Pag-alagad nga May Pagbati sa Pagkadinalian

SUMALA SA GIASOY NI HANS VAN VUURE

Usa ka buntag sa 1962, si Paul Kushnir, ang magtatan-aw sa sanga sa Watch Tower sa Netherlands, nakigkita kanako sa pantalan sa Rotterdam. Nga nagtan-aw kanako gikan sa pikas tumoy sa lamesa sa usa ka mangiob nga restawran, siya miingon: “Naamgohan ba nimo, Hans, nga kon imong dawaton kining maong asaynment, ikaw ug ang imong asawa makakuha lamang ug tiket paingon sa inyong adtoan, apan wala na alang sa pagbalik?”

“OO, UG ako nakaseguro kaayo nga si Susie mouyon usab niana.”

“Aw, hisgoti kana uban kang Susie. Sa labing madali pahibaloa ko sa inyong desisyon.”

Sa misunod nga buntag nadawat niya ang among tubag: “Kami moadto.” Busa sa Disyembre 26, 1962, mihalog kami sa mga paryente ug mga higala sa natabonag-niyebeng Schiphol Airport sa Amsterdam, ug nag-ayroplano kami paingon sa usa ka teritoryo diin kami ang unang mga misyonaryo sa Watchtower​—sa Netherlands New Guinea (karon West Irian, Indonesia)—​yuta sa mga Papuan.

Nagduhaduha ba kami sa pagdawat niining malisod nga asaynment? Wala gayod. Kami tibuok-kasingkasing nga nagpahinungod sa among mga kinabuhi sa pagbuhat sa kabubut-on sa Diyos, ug kami misalig nga iya kaming paluyohan. Sa pagpalandong sa among mga kinabuhi, among makita nga ang among pagsalig kang Jehova wala gayod masayop. Apan sa dili pa iasoy ang nahitabo sa Indonesia, pasagding isulti nako kaninyo ang unang katuigan sa among kinabuhi.

Pagbansay Panahon sa Gubat

Sa dihang ang akong pamilya unang gibisitahan sa 1940 nianang maisogong Saksi nga si Arthur Winkler, nag-edad lamang ako ug diyes anyos. Ang akong mga ginikanan nakurat sa dihang ilang nakaplagan kon unsay gisulti sa Bibliya mahitungod sa bakak nga mga pagtulon-an sa Kakristiyanohan. Sanglit ang Netherlands niadtong panahona giokupar sa Nazing Alemanya ug ang mga Saksi ni Jehova gilutos, ang akong mga ginikanan kinahanglang mohukom kon makig-uban ba sa gidiling organisasyon. Sila mihukom sa pagbuhat niana.

Human niadto, ang kaisog sa akong inahan ug ang iyang pagkaandam nga moriyesgo sa kagawasan ug bisan sa kinabuhi nakapadani kanako. Kas-a nagbisikleta siyag 11 kilometros ug naghulat sa ngitngit nga may bag nga puno sa mga tract sa Bibliya. Sa tinudlong panahon nga mosugod ang espesyal nga kampanya, siya kusog nga mibisikleta kutob sa iyang maarangan, nga nagkuot kanunay sa iyang bag, nga nagpakatag sa mga tract diha sa kadalanan. Usa ka naggukod nga tigbisikleta sa kataposan  nakaapas kaniya ug, gikutasan pa, misinggit: “Nang, nang, nawad-an kag butang!” Hilabihan namong pangatawa sa dihang giasoy ni Mama kining estoryaha.

Ako batan-on pa kaayo, apan ako nasayod kon unsay akong buot nga buhaton sa akong kinabuhi. Panahon sa usa sa among mga tigom sa tunga-tunga sa 1942, sa dihang ang tigdumala nangutana, “Kinsay buot magpabawtismo sa sunod nga higayon?” miisa ako sa akong kamot. Ang akong mga ginikanan nagtinan-away nga mabalak-on, nga nagduhaduha kon ako ba nakasabot sa kahulogan sa maong desisyon. Apan bisan kon 12 anyos pa lang ako, nasabtan ko ang kahulogan sa pagpahinungod sa Diyos.

