Pagkamapainubsanon—Usa ka Hiyas nga Makapahimuot sa Diyos

ANG pagkamapainubsanon mao ang kawalay-garbo o kamapahitas-on; pagkamapaubsanon sa hunahuna. Dili kini kahuyangan kondili usa ka kahimtang sa hunahuna nga makapahimuot kang Jehova.

Sa Hebreohanong Kasulatan, ang tinubdang pulong sa “pagkamapainubsanon” mao ang ʽa·nahʹ nga nagkahulogang “gisakit; gipaubos; gidaogdaog.” Ang mga pulong nga gikuha niining maong tinubdan gihubad sa lainlaing paagi ingong “pagkamapainubsanon,” “kaaghop,” “pagsakit,” ug uban pa. Ang duha pa ka laing Hebreohanong mga berbo nga nalangkit sa “pagkamapainubsanon” mao ang ka·naʽʹ (sa literal, pagbuntog [sa kaugalingon]) ug ang sha·phelʹ (sa literal, gipaubos o mahimong ubos). Sa Kristohanon Gregong Kasulatan ang pulong nga ta·pei·no·phro·syʹne gihubad nga “pagkamapainubsanon” ug “pagkamapaubsanon sa hunahuna.” Gikuha kini sa mga pulong nga ta·pei·noʹo, “himoong ubos,” ug phren, “ang hunahuna.”

Ang usa ka tawo makakab-ot sa pagkamapainubsanon pinaagi sa pagpamalandong bahin sa iyang relasyon sa Diyos ug sa iyang isigkatawo, sumala sa gilatid sa Bibliya, ug unya ipadapat ang mga prinsipyo nga iyang nakat-onan. Usa ka Hebreohanong pulong, hith·rap·pesʹ, nga gihubad ug “ipaubos ang imong kaugalingon,” nagkahulogag, sa literal, “yataki ang imong kaugalingon.” Gipahayag gayod niini ang lihok nga gihubit sa maalamong magsusulat sa Proverbio: “Anak ko, kon ikaw mogarantiya alang sa imong isigkatawo, . . . kon ikaw nabitik sa mga pulong sa imong baba, . . . ikaw nagapos sa kamot sa imong isigkatawo: Lakaw magpaubos sa imong kaugalingon [yataki ang imong kaugalingon] ug magsigeg pakiluoy sa imong isigkatawo. . . . Ipahigawas ang imong kaugalingon.” (Proverbio 6:1-5) Sa laing pagkasulti, tunla ang imong garbo, dawata ang imong sayop, husaya ang suliran, ug pangayog pasaylo. Nagtambag si Jesus nga ang usa ka tawo angayang magpaubos sa iyang kaugalingon atubangan sa Diyos sama sa usa ka bata ug nga, inay maningkamot nga mahimong inila, siya moalagad o mosilbi sa iyang mga igsoon.—Mateo 18:4; 23:12.

Ang pagkamapainubsanon bililhon kaayo sa mga mata ni Jehova. Bisan tuod walay utang ang Diyos sa katawhan, pinasikad sa dili-takos nga kalulot andam siyang magpakitag kaluoy ug pabor niadtong nagpaubos sa ilang kaugalingon sa iyang atubangan. Kanang mga tawhana nagpakita nga sila wala magsalig o manghambog sa ilang kaugalingon kondili nagsalig kaniya ug buot nga mobuhat sa iyang kabubut-on. Sumala sa giingon sa dinasig nga Kristohanong mga magsusulat nga si Santiago ug si Pedro: “Ginasupak sa Diyos ang mga mapahitas-on, apan siya nagahatag ug dili-takos nga kalulot sa mga mapainubsanon.”—Santiago 4:6; 1 Pedro 5:5.

