Felisa: Nagdako ko sa relihiyosong pamilya. Gani, 13 sa among mga paryente maoy mga pari o nagtrabaho sa simbahan. Si Papa Juan Paulo II pa gani ang naghimong beyato sa ig-agaw ni Mama, usa ka pari nga nagtudlo sa Katolikong eskuylahan. Pobre ra ang among pamilya. Si Papa panday sa puthaw, ug si Mama nagtrabaho sa umahan. Ako ang kamagulangan sa walo ka managsoon.

Dihang nag-edad kog 12, mibuto ang Gubat Sibil sa Espanya. Human sa gubat, si Papa napriso. Ang diktador nga gobyerno wala makaangay sa iyang politikal nga baroganan. Naglisod si Mama sa pagtagana namog pagkaon, maong gisugyotan siya sa iyang amiga nga ipadala ang tulo nako ka manghod nga babaye—si Araceli, Lauri, ug Ramoni—sa kombento sa Bilbao, Spain. Arang-arang didto kay dili sila magutman.

Araceli: Niadtong panahona, kami nag-edad ug 14, 12, ug 10 anyos pa lang, maong lisod kaayo nga mahilayo sa pamilya. Sa Bilbao, ang among trabaho mao ang pagpanglimpiyo. Duha ka tuig sa ulahi, gibalhin mi sa mga madre didto sa dakong kombento sa Zaragoza nga nag-atiman sa mga tigulang. Ang among trabaho mao ang paghinlo sa kosina, ug hago kaayo kadto para namong mga tin-edyer.

Felisa: Dihang gibalhin ang akong mga igsoon sa Zaragoza, si Mama ug ang akong uyoan nga maoy pari sa among lugar midesisyon sa pagpadala nako sa maong kombento. Gusto nilang mahilayo ko sa batan-on nga nangulitawo nako. Kay relihiyosa man  kaayo ko, ganahan ko nga mopuyog kadiyot sa kombento. Tigtambongan kog Misa kada adlaw, ug gusto pa gani nakong mahimong misyonarya sama sa akong ig-agaw nga usa ka prayle sa Africa.

Pero sa kombento, wala ko dasiga sa mga madre nga magmisyonarya, ug mora pa gani kog piniriso. Busa paglabayg usa ka tuig, midesisyon ko sa pagpauli aron sa pag-atiman sa akong uyoan nga pari. Gawas sa mga trabahoon sa balay, mag-rosaryo sab ko uban sa akong uyoan kada gabii. Ganahan sab kong mangareglar sa mga bulak sa simbahan ug sa mga imahen sa birhen ug mga “santos.”

Araceli: Sa kasamtangan, nausab ang among kinabuhi sa kombento. Human ko makahimo sa akong unang mga panaad, ang mga madre midesisyon nga bulagon ming managsoon. Si Ramoni nagpabilin sa Zaragoza, si Lauri gipadala sa Valencia, ug ako sa Madrid, diin didto gihimo nako ang akong ikaduhang mga panaad. Ang kombento sa Madrid nagtaganag sak-anan sa mga estudyante, tigulang, ug ubang bisita, maong daghan kaayog trabahoon didto. Nagtrabaho ko sa ospital sa kombento.

Sa tinuoray lang, nagtuo ko nga nindot ang kinabuhi sa usa ka madre. Abi nakog pirme ming magbasa ug magtuon sa Bibliya. Pero walay naghisgot bahin sa Diyos o kang Jesus, ug wala gani mi mogamit sa Bibliya. Nakakat-on lang kog gamayng Latin, nagtuon bahin sa kinabuhi sa mga “santos,” ug nagsimba kang Maria. Gawas ana, puro hago na nga trabaho.

Nakapatugaw ni nako, maong nakig-estorya ko sa madre superyora. Giingnan nako siya nga dili makataronganon nga maghago ko aron lang makakuwarta ang uban samtang ang akong pamilya nanginahanglag tabang. Gipriso ko niya sa kuwarto aron mausab ang akong hunahuna ug dili ko mobiya sa kombento.