Ang pagsangyaw sa balay-balay nga gipangita sa mga Nazi nagkinahanglan ug pagkamabinantayon. Aron malikayan ang pagduaw sa mga panimalay niadtong lagmit motaho kanamo ngadto sa mga Nazi, sa mga adlaw nga ang mga dumadapig sa Nazi nagpapilit ug mga paskin sa ilang mga bintana, ako nagbisikleta ug naglista sa ilang mga adres. Kas-a dihay tawo nga nakamatikod kanako ug misinggit: “Maayo ang imong gihimo, dong. Isulat sila​—silang tanan!” Maikagon kaayo ako apan tin-awng dili mabinantayon! Sa pagkatapos sa gubat sa 1945, kami nalipay sa paglaom nga makabatog mas dakong kagawasan sa pagsangyaw.

Pagsugod sa Usa ka Karera

Sa Nobyembre 1, 1948, human sa akong pag-eskuyla, nadawat nako ang unang bug-os-panahong asaynment ingong payunir. Usa ka bulan sa ulahi si Brader Winkler miduaw sa pamilya nga akong gipuy-an. Tingali iyang gitino kon unsa ako tungod kay wala madugay human niadto gidapit ako sa pagtrabaho sa sangang buhatan sa Sosyedad sa Amsterdam.

Sa ulahi gihangyo ako sa pagduaw sa mga kongregasyon sa mga Saksi ni Jehova ingong magtatan-aw sa sirkito. Unya, sa tinghunlak sa 1952, nakadawat akog imbitasyon sa pagtambong sa ika-21ng klase sa Watchtower Bible School of Gilead sa New York aron sa pagdawat ug misyonaryong pagbansay. Busa, hinapos sa 1952, walo kanamo gikan sa Netherlands misakay sa barkong Nieuw Amsterdam ug mibiyahe padulong sa Amerika.

Sa dihang naghinapos na ang kurso sa tunghaan, si Maxwell Friend, usa sa mga instruktor, miingon: “Makalimtan ninyo ang kadaghanang butang nga inyong nakat-onan dinhi, apan kami naglaom nga tulo ka butang ang magpabilin kaninyo: pagtuo, paglaom, ug gugma.” Natipigan usab sa akong hunahuna ug kasingkasing ang bililhong mga handomanan sa organisasyon ni Jehova nga nagbuhat nga may pagbati sa pagkadinalian.

Human niadto nahigawad kaayo ako. Katunga sa among Olandes nga grupo​—lakip kanako—​giasayn nga mobalik sa Netherlands. Bisan kon nahigawad, wala ako maguol. Naglaom lamang ako nga dili ako magpaabot, sama kang Moises sa kakaraanan, ug 40 ka tuig sa dili pa makadawat ug langyawng asaynment.​—Buhat 7:23-30.

Usa ka Bililhong Katabang

Sa dihang si Fritz Hartstang, ang akong amahanong higala, nahibalo sa akong mga plano sa pagminyo, siya miingon: “Wala akoy nahunahunaang mas maayo pang pinili.” Ang amahan ni Susie, si Casey Stoové, maoy pangunang mag-aaway sa Pakigbisog batok sa mga Nazi panahon sa Gubat sa Kalibotan II. Apan sa dihang naduaw sa mga Saksi sa 1946, midawat dayon siya sa mga kamatuoran sa Bibliya. Sa wala madugay siya ug ang tulo sa iyang unom ka anak​—si Susie, Marian, ug Kenneth​—nabawtismohan. Sa Mayo 1, 1947, kining mga bataa nagsugod sa bug-os-panahong pag-alagad ingong mga payunir. Sa 1948, gibaligya ni Casey ang iyang negosyo, ug siya usab misugod sa pagpayunir. Sa ulahi siya mikomento: “Kadtong mga tuiga maoy labing malipayon sa akong kinabuhi!”

