Natawo ko niadtong Mayo 19, 1940, sa lungsod sa Amioûn, Lebanon. Pipila ka tuig sa ulahi, ang among pamilya mibalhin sa siyudad sa Tripoli, diin ko nagdako. Ang among pamilya mahigugmaon ug malipayon, ug kami nakaila ug nahigugma kang Jehova nga Diyos. Kamanghoran ko sa lima ka anak, tulo ka babaye ug duha ka lalaki. Para sa akong ginikanan, ang pagpanginabuhi dili mao ang labing importante. Ang among kinabuhi nasentro sa pagtuon sa Bibliya, Kristohanong mga tigom, ug pagtabang sa uban nga makaila sa Diyos.

Dihay pipila ka dinihogang Kristohanon sa among kongregasyon. Ang usa nila mao si Michel Aboud, kinsa maoy nagdumala sa tigom nga gitawag kaniadto ug Pagtuon sa Libro sa Kongregasyon. Nakat-onan niya ang kamatuoran sa New York, ug siyay nagsugod sa buluhatong pagsangyaw sa Lebanon niadtong 1921. Mahinumdom gihapon ko kon unsa siya ka matinahoron ug matinabangon sa duha ka batan-on nga migraduwar sa Gilead—si Anne ug Gwen Beavor. Nahimo namo silang suod nga mga higala. Daghang katuigan sa ulahi, nalipay kaayo ko nga nagkita mi pag-usab ni Anne sa United States. Wala madugay human niana, nagkita pod mi ni Gwen, nga  naminyo kang Wilfred Gooch ug nag-alagad sa Bethel sa London, England.

Sa batan-on pa ko, pipila lang ang Saksi sa Lebanon. Pero madasigon ming nagtudlo sa uban bahin sa among nahibaloan sa Bibliya. Gihimo namo kana bisan pa sa pagsupak gikan sa pipila ka lider sa relihiyon. Dihay pipila ka panghitabo nga dili nako makalimtan.

Usa ka adlaw niana, kami sa akong igsoong babaye nga si Sana nagsangyaw diha sa usa ka apartment building. Usa ka pari ang kalit nga miabot sa andana diin nakigsulti mi sa mga namuyo. Posible nga dihay mitawag niya. Dayon, giinsulto sa pari ang akong igsoon. Nahimo siyang bayolente ug gitulod niya si Sana sa hagdanan, maong nabun-og ang akong igsoon. Dihay nanawag sa polis, ug sila nangabot ug giseguro nila nga maatiman si Sana. Gidala nila ang pari sa presinto diin ilang nadiskobrehan nga nagdaladala diay siyag pusil. Ang hepe sa kapolisan nangutana niya: “Unsa ka man diay? Lider sa relihiyon o lider sa gang?”

Nahinumdom pod ko sa dihang ang among kongregasyon nag-abang ug bus aron magsangyaw sa layo nga lungsod. Nalingaw mi, pero nabalitaan sa pari didto ang among ginahimo ug nagtigom siyag mga tawo aron atakehon mi. Ila ming gisamoksamok, gibato pa gani, ug si Papa nasamdan. Nahinumdom ko nga nagkadugo ang iyang nawong. Mibalik siya sa bus uban ni Mama, ug kaming tanan misunod nila nga nabalaka kaayo. Pero dili gyod nako malimtan nga samtang gitrapohan ni Mama ang nawong ni Papa, siya miingon: “Jehova, palihog pasayloa sila. Wala sila mahibalo sa ilang ginabuhat.”

Sa laing higayon, mipauli mi sa among lungsod aron bisitahon ang among mga paryente. Naabtan namo sa balay sa akong lolo ang usa ka iladong obispo. Nahibalo ang obispo nga ang akong ginikanan mga Saksi ni Jehova. Bisag sayis anyos pa ko, iya kong gipakaulawan. “Ikaw,” siya miingon, “nganong wala pa man ka magpabunyag?” Ako siyang giingnan nga bata pa ko, ug aron mabawtismohan, kinahanglan kong mokat-og dugang bahin sa Bibliya ug makabatog lig-ong pagtuo. Wala siya ganahi sa akong tubag, maong giingnan niya ang akong lolo nga wala koy tahod.

Pero pipila ra ang among dili maayong mga kasinatian. Kasagaran sa mga tawo sa Lebanon mahigalaon ug maabiabihon. Busa, daghan mig naestorya bahin sa Bibliya ug daghan kanila ang nagpa-Bible study.

Samtang nag-eskuwela pa ko, usa ka batan-ong brader gikan sa Venezuela ang mibisita sa Lebanon. Mitambong siyag tigom sa among kongregasyon, ug nagkasuod sila sa akong igsoong babaye nga si Wafa. Ngadtongadto, naminyo sila ug namuyo sa Venezuela. Sa mga sulat ni Wafa, gikombinsir niya si Papa nga dad-on ang tibuok pamilya sa Venezuela. Gibuhat niya kadto kay gimingaw kaayo siya namo. Ngadtongadto, nakombinsir ra gyod mi nga mobalhin!