Tulo ka higayon nga ang mga madre nagpagawas nako sa kuwarto aron lang mahibaloan nila kon gusto pa ba nakong mobiya. Kay gusto man gyod nakong mobiya, giingnan ko nila sa pagsulat sa mosunod, “Mobiya ko kay gusto nakong moalagad kang Satanas imbes sa Diyos.” Nakurat kaayo ko, ug bisag gusto nakong mobiya sa kombento, dili gyod nako masulat kadtong mga pulonga. Sa kataposan, nagpatawag kog pari ug nangumpisal ko niya. Mikuha siyag permiso gikan sa obispo aron ibalik ko sa kombento sa Zaragoza. Human sa pipila ka bulan didto, gitugtan ko sa pagbiya. Wala madugay, si Lauri ug Ramoni mibiya usab sa kombento.

Felisa: Ngadtongadto, ako naminyo ug mibalhin sa Cantabria. Tigtambongan gihapon ko sa Misa, ug usa ka Dominggo niana, nakadungog kog makapakurat nga pahibalo gikan sa pulpito. Ang pari masuk-anong  misinggit, “Tan-awa ninyo ning libroha!” ug gitudlo ang librong Ang Kamatuoran nga Motultol sa Kinabuhing Dayon. Siya nagpadayon, “Kon dunay mohatag ninyo niining libroha, ihatag na nako o ilabay kana!”

Wala koy kopya niadtong libroha, pero gusto dayon nakong makabaton niana. Tuod man, human sa pipila ka adlaw, duha ka Saksi ang nanuktok sa among pultahan ug gitanyagan ko sa “gidili” nga libro. Nianang gabhiona mismo, ako tong gibasa, ug pagbalik sa mga Saksi, misugot ko nga magtuon sa Bibliya uban nila.

Wala madugay, natandog ang akong kasingkasing sa kamatuoran. Ang kanhi nakong debosyon sa akong relihiyon napulihag lalom nga gugma kang Jehova ug kasibot sa ministeryo. Nabawtismohan ko niadtong 1973. Bisag diyutay ra kog kahigayonan sa pagpaambit sa kamatuoran ngadto sa akong pamilya, gihimo nako kadto kutob sa akong maarangan. Ingon sa akong gihisgotan sa sinugdan, supak kaayo sila sa akong tinuohan, ilabina ang akong igsoong si Araceli.

Araceli: Tungod sa akong dili maayong kasinatian sa kombento, naglagot ko sa akong relihiyon. Pero motambong gihapon kog Misa ma-Dominggo, ug adlaw-adlaw kong mag-rosaryo. Gusto gihapon kaayo nakong masabtan ang Bibliya, ug mihangyo ko sa Diyos nga tabangan ko. Pero dihang gisultihan ko ni Felisa bahin sa iyang bag-ong tinuohan, eksayted kaayo siyang nagsaysay niana maong nagtuo ko nga nahimo siyang panatiko. Supak kaayo ko sa iyang gisulti.

Paglabayg pipila ka tuig, mibalik ko sa Madrid sa pagtrabaho ug dayon naminyo ko. Ngadtongadto, nahimo kong maduhaduhaon. Akong namatikdan nga ang mga tawo nga tigtambongan sa Misa wala magsunod sa gitudlo sa Ebanghelyo. Busa miundang kog simba. Wala na ko motuo sa mga “santos,” sa pagpangumpisal, o sa impiyernong kalayo. Ug giwagtang pa gani nako ang tanan nakong imahen. Wala ko mahibalo kon husto ba ang akong gibuhat. Nadismayar ko, pero nagsige kog ampo sa Diyos: “Gusto kong makaila nimo. Tabangi ko!” Nahinumdom ko nga kadaghan nang nanuktok ang mga Saksi ni Jehova sa among pultahan, pero wala gyod nako sila ablihi. Wala koy pagsalig sa relihiyon.

 Sa sayong bahin sa katuigan sa 1980, si Lauri ug Ramoni, nga nagpuyo niadto sa France ug Spain, misugod pagtuon sa Bibliya uban sa mga Saksi. Nagtuo kong nalimbongan sila, sama kang Felisa. Ngadtongadto, nakaila nako ang among silingan nga si Angelines ug nagkasuod mi. Saksi ni Jehova pod siya. Kadaghan kong gitanyagan ug pagtuon sa Bibliya ni Angelines ug sa iyang bana. Nakita nila nga bisag maduhaduhaon ko, uhaw ko sa kahibalo sa Bibliya. Sa kataposan, giingnan nako sila: “O sige. Mosugot kong magtuon sa Bibliya uban ninyo basta ang akong Bibliya maoy gamiton,” ang Nácar-Colunga nga hubad sa Bibliya.

