Giluwas Gikan sa Tanan Kong Kasakitan

Sumala sa Giasoy ni Jean-Claude François

Tungod sa akong nabansay-sa-bibliya nga tanlag, ako nabilanggo sulod sa pito ka tuig sa lainlaing mga prisohan. Bisan pa sa pag-antos nga akong naagoman, akong giisip ang akong kaugalingon nga bulahan. Pasaysaya ako.

AKO natawo sa Algiers, Algeria, sa Enero 9, 1937. Ang Pransiya maoy nagmando niadto sa Algeria, ug ang akong amahan maoy usa ka opisyal sa kasundalohan sa Pransiya. Tungod sa iyang trabaho, siya mobiyahe ngadto sa Ehipto, Iraq, Lebanon, ug Sirya sulod sa pipila ka bulan, nga halos wala nay panahon alang sa iyang lima ka anak.

Ganahan akong moeskuyla mao nga tag-as ang akong mga grado. Apan ako nalibog sa mga pangutanang sama sa, Nganong kita mamatay, ug sa unsang paagi adunay daotan kon ang Diyos mahigugmaon ug maayo? Wala akoy nadawat nga makapatagbawng mga tubag. Gusto usab akong mahibalo kon sa unsang paagi mitungha ang kinabuhi. Ang teoriya ni Darwin morag mao ray makataronganong katin-awan, mao nga sa usa ka panahon ako nahimong ateyista.

Sa Kataposan, Ako Nang Nakaplagan ang mga Tubag!

Niadtong 1954, ang akong higala nga ginganlag Georges, nga usa na ka Saksi ni Jehova, naghatag kanako ug pulyeto nga Evolution Versus the New World. a Ako kining gibasa. Gawas sa pagyagyag sa kasaypanan sa teoriya sa ebolusyon, gibutyag sa maong pulyeto nga ang fossil record o ang nahibiling mga timailhan sa mga tanom ug mga mananap nga napreserbar diha sa balasong kabatoan, nagpamatuod sa asoy sa Genesis, nga nag-ingon nga ang Diyos naglalang sa tanang buhing butang “sumala sa iyang matang.” (Genesis 1:12, 25) Apan ang pangutana bahin sa daotan nagpabilin sa akong hunahuna.

Si Georges maoy usa ka payunir, o bug-os-panahong ministro, nga naggugol ug daghang panahon sa pagtudlo sa mga tawo bahin sa Bibliya, ang basahon nga wala pa nako mabasa sukad. Iya kahang matubag ang akong mga pangutana? Ako siyang giadto sa iyang gamayng apartment, diin siya nagpuyo kauban sa ubang mga payunir, ug akong nadawat ang Kasulatanhong mga tubag sa daghan nakong mga pangutana. Human niana, akong gisugdan ang organisado ug makapahimuot kaayo nga pagtuon sa Bibliya. Sukad niadto, wala na gayod ako mapul-i sa pagtuki sa Pulong sa Diyos aron maangkon ang makapalig-on-sa-pagtuo nga mga bahandi niini.—Proverbio 2:1-5.

Nagsugod usab ako sa pagtambong sa Kristohanong mga tigom, nga gihimo sa silong sa usa ka restawran sa kinapusoran sa Algiers. Mainiton akong giabiabi sa mga Saksi, ug sa ngadtongadto regular na akong nagtambongan. Sa dihang gipahibalo nga dunay tigom nga pagahimoon didto sa usa ka karsada, nakahukom ako nga moadto. Sa akong pag-abot, akong nahibaloan nga ang mga Saksi nagtigom diay didto aron manangyaw. (Buhat 20:20) Bisan pa niana, ako wala mouban, ug kana mao ang unang higayon nga akong nahibaloan ang bahin sa pagsangyaw sa publiko.

Sa ikatulong higayon nga ako misangyaw, nag-inusara ra ako sa pagpakig-estorya sa mga tagbalay. Sa usa ka pultahan, wala nako makaplagi ang teksto sa Bibliya nga akong gisag-ulo. Matod sa tagbalay: “Dong, panudlo lang sa uban kon makamao na ka.” Dayon iyang gisirad-an ang pultahan. Kay nasagmuyo, ako milingkod sa usa ka bangko ug gipangita ang teksto. Sa dihang ako na kining nakit-an pipila ka minuto sa ulahi, ako mibalik ug gipakita kini sa maong tawo.

Ako nabawtismohan agig simbolo sa akong pagpahinungod sa Diyos sa Marso 4, 1956. Unom ka  bulan sa ulahi kinahanglang mohimo akog usa ka hinungdanong desisyon. Moalagad ba ako ingong regular payunir, o motrabaho ingong magtutudlo sa usa ka hilit nga dapit sa Algeria ug mogugol ug gamay rang panahon sa ministeryo? Nagpayunir ako.

Hilabihang sukoa sa akong amahan tungod sa akong desisyon ug iyang gitionag kutsilyo ang akong liog, nga nagmando kanako sa pagpauli sa balay kada gabii. Miingon usab siya nga dili na ako makakaon sa amoa, bisan pag ako ray moabaga sa tanan kong galastohan. Busa, mobiya ako sa amoa kada buntag nga way pamahaw, maniudto kauban sa mga payunir, ug manihapon ug pan sa dili pa mouli.

