“ANG matarong—pinaagi sa pagtuo siya mabuhi,” nag-ingon ang Balaang Kasulatan. (Roma 1:17) Kining mga pulonga naghisgot ug usa ka makapalipayng saad nga naglangkit kanimo. Sa unsang mga paagi?

Sa dihang natapos ang iyang buluhaton dinhi sa yuta, si Jesus nga Mesiyas, misaka sa langit aron mahiuban sa Diyos. Samtang nagtan-aw ang iyang mga tinun-an, “siya gibayaw ug usa ka panganod ang misakgaw kaniya gikan sa ilang panan-aw.” (Buhat 1:9) Sa langit, gitudlo siya sa Diyos nga mahimong gamhanang Hari. Sa dili madugay, si Jesus, ang “Anak sa tawo,” moabot “diha sa iyang himaya, ug ang tanang manulonda uban kaniya, nan siya molingkod sa iyang mahimayaong trono. Ug ang tanang kanasoran pagatigomon sa iyang atubangan, ug iyang pagalainon ang katawhan gikan sa usag usa, ingon sa usa ka magbalantay nga magalain sa mga karnero gikan sa mga kanding.” (Mateo 25:31, 32) Kanus-a kini mahitabo?

Ang Balaang Kasulatan nagtagna nga aduna unyay usa ka yugto sa kagubot sa tibuok kalibotan, nga maoy ilhanan nga haduol nang hukman sa Mesiyas ang kanasoran. Gipatin-aw ni Jesus kon unsay nalakip sa maong ilhanan: “Ang nasod motindog batok sa nasod, ug ang gingharian batok sa gingharian; ug aduna unyay dagkong mga linog, ug sa nagkalainlaing mga dapit mga kamatay ug mga kanihit sa pagkaon; ug aduna unyay makalilisang nga mga talan-awon.”—Lucas 21:7, 10, 11.

Karon, tin-aw natong makita nga nagakatuman ang gipamulong ni Jesus. Sa dili madugay, si Jesus moabot aron sa paglaglag sa mga daotan. Sa kataposan, bisan si Satanas pagalaglagon! Ang tibuok yuta mahimong paraiso. Ang tanang tawo magpuyo nga malinawon uban sa usag usa ug bisan uban sa mga hayop. “Ang lobo mopuyo gayod sa makadiyot uban sa laki nga nating karnero, ug ang leopardo mohigda uban sa nating kanding, ug ang nating baka ug ang may-lambungay nga nating leyon ug ang pinakaon-pag-ayo nga hayop magkauban ang tanan; ug usa lamang ka gamayng bata ang mangulo kanila. Dili sila magadaot ni magagun-ob sa tibuok nakong bukid nga balaan.” (Isaias 11:6, 9) “Walay pumoluyo nga moingon: ‘Ako masakiton.’ . . . Nianang panahona ang mga mata sa mga buta mabuka, ug ang igdulungog sa mga bungol mabuksan.” (Isaias 33:24; 35:5) Bisan ang mga patay pagabanhawon. Si “Jehova tinong magpahid sa mga luha gikan sa tanang nawong,” ug “ang kamatayon mawala na, ni may pagbangotan ni pagtiyabaw ni may kasakit pa.” (Isaias 25:8; Pinadayag 21:4) Nianang panahona, matuman na ang orihinal nga katuyoan sa Diyos. Pagkanindot nga palaaboton!

Unsang matanga sa mga tawo ang gantihan sa Diyos ug kinabuhi sa Paraiso? Mga tawong may tinuod nga pagtuo!

Hinumdomi nga ang tinuod nga pagtuo gibase sa tukmang kahibalo sa Pulong sa Diyos. Busa, padayon sa pagkuhag kahibalo bahin sa Diyos ug kang Jesus!

Ang tinuod nga pagtuo maoy inubanan sa matarong nga mga buhat. Ang Pulong sa Diyos nag-ingon: “Patay ang pagtuo nga walay binuhatan.” (Santiago 2:26) Pinaagi  sa maong maayong mga buhat, imong ikapasundayag ang talagsaong mga hiyas sa Diyos—gahom, hustisya, kaalam, ug gugma. Padayong ugmara kining diyosnong mga hiyas!

Ang pag-ugmad ug tinuod nga pagtuo maghatag ug dagayang ganti. Sa pagkatinuod, kini ang imong yawi sa malipayong kinabuhi—karon ug sa umaabot!