Kaniadto, ang atong mga publikasyon nag-ingon nga ang apostatang Jerusalem nagsimbolo sa Kakristiyanohan. Ang kahimtang sa dili matinumanong Jerusalem​—apil ang idolatriya ug kaylap nga pagkadaotan—​makapahunahuna gyod nato sa nagakahitabo sa Kakristiyanohan. Pero sa di pa dugayng katuigan, ang atong mga publikasyon, apil ning imong ginabasa karon, wala na maghisgot ug mga simbolo maylabot sa mga tagna gawas lang kon ang Bibliya naghatag ug klarong basehanan sa paghimo niana. Duna bay lig-ong basehanan sa Kasulatan ang pag-ingon nga ang Jerusalem nagsimbolo sa Kakristiyanohan? Wala.

Matikdi ang mosunod: Ang Jerusalem mao ang sentro sa pagsimba kaniadto; sa ulahi, ang mga molupyo niini nahimong apostata. Pero ang Kakristiyanohan wala gyod sukad magsimba sa putli nga paagi. Sukad sa pagtungha sa Kakristiyanohan niadtong ikaupat nga siglo C.E., kini kanunayng nagtudlog bakak nga doktrina.

Dugang pa, human laglaga sa mga Babilonyanhon ang Jerusalem, giuyonan pag-usab ni Jehova ang siyudad ug kini nahimo na sab nga sentro sa matuod nga pagsimba. Pero ang Kakristiyanohan wala gyod sukad uyoni sa Diyos, ug dihang laglagon kini panahon sa dakong kasakitan, dili na gyod kini mapasig-uli.

Busa unsay atong ikahinapos? Dihang susihon nato ang mga tagna sa Bibliya nga natuman sa dili matinumanong Jerusalem, makaingon ta, ‘Kini o kana parehas sa atong makita karon sa Kakristiyanohan.’ Pero walay basehanan sa Kasulatan ang pag-ingon nga ang Jerusalem nagsimbolo sa Kakristiyanohan.