Paglikay sa mga Bomba ug mga Bala

Niadtong tungora, ang Algeria nakig-away alang sa kaugalingnan gikan sa Pransiya, ug ang Algiers sigeng gibombahan ug dunay grabeng pinusilay. Dihay bulan nga kapin sa 100 ka bomba ang mibuto. Ang mga bomba gipamutang diha sa mga bus, mga imnanan, ug mga estadyum. Lisod kaayo ang pagsangyaw. Dili mangabli ug pultahan ang mga tawo tungod sa kahadlok, ug subsob ang mga kurpiyo, pagpanukitsukit, ug mga pagrekisa.

Sa Dominggo, Septiyembre 30, 1956, samtang ang ubang mga payunir ug ako nanglimpiyo sa among tigomanan, usa ka bomba ang mibuto sa restawran sa ibabaw, nga nakapatay ug nakaangol sa daghang tawo. Maayo na lang kay walay usa kanamo sa ubos ang naangol. Sa Disyembre, ako nagsangyaw kauban sa usa ka sister diha sa usa ka karsada nga daghag tawo sa dihang may awto nga milabay ug namusil sa mga tawo gikan sa mga bentana niini. Mikaratil mig dagan ngadto sa usa ka pultahan, diin akong gipahapa sa yuta ang sister ug ako mihapa usab dayon. Nanghadyong ang mga bala sa ibabaw namo. Human niana, mas maampingon na kaming tanan sa dihang magsangyaw.

Ako Midumili sa Paggamit ug Hinagiban

Sa Marso 1, 1957, gipatawag ako aron magsundalo. Tungod kay ang akong Kristohanong tanlag dili magtugot kanako sa paggamit ug mga hinagiban sa pagpakiggubat, ako miampo nga makabaton untag kalig-on sa pag-atubang sa mga awtoridad. Miampo usab ako nga dili unta nako maatubang ang akong amahan. Nahuwasan gayod ako sa dihang giingnan ako nga moreport sa siyudad sa Lille, Pransiya, nga layo sa amoa.

Unom ka adlaw sa ulahi ako miabot sa Citadel of Lille, usa ka kuta nga gitukod ni Haring Louis XIV sa ika-17ng siglo. Ginamit ang Bibliya, akong gipatin-aw ang akong neyutral nga baroganan ngadto sa mga opisyal sa kasundalohan, nga pagkahuman niana ila akong gibalhog sa bilanggoan. Usa ka buntag niana, gipugos ako sa mga guwardiya sa paggawas sa akong selda, gikapkapan ako, ug ilang nakita ang usa ka gamayng Bibliya. Dayon ila akong gipahapa sa niyebe, gilabay ang akong Bibliya sa akong duol, gidat-ol ang puloan sa riple sa akong tangkugo, ug pabilin akong gipahapa didto sulod sa mga 30 minutos. Pagkahuman, sa akong kalipay, wala ra kuhaa sa mga guwardiya ang akong Bibliya, ug anaa gihapon kini sa akong estante hangtod karon. Ugaling lang, nakaagom akog sakit sa tiyan sulod sa daghang katuigan tungod sa pag-abuso nga akong naagoman niadtong adlawa.

Pipila ka adlaw sa ulahi, gibasa sa komandante ang sulat nga iyang nadawat gikan sa akong amahan. “Kinahanglan siyang mosurender. Kulataha siya kon gikinahanglan,” matod pa sa sulat. Tungod kay dili man gyod ako mokompromiso, gibalhog ako sa opisyal ngadto sa ngitngit nga selda, diin karton lay akong gihigdaan ug nagbukot ug gamayng habol. Kay wala may kasilyas, didto ra ako malibang sa suok sa selda. Dili ako makahilam-os, makasepilyo, ug makahugas sa akong gikan-an. Duha ka semana sa ulahi, gipadala ako ngadto sa bilanggoan sa Fresnes sa Paris.

Sa misunod nga unom ka tuig, nakadawat akog upat ka sentensiya ug nabalhog sa 14 ka bilanggoan. Usa niana ka tingtugnaw, gibalhog ako sa Fontevrault, usa ka ika-12ng siglo nga monasteryo sa Loire Valley, nga gihimong bilanggoan. Sa akong pag-abot, ilang gipanguha ang akong mga butang. Tungod kay akong gipangayo kanunay ang akong Bibliya, gibartolina ako sa mga guwardiya sulod sa usa ka bulan. Didto, ang akong laing kaaway, ang katugnaw, grabeng miatake, ug ako misugod sa pag-ubo nga may dugo.

Dayon, ila akong gibalhin ngadto sa mas makitawhanon nga bilanggoan—ang Château de Turquant, duol sa Saumur, diin ang mga binilanggo gipatrabaho sa balay sa retiradong mga opisyal. Lakip sa mga binilanggo mao si Ahmed Ben Bella, nga sa ulahi nahimong presidente sa republika sa Algeria. Sulod sa daghang bulan ako siyang gisangyawan. Kas-a iya akong giingnan: “Ikaw lumad nga taga-Algiers ug nabilanggo ka dinhi tungod kay dili ka mogamit ug hinagiban batok sa mga taga-Algeria.” Iya akong gitahod tungod sa akong baroganan.

