NATAWO ko sa 1926 sa Crooksville, Ohio, sa United States. Si Papa ug Mama dili relihiyoso, apan kaming walo ka managsoon ilang pasimbahon pirme. Tigsimbahan ko sa Methodist Church. Dihang nag-edad kog 14, gihatagan ko sa ministro ug premyo kay wala koy palta sa simbahan ma-Dominggo sulod sa usa ka tuig.

Nianang panahona, ang among silingang si Margaret Walker, nga usa ka Saksi ni Jehova, tigduawan kang Mama ug makighisgot kaniya bahin sa Bibliya. Usa ka adlaw niana, nakadesisyon ko nga moapil. Abi ni Mama nga magsamoksamok ra ko nila, busa iya kong gipapahawa. Pero nagpadayon ko sa pagpaminaw sa ilang panaghisgot. Human sa duha pa ka duaw, gipangutana ko ni Margaret, “Nahibalo ka ba kon kinsay ngalan sa Diyos?” Mitubag ko, “Nahibalo man tanan ana—Diyos, di ba?” Siya miingon, “Kuhaa ang imong Bibliya ug basaha ang Salmo 83:18.” Ako tong gibasa ug akong nahibaloan nga Jehova diay ang ngalan sa Diyos. Miadto dayon ko sa akong mga higala ug giingnan nako sila, “Inigpauli ninyo unyang gabii, ablihi ang Salmo 83:18 sa inyong Bibliya ug tan-awa kon unsay  ngalan sa Diyos.” Makaingon mo nga misangyaw dayon ko.

Nagtuon ko sa Bibliya ug nabawtismohan niadtong 1941. Wala madugay, giasayn ko nga magdumala sa pagtuon sa libro sa kongregasyon. Akong gidasig si Mama ug ang akong mga igsoon sa pagtambong, ug silang tanan misugod pagtambong sa pagtuon sa libro nga akong gidumala. Pero si Papa dili interesado.

Gihatagan kog dugang responsabilidad sa kongregasyon, ug naghimo kog teokratikanhong librarya. Usa ka adlaw niana, gitudlo ni Papa ang akong mga libro ug miingon siya: “Gusto nakong mawala nang tanan diri, hasta pod ka.” Mihawa ko sa balay ug mipuyo sa sikbit nga siyudad, sa Zanesville, Ohio, pero magduawan ko sa among pamilya aron sa pagdasig kanila.

Kanunayng pugngan ni Papa si Mama sa pagtambong sa mga tigom. Usahay bisag nagpaingon na siya sa tigom, apason siya ni Papa ug pugson sa pagpauli. Pero moikyas ra pod si Mama sa pikas pultahan ug motambong sa tigom. Akong giingnan si Mama: “Ayawg kabalaka. Kapoyon ra na siyag gukodgukod nimo.” Sa ngadtongadto mihunong ra si Papa, ug si Mama pirme nang makatambog tigom.

Pagka-1943 ang among kongregasyon nagsugod pagpahigayon ug Teokratikanhong Tunghaan sa Ministeryo, ug gihatagan kog mga bahin. Ang tambag nga akong nadawat sa maong mga bahin nakatabang nako nga mahimong mas maayong mamumulong.

Panahon kadto sa Gubat sa Kalibotan II. Pagka-1944, gipatawag ko aron magsundalo. Mireport ko sa Fort Hayes sa Columbus, Ohio, gieksamin sa doktor, ug gipapil-ap ug mga form. Giingnan sab nako ang mga opisyales nga dili ko magsundalo. Ila kong gipapauli. Paglabay sa pipila ka adlaw, usa ka polis ang miadto sa among balay ug miingon: “Corwin Robison, duna koy warrant sa pagdakop nimo.”

Sa korte duha ka semana sa ulahi, ang huwes miingon: “Kon akoy pabut-on, sentensiyahan tikag tibuok kinabuhing pagkabilanggo. Duna pa ba kay isulti?” Mitubag ko: “Halangdong Huwes, usa ko ka ministro. Ang pultahan sa mga tawo ang akong pulpito, ug daghan na kog nasangyawan sa maayong balita sa Gingharian.” Ang huwes miingon sa hurado: “Nia mo dinhi dili aron mohukom kon kining tawhana ministro ba o dili. Nia mo aron mohukom kon nagsundalo ba siya o wala.” Wala pay 30 minutos, gihukman na kong sad-an sa mga hurado. Gisentensiyahan ko sa huwes ug lima ka tuig nga pagkabilanggo sa pederal nga prisohan sa Ashland, Kentucky.