Nakaila nako si Susie sa 1949, sa dihang siya gidapit sa pagtrabaho sa sangang buhatan sa Amsterdam. Apan, sa misunod nga tuig siya ug ang iyang manghod nga babayeng si Marian mibiya aron sa pagtambong sa ika-16 nga klase sa Gilead ug misakay ug barko paingon sa ilang misyonaryong asaynment​—sa Indonesia. Sa Pebrero 1957, human sa lima ka tuig nga misyonaryong pag-alagad didto, si Susie mibalik sa Netherlands aron sa pagpakigminyo kanako. Niadtong panahona, ako nag-alagad ingong magtatan-aw sa sirkito, ug latas sa katuigan sa among kaminyoon, daghang panahon nga gipakita niya ang pagkaandam nga mohimog personal  nga mga pagsakripisyo alang sa pag-alagad sa Gingharian.

Human sa among kasal, mipadayon kami sa pagduaw ug mga kongregasyon sa lainlaing dapit sa Netherlands. Ang katuigan ni Susie sa misyonaryong buluhaton sa malisod nga mga asaynment nag-andam kaniya pag-ayo sa among pagbisikleta gikan sa usa ka kongregasyon ngadto sa sunod. Maoy sa panahon nga kami diha sa sirkitong buluhaton sa 1962 nga si Brader Kushnir miduaw kanako sa Rotterdam ug midapit kanamo sa pagbalhin ngadto sa Kasadpang Irian, Indonesia.

Misyonaryong Pag-alagad sa Indonesia

Miabot kami sa lungsod sa Manokwari​—usa ka bug-os lahing kalibotan! Dihay makahahadlok nga mga tingog sa tropikonhong mga gabii ug kainit ug abog. Ug unya dihay mga Papuan gikan sa ilaya nga magsul-ob lamang ug mga bahag, magdalag mga pulang, ug gustong moagi sa among likod ug sulayan paghikap ang among puti nga panit​—ang tanan lisod namong maandan.

Sulod sa mga semana sa among pag-abot, ang mga klerigo nagbasag sulat gikan sa mga pulpito sa simbahan nga nagpasidaan batok sa mga Saksi ni Jehova, ug gihatagan nilag kopya niana ang tanan nga nanambong. Ang lokal nga estasyonan sa radyo nagsibya gani sa sulat. Unya tulo ka klerigo miduaw kanamo ug nagpugos pagpabalhin kanamo sa ilaya aron sa pagbuhat taliwala sa ilang gitawag nga “mga pagano.” Usa ka taas ug ranggo nga polis nga Papuan miawhag usab kanamo sa pagbiya, ug usa ka membro sa sekreta nagtug-an kanamo nga giplano ang pagpatay kanamo.

Apan, dili tanan ang misupak kanamo. Usa ka politikal nga magtatambag sa mga Papuan, nga usa ka Olandes nga mouliay na sa Netherlands, ang nagpailaila kanamo ngadto sa pila ka Papuan nga mga pangulo. “Ang mga Saksi ni Jehova magdala ug mas maayong matang sa Kristohanong relihiyon kay sa inyong nailhan,” giingnan niya sila. “Busa, kinahanglang abiabihon ninyo sila.”

Sa ulahi, usa ka opisyal sa kagamhanan miduol kang Susie diha sa dalan ug mihunghong: “Gikataho kanamo nga nagsugod kamo ug bag-ong buluhaton dinhi, ug, busa, dili kami makapaestar kaninyo. Apan, aw, . . . kon may simbahan lang kamo.” Usa ka sugyot! Sa madali gitangtang namo ang mga bungbong sa among balay, naglinyag mga bangko, nagbutang ug sanggaan sa basahon sa mamumulong, ug nagbutang ug paskin sa atubangan nga “Kingdom Hall.” Unya among gidapit ang opisyal nga moduaw. Siya mitando, mipahiyom, ug mitudlo sa iyang tampihak, nga daw nag-ingong, ‘Maantigo, maantigo.’