Gipalig-on Aron Makalahutay sa Dugang nga mga Pagsulay

Anam-anam nga nadaot ang akong panglawas, ug ako nadayagnos nga dunay sakit nga tesis ug giadmit ako sa usa ka  tambalanan sa habagatang Pransiya, diin ako naglubog sa banig sulod sa daghang bulan. Misugyot ang akong doktor nga operahan ako aron kuhaon ang nadaot nga baga, ug miuyon ako nga operahan basta dili ako abonohag dugo. (Buhat 15:29) Kay nasuko, wala moopera ang doktor. Mag-unom ka tuig na akong nabilanggo.

Kinahanglan akong mobiya sa tambalanan sa tungatunga sa tingtugnaw, nga walay laing sinina gawas sa akong gisul-ob. Apan maingon nga gipadala ni Jehova si Onesiforo aron tabangan si apostol Pablo, Siya karon nagpadala ug usa ka tawo nga motabang kanako—si Brader Adolphe Garatoni, kinsa nagpapuyo kanako sa iyang balay ug napamatud-ang usa ka “makapalig-on nga tabang” kanako. (Colosas 4:11; 2 Timoteo 1:16-18) Tungod sa iyang tabang ug sa usa ka doktor sa habagatang Pransiya, padayong miarang-arang ang akong panglawas.

Niadtong higayona, aduna akoy dakong bayranan ug nanginahanglan akog salapi nga ikabayad niini. Wala ako masayod kon unsaon ko kadto pagbayad. Apan usa ka adlaw niana dunay mibisita kanako nga dili nako kaila. “Abogada ko,” matod niya. “Gipaanhi ako sa presidente sa Algeria, si G. Ben Bella, aron ihatag kini kanimo.” Iyang gitunol kanako ang usa ka sobre nga may kuwarta nga sobra pang ikabayad sa akong mga bayranan. Ako gayong gipasalamatan si Jehova, ang “Tigpatalinghog sa pag-ampo,” sa tibuok kong kasingkasing.—Salmo 65:2.

Talagsaong mga Pribilehiyo ug Usa ka Matahom nga Kapikas

Karon nga wala na ako mabilanggo, misulod na usab ako sa bug-os-panahong ministeryo. Sa kongregasyon sa Melun, duol sa Paris, akong nahimamat ang usa ka 35-anyos nga balo, si Andrée Morel. Ang iyang unang bana, nga Saksi usab, namatay sa aksidente sa awto. Gikasal kami sa Septiyembre 26, 1964. Pagka-Agosto 1, 1965, nakadawat kami ug asaynment ingong mga espesyal payunir. Bisan tuod si Andrée dili maayog panglawas, siya nalipay sa pag-alagad nga bug-os panahon sulod sa 28 ka tuig!

Sa 1967, natudlo akong usa ka magtatan-aw sa sirkito, usa ka nagapanawng ministro nga nagduaw ug nagdasig sa mga kongregasyon sa mga Saksi ni Jehova. Kami nag-alagad sa habagatang Pransiya gikan sa Bordeaux ngadto sa Monaco, ug sulod sa usa ka tuig, sa Paris. Tungod sa among panglawas, ang nagapanaw nga buluhaton dili sayon, apan sa tabang ni Jehova, kami nakaalagad sa mga igsoon sulod sa 20 ka tuig, hangtod sa 1986, sa dihang kami nahimong mga espesyal payunir pag-usab.

Ang Akong Kinabuhi Karon

Ako hapit nang mag-70 anyos karon ug ako sublisubling nakakat-on nga si Jehova kanunayng magpalig-on sa iyang mga alagad aron makalahutay sa mga pagsulay. Siyempre, ang pipila sa maong kalig-on naggikan sa pagtuon sa iyang inspiradong Pulong, nga akong gipaningkamotang mabasa ang katibuk-an niini kada tuig.—Isaias 40:28-31; Roma 15:4; 2 Timoteo 3:16.

Si Andrée ug ako madasig sa dihang among makita ang mga tawo nga mosanong sa maayong balita ug magpahinungod sa ilang kinabuhi kang Jehova. Sa pagkatinuod, latas sa katuigan, among nakita ang 70 sa among mga ginatun-an sa Bibliya nga nagpahinungod sa ilang kinabuhi kang Jehova, nga nakahatag kanamog dili-matukib ug dumalayon nga kalipay. Sa pagpamalandong sa among kinabuhi, akong gibati nga kami maoy gihisgotan sa salmista sa dihang siya misulat: “Kining sinakit mitawag, ug gidungog ni Jehova. Ug Siya nagluwas kaniya gikan sa tanan niyang kasakit.”—Salmo 34:6.

[Footnote]

[Hulagway sa panid 21]

Sa bilanggoan sa Château de Turquant, duol sa Saumur

[Mga hulagway sa panid 23]

Uban sa akong asawa sa 1967, ug karon