KADTO nga mga libro gitawag ug rainbow set. Dihang makamao na kong mopaklipakli ato, nakakita kog nindot nga mga hulagway nga nakapalihok sa akong hunahuna. Busa bisag bata pa ko, interesado na ko sa gisulti sa Bibliya, sama nianang gihisgotan sa maong mga libro.

Dihang hapit nang maapil ang India sa Gubat sa Kalibotan II, daw nahugno ang akong kalibotan. Ang akong ginikanan nagbulag ug dayon nagdiborsiyo. Dili nako masabtan kon nganong ang duha ka tawo nga akong gimahal magbulag. Naguol kaayo ko ug mibating giabandonar. Ako ray anak, ug morag wala koy kakuhaag paghupay ug tabang nga gikinahanglan kaayo nako.

Mipuyo mi ni Mama sa Karachi, ang kaulohan sa probinsiya. Usa ka adlaw niana, si Fred Hardaker, usa ka edarang doktor nga Saksi ni Jehova, miadto sa among balay. Pareho silag relihiyon sa misyonaryo nga naghatag ug mga libro sa akong pamilya. Gitanyagan niya si Mama ug pagtuon sa Bibliya. Mibalibad si Mama pero miingon siya nga basin interesado  ko. Pagkasunod semana, giestadihan dayon ko ni Brader Hardaker.

Pipila ka semana sa ulahi, tigtambongan na ko sa mga tigom didto sa klinik ni Brader Hardaker. Mga 12 ka edarang Saksi ang magtigom didto. Ila kong gihupay ug giatiman nga samag anak. Dili gyod nako malimtan dihang sila mitapad nako, miyuko aron magkatinan-away mi, ug nakig-estorya nako ingong tinuod nga mga higala, nga gikinahanglan gyod nako niadtong panahona.

Wala madugay, gipauban ko ni Brader Hardaker sa pagsangyaw. Gitudloan ko niya kon unsaon paggamit ang ponograpo aron among mapatokar ang mga plaka sa mugbong pakigpulong sa Bibliya. Ang pipila ka pakigpulong prangka kaayo maong may mga tagbalay nga wala ganahi sa mensahe. Pero ganahan kaayo kong mosangyaw. Ganahan kaayo kong magtuon sa kamatuoran sa Bibliya ug isulti ni sa uban.

Dihang ang Japanese nga mga sundalo misulong sa India, gilisodlisod pag-ayo sa mga awtoridad sa Britain ang mga Saksi ni Jehova. Dayon pagka-Hulyo 1943, naapektohan pod ko niini. Gi-expel ko sa among prinsipal, nga usa ka Anglican nga pari, kay dili daw ko maayo nga estudyante. Giingnan niya si Mama nga ang akong pagpakig-uban sa mga Saksi ni Jehova dili maayong sulondan sa ubang estudyante. Nasuko si Mama ug gipugngan ko sa pagpakig-uban sa mga Saksi. Sa ulahi, gipaapas ko niya kang Papa sa Peshawar, usa ka lungsod nga mga 1,370 kilometros ang gilay-on panorte. Kay wala nay espirituwal nga pagkaon ug pagpakig-uban sa mga igsoon, nahimo kong dili aktibo.

Pagka-1947, mibalik ko sa Karachi aron mangitag trabaho. Samtang didto ko, mibisita ko sa klinik ni Dr. Hardaker ug mainiton ko niyang giabiabi.

“Unsa may imong gipamatî?” nangutana siya, nga naghunahunang miadto ko niya aron magpakonsulta.

“Dok, wa koy sakit sa pisikal,” mitubag ko. “Pero masakiton ko sa espirituwal. Gusto kong magpa-Bible study.”

“Kanus-a ka gustong magsugod?” nangutana siya.

“Karon dayon kon mahimo,” miingon ko.

Nindot kaayo ang among pag-Bible study niadtong gabhiona. Nadasig ko pag-usab. Gipugngan na pod ko ni Mama sa pagpakig-uban sa mga Saksi, pero niining higayona determinado na kong moalagad kang Jehova. Pagka-Agosto 31, 1947, gisimbolohan nako ang akong dedikasyon kang Jehova pinaagig bawtismo. Dayon, nagregular payunir ko pag-edad ug 17.