Felisa: Dihang nabawtismohan ko niadtong 1973, diha lamay mga 70 ka Saksi sa siyudad sa Santander, ang kaulohan sa probinsiya sa Cantabria, Spain. Dako ang among teritoryo, busa mosakay mig bus ug dayon awto aron masangyawan ang tibuok probinsiya. Giadto namo ang gatosan ka baryo sa maong dapit.

Latas sa katuigan, daghan kog nadumalahag pagtuon sa Bibliya, ug 11 kanila ang nabawtismohan. Kadaghanan nila mga Katoliko. Kay debotado kaayo ko kaniadto, nahibalo ko nga kinahanglan kong magmapailobon ug magmasinaboton kanila. Naamgohan nako nga nagkinahanglan silag panahon aron mabiyaan ang ilang dugay nang gituohan. Ug kinahanglan nga matandog ang ilang kasingkasing sa Bibliya ug sa balaang espiritu ni Jehova aron masabtan nila ang kamatuoran. (Heb. 4:12) Ang akong banang si Bienvenido, nga kanhing polis, nabawtismohan niadtong 1979, ug si Mama misugod pagtuon sa Bibliya sa wala pa siya mamatay.

Araceli: Dihang nagsugod ko pagtuon sa Bibliya uban sa mga Saksi, wala dayon ko mosalig nila. Pero paglabay sa mga semana, akong namatikdan nga nag-anam ka wala ang akong pagduhaduha. Nakadayeg kaayo ko sa mga Saksi kay ilang gibuhat kon unsay ilang gisangyaw. Ang akong pagduhaduha napulihag pagtuo, ug mas malipayon na ko. Gani gidasig ko sa pipila nako ka silingan, “Araceli, ipadayon nang imong gibuhat!”

Nahinumdom ko nga miampo ko, “Salamat, Jehova, nga padayon ko nimong gitabangan ug gihatagan ko nimog daghan kaayong kahigayonan nga makaplagan ang akong gipangita—ang tinuod nga kahibalo sa Bibliya.” Nangayo kog pasaylo kang Felisa tungod sa sakit nga mga pulong nga akong nasulti. Ang among mga panaglalis napulihag makalingaw nga mga panaghisgot sa Bibliya. Nabawtismohan ko niadtong 1989 sa edad nga 61.

Felisa: Karon sa edad nga 91, biyuda na ko ug dili na ingon ka baskog kaniadto. Pero magbasa gihapon ko sa Bibliya kada adlaw, motambong sa mga tigom kon itugot sa akong panglawas, ug makigbahin sa ministeryo kutob sa akong mahimo.

Araceli: Tingali kay madre man ko kaniadto, ganahan kong mosangyaw sa tanang pari ug madre nga akong mahimamat sa ministeryo. Daghan kog napahimutang nga mga publikasyon ug nahisgotan nako uban sa pipila kanila ang makapainteres nga mga topiko. Nahinumdoman nako ang usa ka pari kinsa, human sa pipila ka pagbisita, miingon kanako: “Araceli, uyon kaayo ko sa imong gisulti, apan asa pa man ko moadto nga tigulang na man ko? Unsa may ikasulti sa akong pamilya ug sa akong mga membro?” Ako mitubag: “Ug unsa may ikasulti sa Diyos?” Masulub-on siyang miyango-yango, apan niadtong panahona, wala siyay kaisog nga mopadayon sa pagpangita sa kamatuoran.

Nahinumdom ko sa usa ka espesyal nga yugto sa akong kinabuhi—kadtong unang higayon nga miingon ang akong bana nga mokuyog siya nako sa tigom. Bisag kapig 80 anyos na siya niadtong panahona, wala gyod siya mopaltag tambong human niadto. Nagtuon siya sa Bibliya ug nahimong dili bawtismadong magmamantala. Malipay kong maghandom sa mga panahon nga magkauban mi sa pagsangyaw. Namatay siya duha ka bulan una sa adlaw sa iyang bawtismo.

Felisa: Usa sa nakapalipay nako mao ang pagkakita nga ang akong tulo ka igsoon, nga sa sinugdan misupak nako, nahimo na nakong mga igsoon sa pagtuo. Malipay kaayo ming magkauban, nga maghisgot bahin sa among minahal nga Diyos, si Jehova, ug sa iyang Pulong! Sa kataposan, ako ug ang akong mga igsoon nagkahiusa ra sa pagsimba. *