Ang Hunahuna sa Bibliya

Makatabang Ka ba sa mga Patay?

“Sukad sa sinugdanan ang Simbahan . . . nagtanyag ug mga pag-ampo alang sa [mga patay] . . . aron pinaagi niana, kay nahinloan na, sila makasinati sa kalipay nga makita ang Diyos.”—“Catechism of the Catholic Church.”

ANG mga tawo sa tanang rasa nabalaka gayod sa kahimtang sa mga patay. Lagmit naguol ka sa pagkamatay sa imong minahal. Naghunahuna ka tingali kon ang mga nangamatay aduna bay panimuot, kon sila nag-antos o nagmalinawon ba, ug kon aduna ka bay bisan unsang mahimo aron makatabang kanila.

Daghang relihiyosong mga tawo ang nagtuo nga sila makatabang sa mga patay. Pananglitan, ang mga Hindu nagtuo nga pinaagi sa pagsunog sa lawas sa patay nilang mga minahal diha sa tampi sa Subang Ganges ug pagsabwag sa mga abo diha sa suba, sila makagarantiya ug dumalayong kalipay alang sa kalag sa tawong namatay. Sa Sidlakan, ang mga Budhista magsunog ug gama-sa-papel nga mga awto, balay, sinina, ug kuwarta, kay sila nagtuo nga magamit ra unya kini sa namatay didto sa laing kalibotan. Sa Aprika, ang alkoholikong mga ilimnon ibubo diha sa gilubngan, kay sila nagtuo nga pinaagi niini makahatag sila ug kaayohan sa namatay.

Ang Katolisismo nagtudlo nga kon ang usa ka tawo mamatay nga wala makahinulsol sa pipila ka “mortal nga sala,” siya dili uyonan sa Diyos. Kining kahimtanga “gitawag ug ‘impiyerno.’” Sa laing bahin, kini nagtudlo nga ang usa nga giuyonan sa Diyos makalaom nga makaangkon ug “kinalabwan, hingpit nga kalipay” uban sa Diyos didto sa langit, apan ayha pa kon hingpit na siyang mahinloan. Ang paghinlo mahimong magkinahanglan nga siya mopuyo sa purgatoryo aron antoson ang “nagahinlo nga kalayo” isip silot sa mga sala nga mapasaylo. Apan, samtang atua sa purgatoryo, ang usa ka tawo mahimong  tabangan pinaagi sa mga pag-ampo nga gitanyag sa simbahan ug sa mga Misa usab nga gipahinungod sa maong tawo. Ang maong mga serbisyo kasagarang gibayran sa mga higala ug mga paryente sa namatay.

Kinaiyanhon lang ang pagbuhat kutob sa imong maarangan aron hupayon ang imong mga minahal sa ilang mga pag-antos. Kon puwede silang matabangan, dili kaha tin-awng isulti sa Diyos kon unsaon sila pagtabang? Atong susihon kon unsay gisulti sa Bibliya bahin sa pagtabang sa mga patay.

Ang Kahimtang sa mga Patay

Ang tanang gihisgotan sa ibabaw gipasukad sa pagtuo nga ang kalag dili mamatay, nga mao, adunay bahin sa lawas sa tawo nga magpabiling buhi inigkamatay sa ilang pisikal nga lawas. Kana ba ang gitudlo sa Bibliya? “Ang mga buhi nasayod nga sila mamatay,” kini nag-ingon, “apan bahin sa mga patay, sila walay nahibaloan nga bisan unsa, ni sila aduna pay suhol, tungod kay ang ilang handomanan nakalimtan na. Dugang pa, ang ilang gugma ug ang ilang pagdumot ug ang ilang pangabugho nahanaw na, ug sila wala nay bahin hangtod sa panahong walay tino sa bisan unsa nga buhaton ilalom sa adlaw. Ang tanan nga makaplagan sa imong kamot nga buhaton, buhata uban sa imong kusog mismo, kay walay buluhaton ni lalang ni kahibalo ni kaalam sa Sheol, ang dapit diin ikaw moadto.” (Ecclesiastes 9:5, 6, 10) Ang Sheol maoy Hebreohanong pulong sa komon nga lubnganan sa mga tawo.

Mahitungod sa epekto sa kamatayon nganha sa adunay-panimuot nga tawo, ang inspiradong salmista misulat: “Mogula ang iyang espiritu, mobalik siya sa iyang yuta; nianang adlawa mahanaw ang iyang mga hunahuna.”—Salmo 146:4.

Ang gisulti sa Bibliya kasaligan ug makataronganon. Unsay imong hunahuna? Paantoson ba sa usa ka mahigugmaong amahan ang iyang mga anak tungod sa makasasala nilang mga hilig nga bahin sa ilang kinaiyahan? (Genesis 8:21) Siyempre dili. Busa nganong buhaton man kana sa atong langitnong Amahan? Sa dihang ang pipila ka tawo sa karaang Israel misagop sa paganong rituwal sa pagsunog sa ilang mga anak isip halad ngadto sa bakak nga mga diyos, gisaway ni Jehova ang maong makalilisang nga buhat, nga nagbatbat niana ingong ‘usa ka butang nga wala niya isugo ug wala motungha sa iyang kasingkasing.’—Jeremias 7:31.

Ang mga sala sa tawo moresulta sa kamatayon, dili sa pag-antos inigkamatay. “Ang suhol nga ginabayad sa sala mao ang kamatayon,” sumala sa Kasulatan, ug “siya nga namatay nahigawas na gikan sa iyang sala.”—Roma 5:12; 6:7, 23.

Ang mga patay wala mag-antos. Sa kasukwahi, sila daw hinanok nga natulog, nga walay nabatyagan nga bisan unsa—kalipay o uban pa. Busa, klaro nga ang tanang paningkamot sa mga tawo sa pagtabang sa mga patay sukwahi sa mga pagtulon-an sa Bibliya.

Unsay Paglaom sa mga Patay?

Wala kana magpasabot nga ang imong namatay nga mga minahal magpabiling walay panimuot hangtod sa hangtod. Sa kasukwahi, sanag ang ilang paglaom.

Sa wala pa niya banhawa ang iyang minahal nga higalang si Lazaro, si Jesus miingon nga iyang “pukawon siya gikan sa pagkatulog.” (Juan 11:11) Sa laing higayon siya miingon nga “ang tanan nga anaa sa handomanang mga lubnganan makadungog sa iyang tingog ug manggula.” (Juan 5:28, 29) Ang mga binanhaw nahigawas na sa ilang nangaging mga sala ug busa sila dili angayng mag-antos tungod sa ilang nahimo sa dihang buhi pa sila. Sila adunay kahigayonan nga makakat-on sa pagtagamtam sa kinabuhi ilalom sa hingpit nga mga kahimtang. Pagkaanindot nga palaaboton!

Kon ang maong kalaoman nakadani kanimo, ayaw pagpanuko sa pagtino sa pagkakasaligan niining mga saara. Ang mga Saksi ni Jehova malipay sa pagtabang kanimo.

NAHIBULONG KA BA?

◼ May panimuot ba ang mga patay?—Salmo 146:4; Ecclesiastes 9:5, 6, 10.

◼ Tugotan ba sa Diyos ang mga patay nga sakiton diha sa nagdilaab nga impiyerno?—Jeremias 7:31.

◼ Unsay paglaom alang sa mga patay?—Juan 5:28, 29.