Maayog Panglantaw Bisan pa sa mga Sakit

SUMALA SA GIASOY NI KONSTANTIN MOROZOV

Sa dihang natawo ako sa Hulyo 20, 1936, walay tarong nga mga bukog ang akong lawas gawas diha sa akong bagolbagol ug dugokan. Ang tibuok nakong kabukogan maoy huyang nga cartilage nga mas huyang pa sa cartilage sa hamtong nga dalunggan sa tawo. Wala moabot ug tunga sa kilo ang akong timbang. Ang mga timaan lamang sa kinabuhi mao ang hinay nga pitik sa kasingkasing, hinay nga pagginhawa, ug pipila ka lihok.

IKAPITO ako sa siyam ka anak sa pamilya nga nagpuyo sa baryo sa Sara, sa Ul’yanovsk Oblast, sa kinapusoran sa Rusya. Sa tulo pa ka semana ang akong edad, gidala ako sa akong mga ginikanan sa simbahan aron pabunyagan. Dalidaling giwisikwisikan ako sa pari ug tubig ug giingnan ang akong mga ginikanan nga ipauli dayon ako sa balay, kay matod pa niya ako mamatay na sa pipila ka oras.

Sa Enero 1937, gidala ako sa akong mga ginikanan sa siyudad sa Kazan’, kaulohan sa republika sa Tatarstan sa Rusya, aron ipatan-aw ako sa pipila ka espesyalista. Niining higayona makasulti na ako ug “Mama,” “Papa,” ug “Babushka” (Lola), ug nahibalo ako sa mga ngalan sa akong mga igsoong lalaki. Human sa pag-eksamin sa mga doktor kanako, ilang gisultihan ang akong mga ginikanan nga dili moabot ug tuig nga ako mamatay na. Sila mirekomendar nga ipapatay ako ug ipreserbar ako diha sa botelya ingong eksibit nga pagagamiton agig tabang sa pagtuon sa mga estudyante sa medisina. Pagkadako sa akong pasalamat ngadto sa akong minahal nga mga ginikanan nga sila hugot nga mibalibad!

Panahon sa Pagkabata nga Puno sa Pag-antos

Sumala sa akong mahinumdoman, ang akong lawas kanunayng nag-antos sa sakit nga panimati. Apan, bisan sa bata pa, nakigbisog ako nga makabaton ug positibong kaisipan ug naningkamot sa pagkatawa kanunay ug sa pagpahimulos sa kinabuhi. Kining matanga sa buot ang akong gihuptan. Ang kabukogan sa akong lawas anam-anam nga milig-on, ug makalingkod ug makakamang na akog diyutay. Wala ako motubo sama sa normal nga mga bata ug grabe ang pagkabaldado. Apan may katakos ako nga estudyante, ug sa miabot ug singko anyos, ako makabasa ug makasulat na.

Sa Mayo 1941, gidala ako sa akong inahan sa simbahan sa ikaduhang higayon. Daghan ang tawo didto, ug ang tanan nangluhod ug nag-ampo. Usa ka babaye nga atendant miduol kang Mama ug nangutana kon nganong wala siya moluhod. Sa dihang gipakita ako ni Mama kaniya, siya milakaw aron sa pagpakigsulti sa pari. Sa pagbalik, gikuyogan kami sa atendant sa pultahan ug misugyot kang Mama nga ibilin ako sa gawas sa pultahan ug mosulod nga mag-inusara. Siya miingon nga tungod sa sala sa akong mga ginikanan, ako gihatag ngadto kanila sa “usa nga mahugaw.” Si Mama mipauli nga may luha ang iyang mga mata. Dugay akong namalandong  niini. Ako nahibulong, ‘Kinsa kining “usa nga mahugaw”?’

Sa 1948, sa dihang 12 na ako, gidala ako ni Mama sa baryo sa Merenki sa Republika sa Chuvash, mga 80 kilometros gikan sa among balay. Didto may tubod nga makaayo, ug si Mama naglaom nga basin ako maayo pinaagi sa tubig. Usa sa mga kondisyon nga gihatag sa mga pari aron ako maayo mao nga dili ako mokaon sulod sa tulo ka adlaw. Ako kinahanglang mangalawat usab sa simbahan. Bisag wala kaayo akoy pagsalig sa simbahan, misugot ako sa mga kondisyon. Dugay ug makakapoy kaayo ang biyahe alang kanako, apan nag-antos ako, naningkamot sa paglingaw sa akong kaugalingon sa katahom sa talan-awon.