Sa unang duha ka semana, gibilanggo ko sa usa ka prisohan sa Columbus, Ohio, ug sa unang adlaw wala ko mogawas sa akong selda. Nag-ampo ko kang Jehova: “Dili ko makaagwanta dinhi ug lima ka tuig. Unsa may akong buhaton?”

Pagkaugma, gipagawas ko sa mga guwardiya gikan sa akong selda. Giduol nako ang usa ka taas ug dakog lawas nga piniriso, ug mitambo mi sa bentana. Gipangutana ko niya, “Nganong napriso man ka, Bay?” Mitubag ko, “Saksi ni Jehova ko.” Siya miingon: “Mao ba? Nganong napriso man ka?” Ako miingon, “Ang mga Saksi ni Jehova dili moadto sa panggubatan ug dili mopatayg tawo.” Siya miingon,  “Gipriso ka nila kay dili ka mopatay. Ilang gipriso ang ubang tawo kay sila nakapatay. Sakto ba god na?” Miingon ko, “Dili gyod.”

Dayon siya miingon, “Nabilanggo kog 15 ka tuig sa laing prisohan, ug didto nabasa nako ang pipila ninyo ka literatura.” Pagkadungog nako ato, ako miampo, “Jehova, hinaot labanan ko niining tawhana.” Nianang tungora, si Paul—kanay iyang ngalan—miingon: “Kon dunay manghilabot nimo dinhi, singgit lang. Akoy bahala nila.” Tuod man, wala gyod ko hilabti sa 50 ka piniriso nianang dapita sa prisohan.

Dihang gibalhin ko sa mga opisyales sa prisohan ngadto sa Ashland, akong nahibal-an nga daghan pod diayng hamtong nga mga brader ang napriso didto. Gitabangan ko nila ug ang uban nga magpabiling lig-on sa espirituwal. Asaynan mi nilag senemanang pagbasa sa Bibliya, ug mag-andam mig mga pangutana ug tubag alang sa mga miting nga gitawag ug Bible Bee. Diha poy gitudlo nga tig-atiman sa teritoryo. Didto mi sa usa ka dakong dormitoryo diin ang mga katre naglaray duol sa bungbong. Sultian ko sa tig-atiman sa teritoryo: “Robison, imong teritoryo nang mga katreha. Si bisan kinsa nga maasayn niana imong sangyawan. Seguroang masangyawan siya sa dili pa siya mobiya.” Nianang paagiha giorganisar ang among pagsangyaw.

Ang Gubat sa Kalibotan II natapos sa 1945, apan wala gihapon ko pagawasa sa prisohan. Nabalaka ko sa among pamilya kay miingon ra ba si Papa, “Kon mapapahawa tika, dili na ko maglisod sa uban.” Pero dihang gipagawas na ko, nasorpresa kaayo ko. Bisan pa sa pagsupak ni Papa, pito sa among pamilya ang tigtambongan na sa mga tigom ug usa sa akong mga igsoong babaye ang nabawtismohan.

Niadtong 1950 mibuto ang Gubat sa Korea diin apil niana ang United States. Busa gipatawag ko sa ikaduhang higayon aron magsundalo, ug mireport ko sa Fort Hayes. Human ko mokuhag eksam, giingnan ko sa usa ka opisyal, “Usa ka sa kinatas-ag grado sa inyong grupo.” Miingon ko, “Maayo diay. Pero dili ko magsundalo.” Akong gikutlo ang 2 Timoteo 2:3 ug miingon, “Sundalo na ko ni Kristo.” Taudtaod siyang nahilom. Dayon siya miingon: “Sige, makabiya ka na.”

Wala madugay human niana, panahon sa usa ka kombensiyon sa Cincinnati, Ohio, mitambong ko sa miting alang niadtong gustong moboluntaryo sa  Bethel. Giingnan mi ni Brader Milton Henschel nga kon ang usa gustong maghago alang sa Gingharian, mahimo siyang moboluntaryo sa Bethel. Miaplay ko ug dayon gipareport ko sa Brooklyn Bethel niadtong Agosto 1954. Sukad niadto, nag-alagad na ko sa Bethel.

Wala gyod ko mahutdig trabaho sa Bethel. Sulod sa pipila ka tuig, akoy nag-operit sa mga boiler sa printery ug sa mga opisina. Nahimo sab kong mekaniko ug tig-ayo ug mga trangka. Nagtrabaho sab ko sa mga Assembly Hall sa New York City.