 Miabot mi sa Venezuela pagka-1953, ug mipuyo mi sa Caracas, duol sa palasyo sa presidente. Kay batan-on pa ko, eksayted ko nga makita ang presidente nga molabay usahay sakay sa iyang mahalon nga sakyanan. Pero dili sayon para sa akong ginikanan ang pag-adjust sa bag-ong nasod, pinulongan, kultura, pagkaon, ug klima. Gani, nagsugod pa lang sila pag-adjust sa bag-ong kahimtang dihang may nahitabo nga dili maayo.

Nagsugod ug kalain ang paminaw ni Papa. Natingala kaayo mi, kay siya baskog ug himsog man nga tawo. Wa gyod mi kahinumdom nga nasakit siya. Dayon, nadayagnos siya nga may pancreatic cancer ug gioperahan siya. Makapaguol, namatay siya paglabay sa usa ka semana.

Lisod isaysay ang kaguol nga among gibati tungod sa among kahimtang. Trese anyos lang ko niadtong tungora. Nakurat kaayo mi, ug gibati namo nga morag nahugno ang among kalibotan. Taudtaod pod nga nalisdan si Mama sa pagdawat nga wala na si Papa. Pero nakaamgo mi nga kinahanglan ming mopadayon sa among kinabuhi, ug sa tabang ni Jehova, nahimo to namo. Dihang migraduwar ko sa hayskul didto sa Caracas sa edad nga 16, gusto na nakong manarbaho aron suportahan ang among pamilya.

Niadto pong panahona, ang akong igsoon nga si Sana naminyo kang Rubén Araujo, kinsa nakaeskuwela sa Gilead ug mibalik sa Venezuela. Dayon, mibalhin sila sa New York. Ang akong pamilya nakadesisyon nga paeskuwelahon ko sa unibersidad, ug busa miadto ko sa New York ug mipuyo uban sa akong igsoon ug bayaw. Sila dako kaayog tabang sa akong espirituwal nga pag-uswag. Dugang pa, dihay daghang hamtong nga igsoon sa among Spanish nga kongregasyon sa Brooklyn. Ang duha kanila nga akong nailhan ug naapresyar mao si Milton Henschel ug Frederick Franz, nga parehong nag-alagad sa Brooklyn Bethel.

Sa hapit nang mahuman ang akong unang tuig sa unibersidad sa New York, nagsugod kog hunahuna kon unsay akong ginahimo sa akong kinabuhi. Gibasa ug gipamalandong nako ang mga artikulo sa Bantayanang Torre bahin sa mga Kristohanon nga naghimog mga tumong sa pag-alagad. Akong nakita kon unsa ka malipayon ang mga payunir ug Bethelite sa among kongregasyon, ug gusto kong maparehas nila. Pero wala pa ko mabawtismohi. Wala madugay, akong naamgohan nga kinahanglan nakong ipahinungod ang akong kinabuhi kang Jehova. Gihimo to nako, ug dayon nagpabawtismo ko niadtong Marso 30, 1957.

Human ko mabawtismohi, nagsugod ko paghunahuna nga magpayunir. Gusto gyod nakong magpayunir, pero nahibalo ko nga dili ni sayon. Unsaon nako pagbalanse ang akong eskedyul sa pagsangyaw ug sa unibersidad? Nagsige mig sinulatay sa akong mama ug mga igsoon bahin sa akong desisyon nga mohunong sa pag-eskuwela, mopauli sa Venezuela, ug magpayunir.

Mibalik ko sa Caracas niadtong Hunyo 1957. Pero nakita nako nga dili maayo ang pinansiyal nga kahimtang sa among pamilya. Kinahanglan  nga naa pay usa nga manarbaho. Unsaon nako pagtabang? Gitanyagan kog trabaho sa usa ka bangko, pero gusto kaayo nakong magpayunir. Kon buot hunahunaon, mao nay rason nga mipauli ko. Determinado kong buhaton nang duha. Sulod sa pipila ka tuig, full-time ko nga nagtrabaho sa bangko ug, sa samang higayon, nagpayunir. Puwerte nako ka-busy, pero malipayon kaayo ko!

Misamot ang akong kalipay dihang nagkaila ug nagminyo mi ni Sylvia, usa ka German nga sister nga mibalhin sa Venezuela uban sa iyang ginikanan. Siya guwapa ug nahigugma pag-ayo kang Jehova. Ngadtongadto, nakabaton mig duha ka anak, ang among anak nga lalaki, si Michel (Mike), ug ang among anak nga babaye, si Samira. Giako sab nako ang responsibilidad sa pag-atiman kang Mama. Mipuyo siya uban namo. Bisag kinahanglan kong moundang sa pagpayunir aron maatiman ang akong mga obligasyon sa pamilya, madasigon gihapon ko sa pagsangyaw. Kon posible, mag-oksilyare payunir mi ni Sylvia panahon sa bakasyon.

