Dili motuo ang mga Pariseo nga naayo ni Jesus ang makililimos nga natawong buta, busa gipatawag nila ang iyang ginikanan. Nahibalo ang ginikanan nga posible silang “palagpoton gikan sa sinagoga.” (Juan 9:22) Kon mahitabo na, likayan na sila sa mga tawo ug mawad-ag panginabuhian.

Ang mga Pariseo may duha ka pangutana: “Mao ba kini ang inyong anak nga giingon ninyong natawo nga buta? Naunsa man nga makakita na siya karon?” Ang ginikanan mitubag: “Oo, siya ang among anak ug natawo siya nga buta. Apan wala mi mahibalo kon nganong makakita na siya karon, o kon kinsa ang nag-ayo niya.” Bisag gisultihan na sila sa ilang anak kon unsay nahitabo, nag-amping ang ginikanan sa ilang tubag. Sila miingon: “Pangutan-a ninyo siya kay dako na man siya. Siya ang angayng motubag niana.”—Juan 9:19-21.

Gipatawag na sab sa mga Pariseo ang tawo ug gihadlok siya nga duna kuno silay ebidensiya batok kang Jesus. Sila miingon: “Himayaa ang Diyos; nahibalo mi nga makasasala kadtong tawhana.” Ang tawo miingon: “Kon siya ba makasasala, wala ko mahibalo. Ang ako lang nasayran nga buta ko kaniadto apan makakita na ko karon.”—Juan 9:24, 25.

Kay wala makontento sa iyang tubag, ang mga Pariseo miingon: “Unsay iyang gihimo kanimo? Giunsa ka niya pag-ayo?” Siya mitubag: “Gisultihan na mo nako, apan wala mo mamati. Nganong gusto ninyong madunggan kini pag-usab? Gusto ba usab ninyo nga mahimong iyang mga tinun-an?” Kay naglagot pag-ayo, ila siyang giakusahan: “Ikaw tinun-an sa maong tawo, apan kami mga tinun-an ni Moises. Nahibalo mi nga ang Diyos nakigsulti kang Moises, apan bahin niining tawhana, wala mi mahibalo kon diin siya gikan.”—Juan 9:26-29.

Ang makililimos miingon: “Katingalahan gayod kini, kay wala mo mahibalo kon diin siya gikan apan iyang giayo ang akong mga mata.” Dayon ang tawo nangatarongan kon kinsa ang uyonan ug pamatian sa Diyos: “Kita nahibalo nga ang Diyos dili mamati sa mga makasasala, apan kon ang usa mahadlokon sa Diyos ug nagbuhat sa iyang kabubut-on, siya mamati kaniya. Sukad masukad, wala pay gidungog nga may nakaayo ug usa ka tawo nga natawong buta.” Busa siya nakaingon: “Kon kining tawhana dili gikan sa Diyos, siya wala gayoy arang mahimo.”—Juan 9:30-33.

Kay dili malalis sa mga Pariseo ang pangatarongan sa makililimos, ila siyang giinsulto: “Ikaw natawo nga puno sa kasal-anan, ug unya imo ming tudloan?” Ug siya ilang gipapahawa!—Juan 9:34.

Pagkabalita ni Jesus sa nahitabo, gipangita niya ang tawo ug giingnan: “Nagtuo ba ka sa Anak sa tawo?” Ang tawo mitubag: “Kinsa man siya, senyor, aron motuo ko niya?” Si Jesus mitubag: “Nakita na nimo siya ug sa pagkatinuod, siya ang nakigsulti kanimo karon.”—Juan 9:35-37.

Ang tawo miingon: “Nagtuo ako kaniya, Ginoo.” Aron ipakita ang iyang pagtuo ug pagtahod, siya miyukbo kang Jesus. Dayon si Jesus miingon: “Mianhi ko sa kalibotan aron ang mga tawo mahukman, aron makakita kadtong dili makakita ug aron mabuta kadtong makakita.”—Juan 9:38, 39.

Ang mga Pariseo nga naa pod didto, nahibalo nga dili sila buta. Pero komosta ang responsibilidad unta nila nga giyahan ang mga tawo sa espirituwal nga paagi? Sila nangutana: “Mga buta ba diay usab mi?” Si Jesus miingon kanila: “Kon mga buta pa mo, wala unta moy sala. Apan kay miingon mo, ‘Makakita mi,’ ang inyong sala magpabilin.” (Juan 9:40, 41) Kon dili unta sila mga magtutudlo sa Israel, madawat ra nga dili nila ilhon si Jesus ingong Mesiyas. Pero sinati sila sa Balaod ug ilang gisalikway si Jesus, busa bug-at kana nga sala.