Pagkamakasaranganon—Usa Ka Hiyas nga Magpalambo sa Pakigdait

Pagkanindot sa kalibotan kon ang tanan magpasundayag ug pagkamakasaranganon. Ang mga tawo dili kaayo lisod pahimut-an, ang mga membro sa pamilya dili kaayo makiawayon, ang mga korporasyon dili kaayo maindigon, ug ang mga nasod dili kaayo makigubaton. Buot ba nimong mopuyo sa ingon niana nga palibot?

ANG matuod nga mga alagad ni Jehova nga Diyos nangandam alang sa iyang gisaad nga bag-ong kalibotan, diin ang pagkamakasaranganon isipon sa tibuok kalibotan, dili ingong kahuyangan, kondili usa ka katakos ug usa ka hiyas. (2 Pedro 3:13) Sa pagkatinuod, ilang ginaugmad ang hiyas sa pagkamakasaranganon bisan karon. Ngano man? Ilabina tungod kay mao kiniy gibaod ni Jehova kanila. Ang iyang manalagna nga si Miqueas misulat: “Gisulti na niya kanimo, Oh yutan-ong tawo, kon unsay maayo. Ug unsay gikinahanglan ni Jehova kanimo kondili ang pagpasundayag sa hustisya ug paghigugma sa kalulot ug paglakaw nga makasaranganon uban sa imong Diyos?”—Miqueas 6:8.

Ang pagkamakasaranganon dunay daghang kahulogan, sama sa pagkadili-mapahitas-on, o pagkadili-hambogiro, ug pagpanuko sa pagpasiatab sa mga katakos, mga kalamposan, ug mga kabtangan sa usa. Sumala sa usa ka reperensiya, ang pagkamakasaranganon nagkahulogan  usab ug “dili paglapas sa limitasyon.” Ang tawo nga makasaranganon dili molapas sa limitasyon sa maayong panggawi. Ilhon usab niya nga adunay mga limitasyon sa kon unsay iyang angayng buhaton ug maarangang buhaton. Nahibalo siya nga adunay mga butang nga niana wala siyay katungod. Tinong madani kita sa mga tawong makasaranganon. “Walay labawng makapahimuot kay sa tinuod nga pagkamakasaranganon,” misulat ang Ingles nga magbabalak nga si Joseph Addison.

Ang pagkamakasaranganon dili natural nga kinaiya sa dili-hingpit nga mga tawo. Kinahanglang maningkamot kita sa pag-ugmad niining hiyasa. Aron kita madasig, ang Pulong sa Diyos naghubit ug ubay-ubayng mga hitabo nga nagpakita sa lainlaing dagway sa pagkamakasaranganon.

Duha ka Makasaranganong mga Hari

Usa sa labing maunongong mga alagad ni Jehova mao si David, kinsa batan-on pa sa dihang gidihogan siya ingong umaabot nga hari sa Israel. Human niana, ang nagmandong Haring Saul nagpit-os pag-ayo kang David pinaagi sa pagpaningkamot sa pagpatay kaniya ug pagpugos kaniya nga magkinabuhi ingong kagiw.—1 Samuel 16:1, 11-13; 19:9, 10; 26:2, 3.

Bisan ilalom nianang maong mga sirkumstansiya, giila ni David nga dunay mga limitasyon sa kon unsay angay niyang buhaton sa dihang manalipod sa iyang kinabuhi. Sa usa ka okasyon sa kamingawan, wala tugoti ni David si Abisai nga mopatay sa natulog nga Haring Saul, nga nag-ingon: “Dili ako makaako, sa panglantaw ni Jehova, nga akong bakyawon ang akong kamot batok sa dinihogan ni Jehova!” (1 Samuel 26:8-11) Nahibalo si David nga dili niya katungod ang pagtangtang kang Saul sa iyang pagkahari. Busa si David nagpakita ug pagkamakasaranganon niining okasyona pinaagi sa dili-paglapas sa mga limitasyon sa hustong panggawi. Sa susama, ang presenteng-adlawng mga alagad sa Diyos nahibalo nga “sa panglantaw ni Jehova,” dunay mga butang nga dili gayod nila mahimo, bisan pag nameligro ang tawhanong kinabuhi.—Buhat 15:28, 29; 21:25.