Ang mga bata nag-eskuwela pa dihang nahitabo tong akong gihisgotan sa sinugdan niining artikuloha. Komportable kaayo ang akong kinabuhi, ug ang mga tawo nga nagtrabaho sa mga bangko taas ug panglantaw nako. Pero mas gusto nakong mailhan ingong alagad ni Jehova. Nagsige kog hunahuna kon unsay akong buhaton aron mahimong ingon niana ang pag-isip sa mga tawo kanako. Busa giestoryahan namo sa akong asawa ang among pinansiyal nga kahimtang. Kon moundang kog trabaho sa bangko, makadawat kog lump sum. Kay wala mi utang, nakita namo nga kon pasimplehon namo among kinabuhi, naa pa mi igong kuwarta nga makasuportar namo sa taastaas nga panahon.

Dili to sayon, pero ang akong minahal nga asawa ug ang akong mama misuportar gyod niini nga desisyon. Maong mobalik na pod ko sa pagpayunir. Eksayted kaayo ko! Andam na kaayo kong magpayunir, pero wala madugay nakadawat mig wala damhang balita.

Usa ka adlaw niana, gikompirmar sa among doktor nga mabdos si Sylvia. Nasorpresa kaayo mi! Nalipay gyod mi, pero naghunahuna ko sa desisyon nga bag-o lang nakong gihimo—ang pagpayunir. Makapayunir pa kaha ko? Naghinamhinam na dayon mi sa pag-abot sa bag-ong membro sa pamilya. Pero komosta ang akong mga plano?

Human hisgoti ang among mga tumong, nakadesisyon mi nga ipadayon ang akong plano nga magpayunir. Ang among anak nga si Gabriel  natawo niadtong Abril 1985. Bisan pa niana, miresayn ko sa bangko ug nag-regular payunir pag-usab pagka-Hunyo 1985. Ngadtongadto, nakapribilehiyo ko nga mahimong membro sa Komite sa Sangang Buhatan. Pero ang sangang buhatan wala sa Caracas, busa kinahanglan kong mobiyaheg mga 80 kilometros kaduha o katulo sa usa ka semana.

Ang sangang buhatan nahimutang sa lungsod sa La Victoria, busa midesisyon mi ingong pamilya nga mobalhin sa La Victoria aron duol na mi sa Bethel. Dako gyod to nga kausaban para namong tanan. Nakadayeg kaayo ko sa akong pamilya ug mapasalamaton kaayo ko nila. Dako gyog tabang ang ilang kooperasyon. Ang akong igsoong si Baha andam moatiman kang Mama. Si Mike naminyo na, pero si Samira ug Gabriel nagpuyo gihapon sa balay. Busa, ang among pagbalhin sa La Victoria nagpasabot nga biyaan nila ang ilang mga higala sa Caracas. Dugang pa, ang akong minahal nga si Sylvia kinahanglang mo-adjust sa kinabuhi diha sa gamayng lungsod imbes sa kaulohang siyudad. Ug kaming tanan kinahanglang maanad sa pagpuyo sa mas gamayng balay. Oo, dako gyong kausaban ang pagbalhin gikan sa Caracas ngadto sa La Victoria.

Pero nausab na pod ang kahimtang. Si Gabriel naminyo, ug si Samira nagkinaugalingon na. Dayon, niadtong 2007, kami ni Sylvia gidapit nga mag-alagad sa Bethel, nga mao gihapoy among pribilehiyo hangtod karon. Si Mike, ang among kamagulangang anak, nag-alagad ingong ansiyano ug nagpayunir uban sa iyang asawa, si Monica. Si Gabriel ansiyano sab ug nag-alagad sa Italy uban sa iyang asawa, si Ambra. Si Samira, gawas nga nagpayunir, nag-alagad sab ingong remote volunteer sa Bethel.

Oo, daghan kog gihimong dagkong desisyon sa akong kinabuhi. Pero wala ko magmahay. Mao ra gihapon toy akong himoon nga mga desisyon. Mapasalamaton kaayo ko sa daghang espirituwal nga asaynment ug pribilehiyo nga akong nadawat sa pag-alagad kang Jehova. Latas sa katuigan, nakita nako nga importante gyod nga magpabilin tang suod kang Jehova. Gagmay man o dagko ang mga desisyon nga kinahanglan natong himoon, siya makahatag natog kalinaw nga “labaw sa tanang pagsabot.” (Filip. 4:6, 7) Kami ni Sylvia malipayon sa among sagradong pag-alagad sa Bethel, ug gibati namo nga gipanalanginan ni Jehova ang among mga desisyon, kay giuna namo siya sa tanan namong desisyon.