SA SIDLAKANG tampi sa Motoyasu River sa Hiroshima City, Japan, nagtindog ang usa ka bilding nga nagpabiling guba sukad pa sa 1945. Nganong wala kini tukora pag-usab sa halos 70 na ka tuig?

Kining tulo ka andanang bilding nga gama sa tisa natapos sa 1915 ug nagsilbing exhibition hall sa pagpauswag sa komersiyo. Pero kana nausab sa Agosto 6, 1945, sa alas 8:15 sa buntag. Nianang gutloa, ang unang bomba atomika nga gigamit sa gubat miboto mga 550 metros ibabaw sa siyudad ug halos tungod sa exhibition hall. Dihadiha, ang tanan sa sulod nangamatay. Pero nagbarog gihapon ang tungatungang bahin sa bilding.

Sumala sa usa ka artikulo sa UNESCO, * kining guba nga bilding maoy “usa ka klaro ug kusganon nga simbolo sa labing malaglagong puwersa nga naimbento sa tawo.” Sa 1996 ang bilding gilakip sa UNESCO World Heritage List ingong Hiroshima Peace Memorial.

Apan ikasubo, kanang makapahilap sa kasingkasing nga mga handomanan wala makapahunong sa gubat, nga sagad gipahinabo sa kadalo, nasyonalismo, ug pagdumot tungod sa rasa, relihiyon, ug tribo. Busa, mahunong ba gyod ang mga gubat?

Oo, sumala sa Bibliya! Ang Salmo 46:9 nag-ingon: ‘Hunongon [sa Diyos] ang mga gubat hangtod sa kinatumyan sa yuta. Balion niya ang busogan ug putolputolon ang bangkaw; ang mga karomata iyang sunogon sa kalayo.’ Sa samang higayon, taposon sa Diyos ang pagmando sa tawo ug pulihan kini sa iyang tibuok kalibotang gobyerno—ang Gingharian sa Diyos ubos sa pagmando ni Jesu-Kristo, ang tinudlong “Hari sa mga hari.”—Pinadayag 11:15; 19:16.

Human niana, wala nay mga handomanan sa gubat. “Ang unang mga butang”—mga kalisdanan ug kagul-anan karon—“dili na pagahinumdoman, ni kini sila motungha pa sa kasingkasing,” nag-ingon ang Isaias 65:17.