Ang una nakong asaynment ingong payunir mao ang Quetta, usa ka kanhing kampo sa British nga mga sundalo. Pagka-1947, ang nasod gibahin ngadto sa India ug Pakistan. * Tungod niini, nahitabo ang pag-awayay sa mga tawo tungod sa relihiyon, nga miresulta sa usa sa pinakadakong pagbalhin sa tibuok kasaysayan. Mga 14 milyones ang namakwet sa laing nasod. Ang mga Muslim sa India miadto sa Pakistan, samtang ang mga Hindu ug Sikh sa Pakistan mibalhin sa India. Nianang panahona, misakay kog puno kaayo nga tren sa Karachi ug nagkapyot ko sa gunitanan sa gawas sa tren halos tibuok biyahe padulong sa Quetta.

Sa Quetta, nagkaila mi ni George Singh, espesyal payunir nga mga 25 anyos. Gihatagan ko niyag daang bisikleta nga akong masakyan (o itulod) kon mosangyaw ko sa bukirong teritoryo. Kasagaran, ako rang usa ang mosangyaw. Sulod sa unom ka bulan, may 17 na ko ka Bible study, ug ang pipila nila nahimong Saksi. Usa nila mao si Sadiq Masih, nga opisyal sa sundalo. Gitabangan mi niya ni George sa paghubad ug pipila ka binase sa Bibliya nga literatura ngadto sa Urdu, ang pangunang pinulongan sa Pakistan. Sa ngadtongadto, si Sadiq nahimong madasigong magmamantala sa maayong balita.

Sa ulahi, mibalik ko sa Karachi ug nag-alagad kauban ni Henry Finch ug Harry Forrest, ang bag-ong abot nga mga misyonaryo gikan sa Gilead School. Bililhon kaayo ang pagbansay nga ilang gihatag nako! May higayon nga miuban ko kang Brader Finch sa iyang pagsangyaw sa norte sa Pakistan. Sa tiilan sa tag-as nga kabukiran, daghan mig naestorya nga  mapainubsanong mga tagabaryo nga nagsultig Urdu kinsa uhaw sa kamatuoran. Duha ka tuig sa ulahi, nakaeskuyla sab ko sa Gilead; mibalik ko sa Pakistan ingong partaym nga tigdumala sa sirkito. Mipuyo ko sa puy-anan sa mga misyonaryo sa Lahore, kauban ang tulo pa ka misyonaryong brader.

Makapaguol nga niadtong 1954, dihay dili pagsinabtanay sa mga misyonaryo sa Lahore, maong naghimog reasaynment ang sangang buhatan. Kay may gidapigan ko, nakadawat kog bug-at nga tambag. Naguol kaayo ko, ug naghunahunang pakyas ko sa espirituwal. Mibalik ko sa Karachi ug dayon miadto sa London, England, nga naglaom nga maulian sa espirituwal.

Sa London, ang among kongregasyon daghag Bethelite. Si Pryce Hughes, usa ka buotang branch servant, ang miatiman nako. Usa ka adlaw niana, giestorya niya nako nga nakadawat siyag bug-at nga tambag gikan kang Joseph F. Rutherford, ang nagdumala kaniadto sa tibuok kalibotang buluhaton. Dihang nangatarongan si Brader Hughes, gibadlong siya ni Brader Rutherford. Nasorpresa kong makita nga nagpahiyom siya samtang nag-estorya ana. Siya miingon nga nahiubos kaayo siya sa primero. Pero sa ulahi, iyang naamgohan nga gikinahanglan niya ang maong tambag ug pagpakita kini sa gugma ni Jehova. (Heb. 12:6) Nakapatandog to sa akong kasingkasing ug nakatabang nga maulian sa espirituwal.

Niadtong panahona, mibalhin si Mama sa London ug nagpa-Bible study kang John E. Barr, nga sa ulahi nahimong membro sa Nagamandong Lawas. Miuswag si Mama sa espirituwal ug nagpabawtismo niadtong 1957. Sa ulahi, nahibaloan nako nga sa wala pa mamatay si Papa, nagpa-Bible study pod diay siya.