Sa Hunyo 26, 1964, usa ka tuig ug tunga human sa among pag-abot, ang unang 12 ka Papuan nga mga estudyante namo sa Bibliya nabawtismohan. Wala madugay, 10 pa ang misunod, ug ang nanambong sa among tigom miaberids ug 40. Duha ka taga-Indonesia nga payunir ang gipadala aron sa pagtabang kanamo. Sa dihang ang kongregasyon lig-on nang natukod sa Manokwari, ang sanga sa Sosyedad sa Indonesia nagtagana kanamog laing asaynment sa pagsangyaw, sa Disyembre 1964.

Sa wala pa kami mobiya, ang pangulo sa Public Relations Department sa Gobyerno nakigsulti kanamo sa pribado ug miingon: “Nasubo ako sa inyong pagbiya. Matag semana ang klero naghangyo kanako sa pagpalakaw ninyo tungod kay matud nila gipamupo ninyo ang ilang mga bunga. Apan ako silang giingnan: ‘Wala, hinuon, sila nag-abuno sa inyong mga kahoy.’” Siya midugang: “Bisan asa kamo moadto, padayon sa pagpakigbisog. Kamo modaog!”

Taliwala sa Pagkapukan sa Pamunoan

Usa ka gabii sa Septiyembre 1965, samtang kami nag-alagad sa kabisera, sa Djakarta, ang Komunistang mga rebelde nagpatay sa daghang militaryong lider, nagsunog sa Djakarta, ug nagsugod ug tibuok-nasod nga pakigbugno nga sa kataposan nagpukan sa presidente sa nasod, si Sukarno. Duolan sa 400,000 ang nangamatay!

Kas-a nagsangyaw kami samtang sa sunod nga dalan ang pinusilay ug pagpangsunog nagpadayon. Sa misunod nga adlaw nadunggan namo nga ang mga militar hapit nang molaglag sa kasikbit nga pasilidad sa Komunista. Ang mga tagbalay nangahadlok sa dihang miduol kami kanila, apan sa dihang nadungog nila ang among mensahe sa Bibliya, sila mirelaks ug mipadayon kanamo. Mibati silang luwas nga kami nakig-uban kanila. Kadtong yugtoa nagtudlo  kanamo sa pagsalig kang Jehova ug sa paghupot sa pagkatimbang ilalom sa malisod nga mga kahimtang.

Nabuntog ang Dugang nga Pagsupak

Sa ulahing bahin sa 1966 mibalhin kami sa siyudad sa Ambon sa matahom nga mga isla sa Molucca. Didto, taliwala sa mahigalaon, di-maulawon nga katawhan, nakaplagan namo ang dakong espirituwal nga interes. Ang among gamay nga kongregasyon dali rang mitubo, ug ang tigtambongan sa tigom duolan sa usa ka gatos. Busa ang mga opisyal sa iglesya sa Kakristiyanohan miduaw sa Buhatan sa Relihiyosong mga Kalihokan aron sa pagpugos sa pangulo niini nga papahawaon kami sa Ambon. Apan didto sa talad sa pangulo, nakita nila ang mga libro sa Watch Tower Society nga giladlad! Kay napakyas sa pag-usab sa hunahuna sa pangulo, ilang gikontak ang mga opisyal sa Ministri sa Relihiyon sa Djakarta, nga nagtinguha sa pagpalagpot kanamo dili lamang sa Ambon kondili sa tibuok Indonesia usab.

Niining panahona morag milampos sila, kay ang Pebrero 1, 1968, maoy gitakda nga petsa sa pagpapahawa kanamo. Apan, ang among Kristohanong mga igsoon sa Djakarta mikontak sa Muslim nga hataas nga opisyal sa Ministri sa Relihiyon, ug siya mitabang sa pagbali sa desisyon. Dugang pa, ang kanhing polisa giusab, ug gitugtan sa pagsulod ang uban pang mga misyonaryo.

