“Ang Panahon sa Pagpangaon Nakapasuod Kanamo”

ANG inyo bang pamilya mag-uban sa pagpangaon labing menos kas-a sa usa ka adlaw? Ikasubo, sa puliki nga kalibotan karon, ang pagpangaon wala na maplano, nga mag-iyaiya na lag kaon diha sa daghang panimalay. Apan, gawas pa sa pagtagbaw sa usa ka pisikal nga panginahanglan, ang dungan nga pagpangaon sa pamilya makatagbaw usab sa mas mahinungdanong mga panginahanglan—ang mainitong komunikasyon ug pagkasuod sa pamilya.

Si Algirdas nagpuyo uban sa iyang asawa, si Rima, ug sa ilang tulo ka anak nga mga babaye sa nasod sa Lithuania, sa amihanang bahin sa Uropa. “Bisan tuod ako motrabaho ug ang akong mga anak mangeskuyla,” matod pa ni Algirdas, “among giorganisar ang among eskedyul aron kami magkadungan sa pagpanihapon. Panahon sa pagpangaon kaming tanan mobati nga libreng moestorya bahin sa mga hitabo nianang adlawa ug moasoy sa among mga problema, panghunahuna, plano, gusto, ug mga dili gusto. Among gigamit usab kining panahona alang sa espirituwal nga mga panaghisgot. Sa walay duhaduha, ang panahon sa pagpangaon nakapasuod kanamo.”

Si Rima midugang: “Ang paghikay ug pagkaon uban sa among mga anak makahatag usab kanamog mga kahigayonan aron kami magkaestoryahay pag-ayo. Ganahan silang mag-asikaso sa kosina, ug sa samang panahon, sila makakat-on ug mahinungdanong mga kahanas. Busa, kami makatrabaho na ug magmalipayon pa.”

Si Algirdas, Rima, ug ang ilang mga anak nakabatog daghang kaayohan tungod kay sila naggahin ug panahon sa dungan nga pagpangaon. Kon ikaw wala pa makahimo niana, paningkamoti nga imong mahikay nga kamo magdungan sa pagpangaon ingon nga pamilya sa labing menos kas-a sa matag adlaw, bisan pag ikaw nag-inusara nga ginikanan. Ang mga kaayohan nga imong mapahimuslan mas daghan pa kay sa bisan unsang sakripisyo nga imong himoon.