Ang anak ni Haring David nga si Solomon nagpasundayag usab ug pagkamakasaranganon sa batan-on pa, bisan tuod sa medyo lahi nga paagi. Sa dihang si Solomon naentrono, gibati niyang dili makaarang sa pagpas-an sa bug-at nga responsibilidad sa hari. Siya miampo: “Jehova nga akong Diyos, ikaw mismo ang naghimo sa imong alagad nga hari kahalili ni David nga akong amahan, ug ako usa lamang ka gamayng bata. Wala akoy kabangkaagan sa pagpangulo.” Klaro, nakaamgo si Solomon sa iyang kakulang sa katakos ug kasinatian. Busa siya makasaranganon, dili mapahitas-on, o dili-hambogiro. Nangayo si Solomon kang Jehova ug panabot, ug gihatag ang iyang gipangayo.—1 Hari 3:4-12.

Ang Mesiyas ug ang Iyang Mag-uuna

Kapin sa 1,000 ka tuig human sa adlaw ni Solomon, si Juan Bawtista naghimog buluhaton sa pag-andam sa dalan alang sa Mesiyas. Ingong mag-uuna sa Usa nga Dinihogan, si Juan nagtuman sa tagna sa Bibliya. Mahimong magpasiatab siya sa iyang pribilehiyo. Mahimo usab nga mosulay si Juan sa pagpasidungog sa iyang kaugalingon tungod kay siya paryente sa Mesiyas. Apan giingnan ni Juan ang uban nga dili siya takos bisan sa pagbadbad sa liston sa sandalyas ni Jesus. Ug sa dihang gipresentar ni Jesus ang iyang kaugalingon aron magpabawtismo sa Suba sa Jordan, si Juan miingon: “Ako ang nanginahanglan nga bawtismohan nimo, ug ikaw ang mianhi kanako?” Nagpakita kini nga si Juan dili mapasiatabon. Siya makasaranganon.—Mateo 3:14; Malaquias 4:5, 6; Lucas 1:13-17; Juan 1:26, 27.

Human mabawtismohi si Jesus, misugod siya sa bug-os-panahong ministeryo, nga nagsangyaw sa maayong balita sa Gingharian sa Diyos. Bisan tuod si Jesus usa ka hingpit nga tawo, siya miingon: “Dili ako makahimog usa ka butang sa akong kaugalingong pagbuot . . . akong gitinguha, dili ang akong kaugalingong kabubut-on, kundili ang kabubut-on niya nga nagpadala kanako.” Dugang pa, wala magtinguha si Jesus nga pasidunggan sa mga tawo, kondili iyang gihatag kang Jehova ang himaya sa tanan nga iyang gibuhat. (Juan 5:30, 41-44) Pagkamakasaranganon gayod!

Nan, dayag nga ang maunongong mga alagad ni Jehova—sama kang David, Solomon, Juan Bawtista, ug bisan ang hingpit nga tawong si Jesu-Kristo—nagpasundayag ug pagkamakasaranganon. Wala sila magpasiatab, dili sila hambogiro, o mapahitas-on, ug wala sila molapas sa hustong mga limitasyon. Ang ilang mga panig-ingnan naghatag ug igong katarongan nga angayng ugmaron ug ipasundayag sa modernong-adlawng mga alagad ni Jehova ang pagkamakasaranganon. Bisan pa niana, duna pay ubang mga katarongan sa pagbuhat niana.

Niining gubot nga yugto sa kasaysayan sa tawo, ang pagkamakasaranganon maoy hiyas nga bililhon kaayo sa matuod nga mga Kristohanon. Makapaarang kini sa usa nga mahimong makigdaiton  kang Jehova nga Diyos, sa mga isigkatawo, ug sa kaugalingon.

Pakigdait Uban Kang Jehova nga Diyos

Ang pakigdait uban kang Jehova posible lamang kon dili kita molapas sa mga limitasyon nga iyang gihatag alang sa matuod nga pagsimba. Ang atong unang mga ginikanan, si Adan ug Eva, milapas sa mga limitasyon nga gihatag sa Diyos, ug sila ang unang mga tawo nga nahimong dili-makasaranganon. Nawala ang ilang maayong baroganan atubangan ni Jehova, maingon man ang ilang puy-anan, ilang umaabot, ug ilang kinabuhi. (Genesis 3:1-5, 16-19) Pagkadakong bili ang ilang gibayran!