Ang simbahan puno sa mga tawo. Samtang gikugos ako ni Mama agi sa panon sa mga tawo, gitunolan ako sa usa ka babayeng tigulang ug karmelitos. Akong gidawat kini ug gisulod kini sa akong bulsa. Sa miabot na ang akong turno sa Pagkalawat, ang tigulang misinggit: “Padre, ayaw siya pakalawata! Mao pay pagkaon niya ug karmelitos!” Miingon ako nga ang karmelitos anaa sa akong bulsa, apan ang pari misinggit: “Wala kay tahod nga abnormal! Kinahanglan ka pa bang mamakak? Pagawasa siya sa simbahan!” Apan, sa pagkasunod adlaw, laing pari mihimo sa rituwal sa Pagpangalawat ug gihugasan ako sa “milagrosong” tubig. Apan, walay nahitabong milagro. Ang akong mga sakit nagpabilin.

Mga Kinaadmang Nakab-ot

Bisan pag grabe ang pagkabaldado sa akong lawas, sa panahon sa akong pagkatin-edyer mikuha ako ug daghang akademikanhon ug intelektuwal nga mga tumong. Sa 1956, nakig-abin ako sa Komsomol (Liga sa Batan-ong Komunista) ug, sa ulahi, nagtudlog kasaysayang Komsomol ngadto sa mga batan-on. Membro ako sa Home and Cultural Commission sa usa ka pinuy-anan sa mga baldado, ug nagtrabaho usab ako didto ingong direktor ug tigsibya sa radyo.

Dugang pa, libraryan usab ako sa nagbalhinbalhin nga librarya sa giteyp nga mga libro alang sa mga buta, ug napili ako sa pagkahimong membro sa Judge’s Commission for the Fight Against Alcohol Abuse. Nakigbahin usab ako sa dili-propesyonal nga klab sa mga artista, miawit, ug nanugtog ug daghang instrumento sa musika.

Diha sa Pinuy-anan sa mga Baldado

Sa 1957, sa nag-21 ako, tungod sa akong mga depekto sa lawas napugos ako sa pagsulod sa pinuy-anan sa mga baldado. Bisan pa niana, determinado akong mopadayon. Sa Oktubre 1963, migikan ako alang sa Prosthetic Science Research Institute sa Moscow. Didto sa ulahi ako gioperahan 18 ka higayon aron matul-id ang akong mga batiis.

Una, ang akong mga batiis giinat. Dayon, human sa walo ka adlaw, gihimo ang operasyon. Pagkahuman niana, gisemento ang akong batiis aron dili kini matarog hangtod sa sunod operasyon. Ang nars mohilak sa dihang makita niya ang akong dakong pag-antos.

Sulod sa sunod nga upat ka bulan, nakakat-on ako sa paglakaw nga may kratses. Pinaagi sa kratses akong maisa ang akong kaugalingon hangtod makaabot akog mga tulo ug tunga ka piye ka taas. Mitimbang ako ug kapin sa 25 kilos. Sa dihang nahanas ako sa paglakaw nga may kratses, mibalik ako sa pinuy-anan sa mga baldado sa 1964. Sa pagkaalaot, ang akong huyang nga mga bukog sa batiis dili makadaog sa timbang sa akong lawas, ug sa ngadtongadto napugos na usab ako sa paglihoklihok pinaagi sa pagkamang o pinaagi sa tabang sa wheelchair. Ang wheelchair maoy akong gamit aron makaadto sa lainlaing lugar hangtod karon.

Wala na gayod ako mosimba pag-usab. Ang pangangkon nga ako natawo sa “usa nga mahugaw” nakapaguol gihapon kaayo kanako. Gihigugma nako pag-ayo ang akong amahan ug inahan, ug dili gayod ako makadawat nga sila ug ang Diyos maoy nakaingon sa akong sakit. Ako naningkamot sa paghupot ug maayong panglantaw. Buot kong mohimo ug maayo ngadto sa uban ug, labaw sa tanan, pamatud-an sa akong kaugalingon nga ako makagahom sa paghimo niini.

