Sa sidlakang bahin sa Bukid sa Olibo, mga tulo ka kilometro gikan sa Jerusalem, may baryo nga gitawag ug Betania. (Juan 11:18) Miadto si Jesus didto ug mibisita sa magsoong si Marta ug Maria. Sila ug ang ilang igsoong si Lazaro maoy mga higala ni Jesus, ug sila malipayong nag-abiabi niya.

Dakong kadungganan nga bisitahon sa Mesiyas. Gusto ni Marta nga maatiman pag-ayo si Jesus maong nangandam siyag espesyal nga mga pagkaon. Samtang nangandam siya, ang iyang igsoong si Maria milingkod sa tiilan ni Jesus ug naminaw kaniya. Dayon giingnan ni Marta si Jesus: “Ginoo, wala ra bay bale kanimo nga gipasagdan ko sa akong igsoon sa mga buluhaton? Palihog ingna siya nga tabangan ko.”—Lucas 10:40.

Imbes sawayon si Maria, gitambagan ni Jesus si Marta kay sobra siyang nabalaka bahin sa pagkaon: “Marta, Marta, ikaw nabalaka ug napuliki sa daghang butang. Apan wala ta magkinahanglag daghan, bisag usa lang paigo na. Gipili ni Maria ang maayong bahin, ug dili kini kuhaon kaniya.” (Lucas 10:41, 42) Gipasiugda ni Jesus nga dili kinahanglang maggahin ug taas nga panahon sa pag-andam ug daghang pagkaon. Igo na ang simpleng pagkaon.

Maayog intensiyon si Marta. Gusto niyang abiabihon ang bisita. Pero tungod sa iyang sobrang kabalaka sa pagkaon, wala na hinuon siya makadungog sa importanteng gitudlo sa mismong Anak sa Diyos! Gipakita ni Jesus nga maayo ang gihimo ni Maria kay kini makahatag niyag kaayohan. Makahatag sab kinig leksiyon para natong tanan.

Sa lahi na pod nga okasyon, si Jesus nagtudlog importanteng leksiyon. Usa ka tinun-an ang nangutana: “Ginoo, tudloi mi kon unsaon pag-ampo, sama nga gitudloan ni Juan ang iyang mga tinun-an.” (Lucas 11:1) Gitudloan sila ni Jesus mga usa ka tuig ug tunga na ang milabay sa iyang Wali sa Bukid. (Mateo 6:9-13) Wala tingali niadtong tungora ang maong tinun-an, busa gihisgotan na sab ni Jesus ang importanteng mga punto. Dayon miasoy siyag ilustrasyon aron ipasiugda nga kinahanglang magpadayon sa pag-ampo.

“Pananglit usa kaninyo dunay higala, unya pagkatungang-gabii moadto ka kaniya ug mohangyo, ‘Higala, pabayloa kog tulo ka tinapay, kay miabot ang usa nako ka higala gikan sa panaw ug wala koy ikadalit niya.’ Apan siya motubag gikan sa sulod, ‘Ayaw na kog disturboha. Natrangkahan na ang pultahan, ug naghigda na ko uban sa akong mga anak. Dili na ko makabangon sa paghatag nimog bisan unsa.’ Sultihan ko kamo: Dili siya mobangon o mohatag nimog bisan unsa bisan pag higala nimo siya. Apan kon magsige gihapon kag hangyo niya, siya mobangon gayod ug hatagan ka niya sa imong gikinahanglan.”—Lucas 11:5-8.

Wala ipasabot ni Jesus nga dili paminawan ni Jehova ang atong hangyo, sama sa gihimo sa higala. Iyang gipakita nga kon ang dili matinabangong higala naminaw tungod sa padayong paghangyo, labaw nang maminaw ang atong mahigugmaong Amahan sa kinasingkasing nga hangyo sa iyang matinumanong mga alagad. Si Jesus miingon: “Ako magaingon kaninyo, padayon sa pagpangayo, ug kamo pagahatagan; padayon sa pagpangita, ug kamo makakaplag; padayon sa pagpanuktok, ug kamo pagaablihan. Kay ang matag usa nga mangayo makadawat, ug ang matag usa nga mangita makakaplag, ug ang matag usa nga manuktok pagaablihan.”—Lucas 11:9, 10.

Aron ipasiugda ang punto, gihimong pananglitan ni Jesus ang usa ka amahan. Siya miingon: “Makaako ba ang usa ka amahan sa paghatag ug bitin sa iyang anak kon kini mangayog isda? O kon siya mangayog itlog, iya ba siyang hatagag tanga? Busa kon kamo, bisan tuod daotan, mahibalong mohatag ug maayong mga gasa sa inyong mga anak, labaw na gyod ang inyong Amahan sa langit. Siya mohatag ug balaang espiritu niadtong nagapangayo kaniya!” (Lucas 11:11-13) Makasalig gayod kita nga ang atong Amahan andam maminaw ug magtagana sa atong mga panginahanglan!