Gisugo ni Jesus si Pedro ug Juan nga moadto sa Jerusalem aron mangandam sa Paskuwa. Sa ulahi, miapas sab si Jesus ug ang 10 ka apostoles. Hapon na ug nag-anam nag salop ang adlaw dihang milugsong sila sa Bukid sa mga Olibo. Kini ang kataposang higayon nga nakita ni Jesus ang siyudad samtang may adlaw pa una siya mamatay.

Pag-abot sa siyudad, si Jesus ug ang mga apostoles miadto sa balay diin sila manihapon para sa Paskuwa. Misaka sila sa hagdanan paingon sa dakong lawak. Ug andam na didto ang tanan para sa ilang panihapon. Eksayted na si Jesus niini nga okasyon. Siya miingon: “Gitinguha ko pag-ayo nga makauban mo niini nga panihapon sa Paskuwa sa dili pa ko mag-antos.”—Lucas 22:15.

Daghang tuig na ang milabay sukad gidugang ang kostumbre sa pagpasag mga kopa sa bino sa mga nagsaulog sa Paskuwa. Karon, human tunoli si Jesus ug kopa, siya nagpasalamat sa Diyos ug miingon: “Inom kamo niini ug ipasa kini sa matag usa kaninyo, kay sultihan ko kamo, sukad karon dili na ko moinom ug bino nga gikan sa ubas hangtod moabot ang Gingharian sa Diyos.” (Lucas 22:17, 18) Klaro nga hapit na ang iyang kamatayon.

Samtang nanihapon sa Paskuwa, dunay talagsaong nahitabo. Mitindog si Jesus, mihukas sa iyang panggawas nga besti, ug mikuhag tualya. Dayon nagbutang siyag tubig sa palanggana. Sagad paneguroon sa tagbalay nga mahugasan ang tiil sa iyang mga bisita, ug tingali ipabuhat niya kini sa iyang sulugoon. (Lucas 7:44) Pero niining higayona, walay tagbalay busa si Jesus ang nangunay sa pagbuhat niini. Puwede unta kining himoon sa mga apostoles, pero wala nila kini buhata. Tungod kaha kay nagpalabwanay gihapon sila? Kon unsa man ugaling ang rason, naulaw sila nga si Jesus ang mohugas sa ilang tiil.

Pagduol ni Jesus kang Pedro, mibalibad siya: “Dili ko mosugot nga hugasan nimo ang akong mga tiil.” Si Jesus miingon: “Kon dili nako hugasan ang imong mga tiil, dili ka makauban kanako.” Si Pedro miingon: “Ginoo, hugasi ang akong mga tiil, hasta sab ang akong mga kamot ug ang akong ulo.” Tingali nakurat siya sa tubag ni Jesus: “Kon ang usa nakaligo na, hinlo na ang iyang tibuok lawas, mao nga mga tiil na lang niya ang kinahanglang hugasan. Kamo hinlo na, apan dili tanan kaninyo hinlo.”—Juan 13:8-10.

Gihugasan ni Jesus ang tiil sa 12 ka apostoles, apil ang tiil ni Judas Iskariote. Gisul-ob ug balik ni Jesus ang iyang panggawas nga besti ug mibalik sa lamesa, dayon nangutana: “Nasabtan ba ninyo ang akong gihimo kaninyo? Gitawag ko ninyog  ‘Magtutudlo’ ug ‘Ginoo,’ ug husto mo. Busa kon ako nga Ginoo ug Magtutudlo naghugas sa inyong mga tiil, angay sab nga hugasan ninyo ang mga tiil sa usag usa. Kay naghatag kog sumbanan kaninyo, nga kon unsay akong gihimo kaninyo, angay usab ninyong himoon. Sa pagkatinuod sultihan ko kamo, ang ulipon dili labaw sa iyang agalon, ug ang pinadala dili labaw sa nagpadala kaniya. Karon nga nahibalo na mo niini, malipayon mo kon inyo kining himoon.”—Juan 13:12-17.

Pagkanindot nga leksiyon sa pag-alagad nga mapaubsanon! Ang mga sumusunod ni Jesus dili angayng magmapahitas-on, nga maghunahunang importante sila ug angayng alagaran. Angay nilang sundogon si Jesus, dili pinaagig rituwal sa paghugas sa tiil sa uban, kondili pinaagi sa pagkahimong andam sa pag-alagad nga mapaubsanon ug walay pagpihig.