Bisan kadtong naghimog daotan kaayong mga butang sa una patalinghogan niya, kon sila tinuoray nga magpaubos sa ilang kaugalingon atubangan ni Jehova ug magpakiluoy kaniya. Pinaagi sa pagpalambo sa bakak nga pagsimba diha sa nasod, si Haring Manases sa Juda naghaylo sa mga molupyo sa Juda ug Jerusalem “sa pagbuhat ug mas daotan pa kay sa mga nasod nga gipanglaglag ni Jehova atubangan sa mga anak sa Israel.” Bisan pa niana, human itugot ni Jehova nga siya mabihag sa hari sa Asirya, si Manases “padayong nagpaubos pag-ayo sa iyang kaugalingon tungod sa Diyos sa iyang katigulangan. Ug padayon siyang nag-ampo Kaniya, mao nga Siya nalukmay niya ug Siya nagpatalinghog sa iyang paghangyo ug pabor ug nagpasig-uli kaniya sa Jerusalem sa iyang gingharian; ug si Manases nahibalo nga si Jehova mao ang matuod nga Diyos.” Busa si Manases nakakat-on sa pagpaubos.—2 Cronicas 33:9, 12, 13; itandi ang 1 Hari 21:27-29.

Nagtaganag Hustong Giya

Ang usa ka tawo nga nagpaubos sa iyang kaugalingon atubangan sa Diyos makadahom sa giya sa Diyos. Si Esdras may dakong responsibilidad sa pagpangulo gikan sa Babilonya ngadto sa Jerusalem sa kapin sa 1,500 ka lalaki, gawas sa mga saserdote, sa mga Netinim, ug sa mga babaye ug mga bata. Dugang pa, nagdala sila ug daghang bulawan ug plata aron sa pagpatahom sa templo sa Jerusalem. Nagkinahanglan silag panalipod sa maong panaw, apan dili buot ni Esdras nga mangayo sa hari sa Persia ug mga sundalo nga mouban kanila ug sa ingon nagpakitag pagsalig sa gahom sa tawo. Gawas pa, miingon na siya kaniadto sa hari: “Ang kamot sa among Diyos  anaa ibabaw sa tanan nga nagapangita kaniya.” Busa nagpahibalo siya ug usa ka pagpuasa, aron ang mga tawo magpaubos sa ilang kaugalingon atubangan ni Jehova. Naghangyo sila sa Diyos, ug siya namati ug nagtagana kanilag panalipod batok sa pagbanhig sa mga kaaway diha sa dalan mao nga milampos sila sa maong peligrosong panaw. (Esdras 8:1-14, 21-32) Ang manalagnang Daniel, nga nadestiyero sa Babilonya, gipaboran pag-ayo pinaagi sa pagpadala sa Diyos ug manulonda ngadto kaniya uban ang panan-awon, tungod kay si Daniel nagpaubos sa iyang kaugalingon atubangan sa Diyos sa iyang pagpangitag giya ug pagsabot.—Daniel 10:12.

Ang pagkamapainubsanon mogiya sa usa ka tawo sa hustong dalan ug magdala kaniya ngadto sa himaya, kay ang Diyos mao ang magbayaw sa usa ug magpaubos sa lain. (Salmo 75:7) “Sa dili pa ang pagkalaglag mapahitas-on ang kasingkasing sa tawo, ug sa dili pa ang himaya mag-una ang pagkamapainubsanon.” (Proverbio 18:12; 22:4) Busa, ang usa nga nangitag himaya pinaagi sa pagpasigarbo mapakyas, sama kang Haring Uzzias sa Juda, kinsa nahimong mapangahason ug sa pagsupak sa balaod miilog sa mga katungdanan sa mga saserdote: “Apan sa nalig-on na siya, ang iyang kasingkasing nagmapahitas-on bisan hangtod sa punto nga nagpahinabog kadaot, mao nga siya wala magmatinumanon kang Jehova nga iyang Diyos ug miadto sa templo ni Jehova aron sa pagsunog sa insenso ibabaw sa halaran sa insenso.” Sa dihang nasuko siya sa mga saserdote tungod sa pagbadlong kaniya, siya gitakboyan ug sanla. (2 Cronicas 26:16-21) Ang kakulang sa pagpaubos nagpahinabo kang Uzzias nga magiyahan sa sayop nga paagi, nga misangpot sa iyang pagkapukan.