Mokat-on kita gikan sa pagkapakyas ni Adan ug Eva, kay ang matuod nga pagsimba naglimite sa atong panglihok. Pananglitan, ang Bibliya nag-ingon nga “walay mga makihilawason, ni mga tigsimbag idolo, ni mga mananapaw, ni mga lalaking nahuptan alang sa dili-kinaiyanhong mga katuyoan, ni mga lalaking nakigdulog sa mga lalaki, ni mga kawatan, ni mga tawong dalo, ni mga palahubog, ni mga tigsultig pasipala, ni mga mangingilkil nga makapanunod sa gingharian sa Diyos.” (1 Corinto 6:9, 10) Si Jehova maalamong naghatag niining maong mga limitasyon alang sa atong kaayohan, ug ikapakita nato ang kaalam pinaagi sa dili paglapas niining mga limitasyona. (Isaias 48:17, 18) Ang Proverbio 11:2 nagtug-an kanato: “Ang kaalam iya sa mga makasaranganon.”

Komosta kon ang usa ka relihiyosong organisasyon moingon kanato nga makalapas kita niini nga mga limite ug sa gihapon makatagamtam ug pakigdait uban sa Diyos? Kanang organisasyona naningkamot sa paglimbong kanato. Sa laing bahin, ang pagkamakasaranganon motabang kanato sa pag-ugmad ug suod nga relasyon uban kang Jehova nga Diyos.

Pakigdait sa Isigkatawo

Ang pagkamakasaranganon magpalambo usab ug makigdaitong relasyon sa uban. Pananglitan, sa dihang ang mga ginikanan magpakitag panig-ingnan sa pagkakontento sa ilang mga panginahanglan ug sa pag-una sa espirituwal nga mga butang, ang ilang mga anak mas lagmit kaayong mosagop sa susamang tinamdan. Sa ingon ang mga bata dili malisdan sa pagkahimong kontento, bisan pag dili nila kanunayng mabatonan ang ilang gusto. Motabang kini kanila sa pagkinabuhi nga makasaranganon, ug ang pamilyahanong kinabuhi mahimong mas malinawon.

Kadtong nagadumala kinahanglan gayong magpasundayag ug pagkamakasaranganon ug dili mag-abusar sa ilang awtoridad. Pananglitan, ang mga Kristohanon gisugo: “Ayaw pagsaylo sa mga butang nga nahisulat.” (1 Corinto 4:6) Ang mga ansiyano sa  kongregasyon nahibalo nga kinahanglang dili nila sulayang ipugos sa uban ang ilang personal nga mga kagustohan. Hinunoa, gamiton nila ang Pulong sa Diyos ingong pasikaranan sa pagdasig sa hustong dalan maylabot sa panggawi, pamesti, panghindik, o paglingawlingaw. (2 Timoteo 3:14-17) Sa dihang ang mga membro sa kongregasyon makamatikod nga ang mga ansiyano wala molapas sa Kasulatanhong mga limitasyon, magpalambo kini ug pagtahod alang niining mga tawhana ug makaamot sa mainit, mahigugmaon, ug makigdaitong espiritu diha sa kongregasyon.

Pakigdait sa Kaugalingon

Kadtong mga makasaranganon gantihan ug kalinaw sa galamhan. Ang tawo nga makasaranganon dili hilabihan ka ambisyoso. Wala kini magpasabot nga wala siyay personal nga mga tumong. Pananglitan, magtinguha tingali siya ug dugang mga pribilehiyo sa pag-alagad, apan maghulat siya sa Diyos, ug ang bisan unsang Kristohanong mga pribilehiyo nga iyang madawat iyang ipahinungod kang Jehova. Dili kini lantawon ingong personal nga mga kalamposan. Magpasuod kini sa tawong makasaranganon kang Jehova, “ang Diyos sa kalinaw.”—Filipos 4:9.

Pananglitan may mga panahon nga mobati kitang wala matagad sa ubang mga tawo. Dili ba mas maayong wala matagad tungod kay kita makasaranganon inay kay magpatagad sa atong kaugalingon sa dili-makasaranganong paagi? Ang mga tawong makasaranganon dili hilabihan ka ambisyoso. Busa, sila may kalinaw sa kaugalingon, nga mapuslanon alang sa emosyonal ug pisikal nga kaayohan.

