Pipila ka adlaw si Jesus didto sa Perea, sa “tabok sa Jordan.” (Juan 10:40) Karon nagpaingon siya sa Jerusalem, sa habagatan.

Wala mag-inusara si Jesus. Mikuyog niya ang mga tinun-an ug ang “dakong panon sa katawhan,” apil ang mga tigkolektag buhis ug makasasala. (Lucas 14:25; 15:1) Naa sab didto ang mga Pariseo ug eskriba, nga hinawayon kaayo sa ginasulti ug ginahimo ni Jesus. Daghan kaayo silag angayng pamalandongon sa giasoy ni Jesus nga mga ilustrasyon bahin sa nawalang karnero, nawalang anak, ug sa tawong dato ug kang Lazaro.—Lucas 15:2; 16:14.

Lagmit tungod sa pagpanaway ug pagpangyam-id sa mga magsusupak ni Jesus, gisulti na sab niya sa mga tinun-an ang mga punto nga iyang gihisgotan sa Galilea.

Pananglitan, si Jesus miingon: “Dili malikayan nga dunay makapandol sa mga tawo. Apan alaot siya nga maoy hinungdan niini! . . . Busa pagbantay mo. Kon makasala ang imong igsoon, badlonga siya. Ug kon maghinulsol siya, pasayloa siya. Bisan pag kapito siya makasala kanimo sa usa ka adlaw ug kapito sab siya mobalik kanimo, nga mag-ingon, ‘Nagbasol ko,’ kinahanglan nimo siyang pasayloon.” (Lucas 17:1-4) Tingali nagpahinumdom kini kang Pedro sa iyang pangutana kaniadto kon kapito ba magpasaylo.—Mateo 18:21.

Sundon kaha sa mga tinun-an ang gisulti ni Jesus? Dihang mihangyo sila kang Jesus, “Hatagi mig dugang pagtuo,” siya nagpasalig kanila: “Kon duna moy pagtuo nga samag gidak-on sa liso sa mustasa, makaingon kamo niining itom nga kahoyng mulberi, ‘Ibta ang imong kaugalingon ug balhin sa dagat!’ ug mosunod kini kaninyo.” (Lucas 17:5, 6) Dako gyod ang mahimo bisan sa gamayng pagtuo.

Gitudlo ni Jesus kon nganong importante ang pagpaubos ug ang balanseng panglantaw sa kaugalingon. Iyang giingnan ang mga apostoles: “Kon duna kay ulipon nga moabot gikan sa pagdaro o sa pagbantay ug karnero, ingnon ba dayon nimo siya, ‘Dali diri, kaon’? Dili ba ingnon hinuon nimo siya, ‘Pag-ipron ug andami kog panihapon, ug silbihi ko hangtod mahuman kog kaon ug inom, dayon makakaon ka na ug makainom’? Dili ka kinahanglang magpasalamat sa ulipon kay gihimo lang niya ang mga butang nga gipabuhat kaniya, dili ba? Sa susama, dihang mabuhat na ninyo ang tanang butang nga gisugo kaninyo, isulti ninyo, ‘Kami mga ulipon lamang nga dili takos pasalamatan. Gibuhat lang namo ang angay namong buhaton.’”—Lucas 17:7-10.

Kinahanglang masabtan sa matag alagad sa Diyos nga importanteng unahon ang mga buluhaton sa Gingharian. Angay sab hinumdoman sa tanan nga usa ka dakong pribilehiyo nga mahimong sakop sa panimalay sa Diyos ug mag-alagad kaniya.

Dayon miabot ang mensaherong gisugo ni Maria ug Marta, nga mga igsoon ni Lazaro. Nagpuyo sila sa Betania sa Judea. Ang mensahero miingon: “Ginoo, ang imong suod nga higala nasakit.”—Juan 11:1-3.

Bisag nasakit ang iyang amigo, si Jesus wala magpadala sa kaguol. Siya miingon: “Ang sangpotanan niining sakita dili kamatayon kondili kahimayaan sa Diyos, aron pinaagi niini mahimaya ang Anak sa Diyos.” Wala usa siya moadto sulod sa duha ka adlaw, dayon giingnan niya ang mga tinun-an: “Mamalik ta sa Judea.” Sila wala mouyon: “Rabbi, dili pa dugay nga gusto kang batoon sa mga Judeanhon, ug karon mobalik ka didto?”—Juan 11:4, 7, 8.

Si Jesus mitubag: “Dili ba may 12 ka oras ang adlaw? Kadtong maglakaw sa maadlaw dili mapandol, kay iyang makita ang kahayag niining kalibotana. Apan kadtong maglakaw sa kagabhion mapandol, kay siya anaa sa kangitngit.” (Juan 11:9, 10) Lagmit iyang gipasabot nga ang gitakda sa  Diyos nga gidugayon sa iyang ministeryo wala pa mahuman. Busa kinahanglang pahimuslan ni Jesus ang iyang nahibiling panahon.

Si Jesus nagpadayon: “Si Lazaro nga atong higala natulog, apan moadto ko didto aron pukawon siya.” Naghunahuna gayod ang iyang mga tinun-an nga nagpahulay si Lazaro ug maulian ra. Sila miingon: “Ginoo, kon natulog siya, mamaayo ra siya.” Pero si Jesus walay lipudlipod nga miingon: “Si Lazaro namatay . . . Apan adtoon nato siya.”—Juan 11:11-15.

Nahibalo si Tomas nga posibleng patyon si Jesus sa Judea, pero miuyon siya sa giingon ni Jesus. Gidasig ni Tomas ang iyang mga isigkatinun-an: “Mangadto sab ta, aron mamatay kita uban kaniya.”—Juan 11:16.