Nagustoan nako ang espirituwal nga rutina sa Bethel, nga naglakip sa pagtambong sa morning worship ug sa pamilyahanong Pagtuon sa Bantayanang Torre maingon man sa pagsangyaw uban sa kongregasyon. Kon buot hunahunaon, kini nga mga rutina angayng himoon sa tanang pamilya sa mga Saksi ni Jehova. Dihang ang mga ginikanan ug mga anak magkauban sa pagkonsiderar sa inadlaw nga teksto, may regular nga Pamilyahanong Pagsimba, ug bug-os nga makigbahin sa mga tigom sa kongregasyon ug sa pagsangyaw, ang tibuok pamilya mahimong himsog sa espirituwal.

Daghan kog nasuod sa Bethel ug sa kongregasyon. Ang pipila nila mga dinihogan ug tua na sa langit. Ang uban dili. Apan ang tanang alagad ni Jehova—lakip na ang mga Bethelite—dili hingpit. Kon duna koy makalalis nga igsoon, maningkamot ko nga magkauli mi. Akong hinumdoman ang Mateo 5:23, 24 ug kon unsaon nato pagsulbad ang dili pagsinabtanay. Dili sayon ang pagpangayog pasaylo, apan kasagaran masulbad ra ang dili pagsinabtanay human ko makapangayog pasaylo.

Tungod sa akong edad, maglisod na ko sa pagpamalaybalay, apan wala ko mohunong. Nakakat-on kog diyutayng Mandarin Chinese ug malipay kong makigsulti sa mga Chinese nga moagi sa akong nahimutangan. May mga buntag nga makapahimutang kog 30 o 40 ka magasin.

May nabalikduaw gani ko sa China! Usa ka adlaw niana, may batang babaye nga mipahiyom nako samtang nanghatag siyag papel nga nag-advertise sa usa ka baligyaanag prutas. Mipahiyom ko ug gitanyagan siyag Bantayanang Torre ug Pagmata! sa  Chinese nga pinulongan. Gidawat niya kadto ug miingon siya nga Katie ang iyang ngalan. Human niana, matag higayon nga makita ko ni Katie, moduol siya aron makig-estorya nako. Ako siyang gitudloan sa ngalan sa mga prutas ug utanon sa Iningles, ug iyang litokon ang mga pulong nga akong gitudlo. Ipatin-aw sab nako niya ang mga teksto, ug midawat siyag librong Gitudlo sa Bibliya. Pero paglabay sa pipila ka semana, wala na ko makakita niya.

Mga bulan sa ulahi, laing batang babaye nga nanghatag ug advertisement ang midawat sa mga magasin nga akong gitanyag. Pagkasunod semana, gitunol niya nako ang iyang cellphone ug miingon siya, “Naay makig-estorya nimo sa China.” Miingon ko, “Wala man koy kaila sa China.” Apan miinsistir siya, busa gidawat nako ang cellphone ug miingon, “Hello, si Robison ni.” Ang tingog sa pikas linya miingon, “Robby, si Katie ni. Nia na ko sa China.” Miingon ko, “China?” Mitubag si Katie, “Oo. Abi nimo Robby, igsoon nako nang batang babaye nga nagtunol nimo sa cellphone. Daghan kag gitudlo nako nga maayong mga butang. Palihog tudloi sab siya.” Ako miingon, “Sige Katie, paningkamotan nako. Salamat sa imong pagpahibalo nako kon asa ka na.” Wala madugay human niana, naestorya nako ang igsoon ni Katie sa kataposang higayon. Bisag asa man sila karon, nanghinaot ko nga makakat-on pa silag dugang bahin kang Jehova.

Nag-alagad ko kang Jehova sulod na sa 73 ka tuig. Nalipay ko nga gitabangan ko niya sa pagpabiling neyutral ug matinumanon sa prisohan. Dugang pa, giingnan ko sa akong mga igsoon nga nakabaton silag kaisog dihang wala gyod ko moundang bisan pa sa pagsupak ni Papa. Sa ngadtongadto, nabawtismohan ra si Mama ug ang unom sa akong mga igsoon. Bisan gani si Papa nalukmay ra, ug nakatambong siyag pipila ka tigom sa wala pa siya mamatay.

Kon kabubut-on sa Diyos, ang mga membro sa among pamilya ug ang akong mga higala nga nangamatay na mabanhaw sa bag-ong kalibotan. Hunahunaa ang atong kalipay samtang kita magsimba kang Jehova hangtod sa hangtod uban sa atong mga minahal. *