LIMA ka gatos ka tuig kanhi, ang mga Katsila unang mibisita niining dapita. Ila kining gitawag ug Costa Rica (Rich Coast), kay nagtuo nga sila makakitag daghang bulawan niining dapita—pero wala silay nakit-an. Karon nailhan kining yutaa, dili ingong tinubdan sa mahalong mga metal, kondili ingong usa sa mga nasod sa kalibotan nga kinadaghanag tanom ug mananap.

Ang mga taga-Costa Rica nailhan ingong mga Tico, kay batasan nila ang pagdugang ug “-ico” sa kataposan sa mga pulong. Pananglitan, imbes moingog “un momento” (kadali lang), sila moingog “un momentico” (kadali lang kaayo). Sa ilang adlaw-adlaw nga pag-estoryahay sagad moingon silag “¡pura vida!” (maayong kinabuhi!) sa pagpahayag sa ilang apresasyon o pag-uyon o sa pag-ingon ug “hello” o “babay.”

Usa sa kinaham nga pagkaon sa Costa Rica mao ang gallo pinto (literal nga nagkahulogang “sunoy nga kabang”)—bugas humay ug beans nga ibulag pagluto ug dayon sagolon nga butangag mga panakot. Ang gallo pinto puwedeng ipamahaw, ipaniudto,  o ipanihapon. Ang ilang tradisyonal nga ilimnon maoy café chorreado—ginaling nga kape nga buboan ug init tubig diha sa salaan nga panapton.

Dunay mga 450 ka kongregasyon sa mga Saksi ni Jehova sa Costa Rica. Ang ilang tigom gidumala sa 10 ka pinulongan, lakip ang Costa Rican Sign Language ug ang duha ka lumad nga pinulongan sa Costa Rica—ang Bribri ug Cabecar.