Busa, sulod sa misunod nga napulo ka tuig, sa dapit sa maanindot nga kabukiran, kalasangan, ug mga lanaw sa amihanang Sumatra, kami nagbuhat kauban sa mga misyonaryo gikan sa Alemanya, Australia, Austria, Pilipinas, Sweden, ug sa Tinipong Bansa. Ang pagsangyawng buluhaton miuswag, ilabina taliwala sa pangunang etnikong grupo sa rehiyon, ang Batak.

Hinunoa, ang relihiyosong mga tig-intriga sa kataposan milampos sa pagpadili sa among pagsangyawng buluhaton sa Disyembre 1976, ug sa misunod nga tuig kadaghanan sa mga misyonaryo mibiya alang sa mga asaynment sa ubang mga nasod. Sa kataposan, sa 1979, kinahanglan usab kaming mobiya.

Paingon sa Habagatang Amerika

Niadtong panahona kami mga 50 anyos na, ug kami naghunahuna kon makahimo pa ba kami sa pagpasibo sa lain na usab nga nasod. “Dawaton ba nato ang bag-ong asaynment o mopuyo hinuon sa usa ka dapit?” nangutana si Susie.

“Aw, Susie,” ako mitubag, “bisan diin kita gidapit ni Jehova nga paadtoon, giatiman ta niya. Kinsay nasayod kon unsa pang dugang panalangin ang anaa sa unahan?” Busa, miabot kami sa among bag-ong asaynment, ang Habagatang Amerikanhong nasod sa Suriname. Sulod sa duha ka bulan kami diha na usab sa pagpanawng buluhaton ug sa wala madugay mibating komportable.

Sa paglantaw pag-usab sa among kapin sa 45 ka tuig diha sa bug-os-panahong pag-alagad, si Susie ug ako nakaamgo kon unsa ka hinungdanon ang pagpaluyo sa among mga ginikanan sa pagtabang kanamo nga makapadayon sa misyonaryong buluhaton. Sa 1969, sa dihang nakita nako pag-usab ang akong mga ginikanan human sa unom ka tuig, gipakig-estoryahan ako sa akong amahan nga kamikami ra ug miingon: “Kon mauna pagkamatay si Mama, dili na kinahanglang  mouli ka. Pagpabilin sa imong asaynment. Makahimo ra ko. Apan kon ako ang mauna, kinahanglang pangutan-on nimo si Mama bahin niana.” Si Mama misulti sa susama.

Ang mga ginikanan ni Susie may susamang dili-mahakogong tinamdan. Sa usa ka higayon si Susie nahimulag kanila sulod sa 17 ka tuig, apan wala gayod sila magsulat ug bisan usa ka makapaluyang pulong. Siyempre, kon walay laing makatabang sa among mga ginikanan, mopauli gayod kami. Ang punto mao, ang among mga ginikanan may susamang pagpabili sa misyonaryong buluhaton ug, hangtod sa ilang kamatayon, nag-alagad kang Jehova nga may samang pagbati sa pagkadinalian nga ilang gitisok sa among mga kasingkasing.​—Itandi ang 1 Samuel 1:26-28.

Kami usab nadasig sa matinumanong mga tigsulat kanamo. Adunay pipila nga wala gayod mapakyas pagsulat matag bulan sa kapin sa 30 ka tuig namong misyonaryong pag-alagad! Apan labaw sa tanan, among gihunahuna ang among langitnong Amahan, si Jehova, kinsa nasayod sa unsang paagi siya mag-atiman sa iyang mga alagad sa yuta. Busa, samtang kami nagakahiduol na karon sa kinatayuktokan sa mga hitabo nga among gipaabot, si Susie ug ako nanghinaot nga kanunayng “hunahunaon ang adlaw ni Jehova” pinaagi sa pagpadayon sa pag-alagad kang Jehova nga may pagbati sa pagkadinalian.​—2 Pedro 3:12.

[Hulagway sa panid 26]

Nagminyo niadtong 1957

[Hulagway sa panid 29]

Pagkamakalilipay​—unom ka batan-ong payunir!