampo, gibalikan ni Jesus ang tulo ka apostoles ug nakit-an sila nga natulog. Iyang giingnan si Pedro: “Dili ba gyod mo makahimo sa pagbantay bisag usa ka oras uban kanako? Padayon mo sa pagbantay ug sa pag-ampo aron dili mo madaog sa tentasyon.” Nakita ni Jesus nga ang iyang mga apostoles gikapoy sab, ug gabii na kaayo. Busa siya miingon: “Andam ang espiritu, apan luya ang unod.”—Mateo 26:40, 41.

Dayon mipalayo si Jesus sa ikaduhang higayon ug mihangyo sa Diyos nga kuhaon “kining kopa” gikan kaniya. Sa iyang pagbalik, naabtan na sab niya ang tulo ka apostoles nga natulog imbes magbantay ug mag-ampo nga dili madaog sa tentasyon. Dihang giestorya sila ni Jesus, “wala sila mahibalo kon unsay itubag kaniya.” (Marcos 14:40) Sa ikatulong higayon si Jesus mibiya ug dayon miluhod aron mag-ampo.

Nabalaka pag-ayo si Jesus nga mapasipalahan ang ngalan sa Amahan kay siya mamatay nga morag kriminal. Pero nadungog ni Jehova ang pag-ampo sa iyang Anak, ug nagpadala ang Diyos ug anghel aron palig-onon siya. Bisan pa niana, wala mohunong si Jesus sa paghangyo sa iyang Amahan. Siya ‘padayon nga nag-ampo nga mas tim-os pa.’ Grabe kaayo ang iyang kasakit. Bug-at kaayo kini nga palas-anon para niya! Nameligro ang kinabuhing walay kataposan ni Jesus ug sa mga  tawo nga may pagtuo. Tungod sa grabeng kasakit, “ang iyang singot nahisamag tinulo sa dugo nga nangatagak sa yuta.”—Lucas 22:44.

Sa ikatulong pagbalik ni Jesus sa iyang mga apostoles, iyang nakita sila nga natulog. Siya miingon: “Dili kini ang panahon nga kamo mangatulog ug mamahulay! Hapit na ang oras nga ang Anak sa tawo itugyan ngadto sa mga makasasala. Bangon mo, manglakaw na ta. Nagpaingon na dinhi ang akong magbubudhi.”—Mateo 26:45, 46.