Pagka-1958, gipakaslan nako si Lene, usa ka Danish nga sister nga nagpuyo sa London. Pagkasunod tuig, gipanalanginan mig anak nga babaye, si Jane, ang kamagulangan sa lima namo ka anak. Nakadawat sab kog mga pribilehiyo sa Fulham Congregation. Pero sa ulahi, kinahanglan ming mobalhin sa init nga lugar tungod sa dili maayong panglawas ni Lene. Maong mibalhin mi sa Adelaide, Australia niadtong 1967.

Ang among kongregasyon sa Adelaide may 12 ka tigulang nga dinihogan. Madasigon silang nanguna sa pagsangyaw. Ug dali ra ming nakahimog maayong espirituwal nga rutina.

Pagka-1979, gipanganak ni Lene ang ikalima namong anak, si Daniel. Grabe ang iyang Down syndrome  * ug gidahom nga dili mabuhig dugay. Bisan karon, lisod kaayong isulti ang kasakit nga among gibati. Gibuhat namo ang tanan aron atimanon siya, ug wala pod namo pasagdi ang upat pa namo ka anak. Usahay, manglagom si Daniel kay maglisod ug ginhawa tungod sa duha ka buslot sa iyang kasingkasing, ug kinahanglan namo siyang dalhon sa ospital. Pero bisan pa sa iyang sakit, brayt kaayo siya ug mahigugmaon. Mahunahunaon sab kaayo siya sa espirituwal. Dihang mag-ampo mi sa dili pa mokaon, maggunitay ang iyang duha ka gagmayng kamot, siya moduko ug kinasingkasing nga moingong “Amen!” Human ana, ayha pa siya mokaon.

Dihang kuwatro anyos si Daniel, nagka-acute leukemia siya. Kapoy na kaayo mi ni Lene sa pisikal ug emosyonal. Mora na kog mabuang. Pero dihang luya na kaayo mi, gibisita mi sa among tigdumala sa sirkito, si Neville Bromwich. Niadtong gabhiona, migakos siya namo nga naghilak. Nanghilak ming tanan. Ang iyang mahigugmaong pagpakig-estorya nakapahupay kaayo namo. Mga ala una sa kadlawon na siya nakauli. Nianang adlawa mismo, namatay si Daniel. Kana ang pinakasakit nga hitabo sa among kinabuhi. Bisan pa niana, among nalahutay ang maong kaguol, nga kombinsidong walay bisan unsa​—bisan kamatayon—​ang makabulag kang Daniel sa gugma ni Jehova. (Roma 8:38, 39) Amo gyong gipaabot ang panahon dihang banhawon na si Daniel sa bag-ong kalibotan!​—Juan 5:28, 29.

Karon, human ko ma-stroke ug kaduha, nag-alagad gihapon ko ingong ansiyano. Ang akong eksperyensiya nakatabang nako sa pagpakitag empatiya ug gugma sa uban, ilabina niadtong dunay mga problema. Naningkamot kong dili sila hukman. Hinuon, pangutan-on nako ang kaugalingon: ‘Unsay epekto sa ilang kaagi diha sa ilang emosyon ug panghunahuna? Unsaon nako pagpakita nga gimahal nako sila? Unsaon nako sila pagdasig nga sundon si Jehova?’ Ganahan gyod kong mag-shepherding! Oo, dihang akong hupayon ug dasigon ang uban sa espirituwal, mahupayan ug madasig pod ko.

Parehas mig gibati sa salmista dihang siya miingon: “Sa dihang ang makapatugaw nga mga hunahuna midaghan sa akong kahiladman, ang . . . mga paghupay [ni Jehova] mihapohap sa akong kalag.” (Sal. 94:19) Gitabangan ko niya nga makalahutay sa mga problema sa pamilya, pagsupak sa relihiyon, kapakyasan, ug sa depresyon. Oo, nahimo gyong tinuod nga Amahan si Jehova kanako!