Nagkinabuhig Independenteng Kinabuhi

Sa 1970, gipakaslan nako si Lidia, nga halos paralisado sukad sa pagkabata. Nakapalit kami ug gamayng balay, nga among gipuy-an sa 15 ka tuig. Niadtong tungora nanginabuhi kaming duha. Nakakat-on ako sa pag-ayog mga relo ug ubang gagmay, ayohonong mga gamit.

Taudtaod nga migamit ako ug binansayng iro aron mohimo sa pipila ka dagkong mga serbisyo. Gani, usa ka tigbansayg iro ug ako miimbento  ug linain nga pagkatukod nga sangon. Duha ka buok ang akong iro​—ang usa ginganlag Vulkan ug ang lain Palma. Matinumanon kaayong kauban si Palma sa daghang tuig. Diha sa tindahan iyang puniton ang mga produktong pagkaon para nako. Ang usa ka butang nga dili niya gustong himoon mao ang paglinya inigbayad na namo. Iyang dad-on ang akong pitaka sa iyang ngipon, ug siya dunay gamayng kaw-it diha sa iyang kuwelyo alang sa akong bag nga sudlanan sa mga pinalit.

Sa 1973 nagsakit ug grabe ang akong inahan. Sanglit anaa ako kanunay sa balay, ako ug ang akong asawa midesidir sa pagdala kaniya sa pag-ipon uban namo. Niadtong panahona ang akong amahan ug ang akong lima ka igsoong lalaki namatay na, ug ang akong tulo pang ubang mga igsoon nagpuyo sa ubang bahin sa Rusya. Samtang nagpuyo uban kanamo si Mama, naningkamot ako sa pagbuhat ug bisan unsa nga akong mahimo alang kaniya. Sa ngadtongadto namatay siya sa edad 85.

Sa 1978, midesidir ako sa paghimo ug sakyanan alang sa akong kaugalingon. Human sa pagtrabaho ug daghang eksperimentong mga sakyanan, nakagama ra gayod ako sa kataposan ug usa ka sakyanang praktikal. Gipakuha ako sa lokal nga State Automobile Inspectorate ug eksaminasyon sa pagmaneho ug sa pagparehistro sa akong sakyanan. Ginganlan kini nako ug Osa (Tamboboan). Ako ug ang akong asawa naghimog gamayng treyler alang niini nga makakarga ug kutob 300 kilos. Kaming duha makaadto sa buot namong adtoan diha niana ug makadala sa mga butang uban namo. Kining demakinang sakyanan nagamit namo hangtod sa 1985.

Niining higayona nabuta ang akong wala nga mata, ug ang panan-aw sa akong tuo nga mata nagsugod sa pagkadaot. Dayon si Lidia nagsakit sa sakit sa kasingkasing. Sa Mayo 1985, tungod sa among mga limitasyon, napugos kami sa pagbalhin ngadto sa pinuy-anan sa mga baldado sa siyudad sa Dimitrovgrad.

Kon Nganong ang Akong Kinabuhi Malipayon na Kaayo Karon

Sa ting-init sa 1990, ang mga Saksi ni Jehova miduaw sa among pinuy-anan sa mga baldado. Akong nakita nga makapadasig kaayo ang ilang gitudlo. Ilang gipakita kanako ang teksto sa Ebanghelyo ni Juan bahin sa tawo nga natawong buta. Bahin kaniya, si Jesus miingon: “Dili kining tawhana ang nakasala ni ang iyang mga ginikanan.” (Juan 9:​1-3) Gipatin-aw kanako nga atong napanunod ang sala ug sakit gikan sa atong kagikan nga si Adan.​—Roma 5:12.

Apan, labaw sa tanan nakadayeg ako sa kamatuoran nga sa ngadtongadto ayohon sa Diyos ang tanang makabaton ug kinabuhi ilalom sa pagmando sa Gingharian sa iyang Anak, si Jesu-Kristo, sa dihang ang Paraiso ipasig-uli sa yuta. (Salmo 37:​11, 29; Lucas 23:​43; Pinadayag 21:​3, 4) Ang mga luha sa kalipay mitulo sa akong nawong, ug ako mihunghong: “Nakaplagan ko ang kamatuoran, ang kamatuoran, ang kamatuoran!” Nagtuon ako sa Bibliya uban sa mga Saksi ni Jehova sulod sa usa ka tuig ug sa 1991, nagpabawtismo ako sa tubig agig simbolo sa akong pagpahinungod kang Jehova nga Diyos.