Pag-ugmad ug Pagmentinar sa Pagkamakasaranganon

Si Adan ug Eva nahulog sa pagkadili-makasaranganon—usa ka taras nga ilang gipasa sa ilang mga kaliwat. Unsay makatabang kanato nga makalikay sa paghimo sa mao gihapong sayop sa atong unang mga ginikanan? Sa unsang paagi maugmad nato ang maayong hiyas sa pagkamakasaranganon?

Una, ang tukmang pagsabot sa atong kahimtang maylabot kang Jehova, ang Maglalalang sa uniberso, motabang kanato. Unsang personal nga mga kalamposan ang atong maangkon nga ikatandi sa mga kalamposan sa Diyos? Gipangutana ni Jehova ang iyang matinumanong alagad nga si Job: “Diin ka man sa pagtukod ko sa kalibotan? Sultihi ko, kon anaa kay salabotan.” (Job 38:4) Walay ikatubag si Job. Dili ba kita usab limitado ug kahibalo, katakos, ug kasinatian? Dili ba mapuslanon nga ilhon nato ang atong mga limitasyon?

Dugang pa, ang Bibliya nagtug-an kanato: “Iya ni Jehova ang yuta ug ang nagpuno niana, ang mabungahong yuta ug sila nga nanagpuyo niana.” Naglakip kini sa “tagsatagsa ka ihalas nga mga mananap sa lasang, sa mapintas nga kahayopan ibabaw sa usa ka libo nga kabungtoran.” Si Jehova makaingon: “Ang salapi akoa, ug ang bulawan akoa.” (Salmo 24:1; 50:10; Hageo 2:8) Unsang mga kabtangan ang atong ikapasundayag nga ikatandi nianang kang Jehova? Aw, bisan ang labing adunahang tawo walay katarongan nga magpasiatab sa iyang gipanag-iya! Busa, maalamon nga sundon ang dinasig nga tambag ni apostol Pablo ngadto sa mga Kristohanon sa Roma: “Pinaagi sa dili-takos nga kalulot nga gihatag kanako ako magasulti sa tanan dinha taliwala kaninyo nga dili maghunahunag labaw bahin sa iyang kaugalingon kay sa gikinahanglan nga pagahunahunaon.”—Roma 12:3.

Ingong mga alagad sa Diyos nga nagtinguha sa pag-ugmad sa pagkamakasaranganon, kinahanglang mag-ampo kita alang sa bunga sa espiritu—gugma, kangaya, pakigdait, taas-nga pailob, kalulot, pagkamaayo, pagtuo, kalumo, ug pagpugong sa kaugalingon. (Lucas 11:13; Galacia 5:22, 23) Ngano man? Tungod kay ang matag usa niining mga hiyasa magpasayon sa atong pagpakitag pagkamakasaranganon. Pananglitan, ang gugma alang sa isigkatawo motabang kanato sa pagpakigbisog sa hilig nga magpasiatab o magmapahitas-on. Ug ang pagpugong-sa-kaugalingon mopugong ug magpahunahuna kanato una molihok sa dili-makasaranganong paagi.

Magbantay kita! Kinahanglang magbantay kita kanunay batok sa mga lit-ag sa pagkadili-makasaranganon. Ang duha sa mga hari nga gihisgotan di pa dugay dili makasaranganon sa tanang higayon. Si Haring David nagmadalidalion sa pag-ihap sa Israel, usa ka buhat nga supak sa kabubut-on ni Jehova. Si Haring Solomon nahimong dili-makasaranganon bisan hangtod sa punto nga nakigbahin sa bakak nga pagsimba.—2 Samuel 24:1-10; 1 Hari 11:1-13.

Samtang kining dili-diyosnong sistema sa mga butang maglungtad, ang pagkamakasaranganon nagkinahanglan ug kanunayng pagbantay. Apan, ang paningkamot bililhon. Sa bag-ong kalibotan sa Diyos, ang tawhanong katilingban langkoban lamang niadtong mga makasaranganon. Ilang isipon ang pagkamakasaranganon ingong katakos, dili kahuyangan. Pagkakahibulongan unya sa dihang ang tanang tawo ug mga pamilya panalanginan ug kalinaw tungod sa pagkamakasaranganon!

[Hulagway sa panid 23]

Si Jesus makasaranganong nagpasidungog kang Jehova sa tanan niyang gibuhat