Kinahanglang Ugmaron sa mga Kristohanon ang Pagkamapainubsanon

Sa pagtambag sa kaubang mga Kristohanon nga isul-ob ang personalidad nga “ginahimong bag-o sumala sa larawan sa Usa kinsa milalang niini,” si apostol Pablo nag-ingon: “Busa, ingon nga mga pinili sa Diyos, balaan ug hinigugma, isul-ob sa inyong kaugalingon ang malumong mga pagmahal sa pagkamabination, kalulot, pagkamapaubsanon sa hunahuna, kalumo, ug hataas-nga-pailob.” (Colosas 3:10, 12) Naghisgot sa maayong panig-ingnan ni Kristo, gitambagan niya sila: ‘Uban sa pagpaubos sa hunahuna isipa nga ang uban [sa mga alagad sa Diyos] labaw kay kaninyo.’ (Filipos 2:3) Sa makausa pa siya mihangyo: “Magbatog pangisip sa samang paagi ngadto sa uban ingon nianang sa inyong kaugalingon; ayaw pag-isip sa tugbaw nga mga butang, apan padala uban sa ubos nga mga butang. Ayaw pagpakamabuot diha sa inyong kaugalingong mga mata.”—Roma 12:16.

Sa mao gihapong hunahuna nga giingnan ni Pablo ang mga Kristohanon sa siyudad sa Corinto: “Kay, bisan tuod ako gawasnon gikan sa tanang tawo, akong gihimo ang akong kaugalingon nga ulipon sa tanan, aron akong makabig ang labing daghang tawo. Ug busa ngadto sa mga Judiyo ako nahimong ingon sa usa ka Judiyo, aron makabig ko ang mga Judiyo; ngadto nilang ilalom sa balaod ako nahimong ingon sa nailalom sa balaod, bisan tuod ako mismo dili ilalom sa balaod, aron makabig ko silang ilalom sa balaod. Ngadto nilang walay balaod ako nahimong ingon sa walay balaod, bisan tuod ako dili kay walay balaod ngadto sa Diyos kondili ilalom sa balaod ngadto kang Kristo, aron makabig ko silang walay balaod. Ngadto sa mga maluya ako nahimong maluya, aron makabig ko ang mga maluya. Ako nahimong tanang butang ngadto sa tanang matang sa katawhan, aron maluwas ko sa bisan unsa mang paagi ang pipila.” (1 Corinto 9:19-22) Nagkinahanglag tinuod nga pagkamapainubsanon ang paghimo niini.

Makaamot sa Kalinaw

Ang pagkamapainubsanon magpalambo sa kalinaw. Ang tawong mapaubsanon dili makig-away sa iyang Kristohanong mga igsoon aron lang iinsistir ang iyang gihunahunang personal nga “mga katungod.” Ang apostol nangatarongan nga, bisan tuod duna siyay kagawasan sa paghimo sa tanang butang, buhaton lamang niya ang mga butang nga makapalig-on, ug kon ang tanlag sa usa ka igsoon mahasol sa iyang mga lihok, likayan niya ang maong buhat.—Roma 14:19-21; 1 Corinto 8:9-13; 10:23-33.

Nagkinahanglan usab ug pagkamapainubsanon sa pagmentinar sa kalinaw pinaagi sa pagpadapat sa tambag ni Jesus nga pasayloon ang uban sa ilang mga sala batok kanato. (Mateo 6:12-15; 18:21, 22) Ug sa dihang ang usa ka tawo makapasilo sa uban, gisulayan niini ang iyang pagkamapainubsanon sa pagsugot sa sugo sa pag-adto sa nasilo kaniya ug pagdawat sa sayop, nga mangayog pasaylo. (Mateo 5:23, 24) O sa dihang ang nasilo nga tawo moduol kaniya, ang gugma lamang nga inubanan sa pagkamapainubsanon ang motukmod sa usa sa pagdawat sa sayop ug sa paglihok dayon aron husayon ang suliran. (Mateo 18:15; Lucas 17:3; itandi ang Levitico 6:1-7.) Apan ang kalinaw nga ipahinabo sa maong pagkamapainubsanon ngadto sa usa ka tawo ug sa organisasyon mas labaw pa kay sa bationg kaulaw; dugang pa, ang iyang mapaubsanong lihok mag-ugmad ug magpalig-on pa diha sa maong tawo sa maayong hiyas sa pagkamapainubsanon.