Bisag nakaugmad ako ug dakong tinguha sa pag-alagad kang Jehova ug sa pagsangyaw ngadto sa uban bahin sa iyang katingalahang mga katuyoan, nag-atubang ako ug daghang kababagan. Kaniadto, wala kaayo ako magkinahanglan nga  moadto sa lainlaing lugar, apan karon kinahanglang mogawas ako aron ikapaambit ang akong pagtuo ngadto sa uban. Ang akong unang teritoryo nga pagasangyawan mao ang among pinuy-anan sa mga baldado, diin kapin sa 300 ka tawo ang nagpuyo. Aron makahibalag ako ug daghang tawo kon mahimo, mihangyo ako nga itudlo sa pagtrabaho sa kuwarto alang sa mga buluhaton sa balay.

Matag buntag molingkod ako diha sa akong trabahoanan ug atimanon ang akong mga buluhaton. Samtang nagtrabaho, nakahibalag ako ug daghang bag-ong mga higala nga akong nahisgotan sa makaiikag nga mga tema sa Bibliya. Ubay-ubay kanila midawat sa mga libro ug mga magasin nga makatabang kanila sa pagsabot sa Bibliya. Ang mga bisita naanad na nga basahan nako sila gikan sa Bibliya ug sa binase-sa-Bibliya nga mga publikasyon. Sa panahon sa paniudto, kanunayng daghan kaayo ang mga tawo sa kuwarto nga gipuy-an nako ug sa akong asawa nga may mga panahong wala nay makasulod.

Ang akong Kristohanong mga igsoong lalaki ug babaye gikan sa kongregasyon sa mga Saksi ni Jehova nakatabang kanakog dako sa buluhatong pagsangyaw. Dad-an nila ako ug literatura sa Bibliya ug magpalabay ug panahon uban nako ug sa akong asawa. Tabangan usab nila ako nga makatambong sa Kingdom Hall alang sa mga tigom sa kongregasyon. Usa ka Saksi mipalit ug traysikol aron lang mahatod ako. Ang uban, nga dunay mga awto, malipayong mohapit ug kuhaon ako panahon sa bugnawng mga bulan sa tingtugnaw.

Tungod sa mahigugmaong pag-atiman, nakatambong ako ug daghang kombensiyon, o edukasyonal nga mga seminar, sa mga Saksi ni Jehova. Ang akong unang natambongan mao ang dakong internasyonal nga kombensiyon sa Moscow sa Hulyo 1993, diin dihay kinatas-ang tumatambong nga 23,743, gikan sa kapin sa 30 ka nasod. Aron makatambong sa maong panagtigom kinahanglang mobiyahe akog mga 1,000 ka kilometros. Sukad niadto wala gayod ako makapalta ug kombensiyon sa katawhan ni Jehova.

Ang administrasyon sa among pinuy-anan sa mga baldado dako kaayog pagtahod nako, nga niini mapasalamaton kaayo ako. Ang akong asawa, si Lidia, nga malinawon nakong gikauban sa 30 ka tuig, nagpaluyo ug nagtabang kanako usab, bisan pag siya dili parehas nako ug panghunahuna bahin sa relihiyon. Apan labaw sa tanan, gipaluyohan ako ni Jehova sa iyang kusgang kamot ug gitugahan ako sa iyang katingalahang mga panalangin. Dili pa dugay, sa Septiyembre 1, 1997, natudlo ako ingong payunir, nga maoy pagtawag sa bug-os-panahong mga ministro sa mga Saksi ni Jehova.

Dihay daghang higayon sa akong kinabuhi nga mohunong na untag pitik ang akong kasingkasing ug mamatay na unta ako. Pagkamalipayon nako karon nga wala kana mahitabo ug nga ako nakaila ug nahigugma sa Tuboran sa kinabuhi, si Jehova nga Diyos! Buot akong magpadayon sa pag-alagad kaniya uban sa akong espirituwal nga mga igsoong lalaki ug babaye sa tibuok-yuta samtang ang akong kasingkasing magpadayon pa sa pagpitik.

[Hulagway sa panid 20]

Uban sa akong asawa, si Lidia

[Hulagway sa panid 21]

Nagtudlog estudyante diha sa among pinuy-anan sa mga baldado