Kitang Tanan Nagkinahanglan ug Pagdayeg

ADTO maoy maanindot nga adlaw alang sa batang babaye. Bisan tuod ug kinahanglan siyang badlongon sa ubang mga panahon, niining adlawa, siya buotan kaayo. Apan, nianang gabhiona human pakatulga ang bata, ang iyang inahan nakadungog kaniya nga naghilak. Sa dihang gipangutana siya kon nganong nahiubos siya, nagbakho siyang miingon: “Di ba nagbinuotan man ko karong adlawa?”

Nasakitan pag-ayo ang inahan sa maong pangutana. Dali kaayo siyang mobadlong sa iyang anak. Apan karon, bisan pag nakamatikod sa paningkamot sa iyang anak nga magbinuotan, wala gayod makasulti ang inahan bisag usa lang ka pulong sa pagdayeg.

Ang gagmayng mga bata dili lang mao ang nagkinahanglag pagdayeg ug pasalig. Kitang tanan nagkinahanglan niana—maingon nga kita nagkinahanglag tambag ug pagbadlong.

Unsa may atong bation kon makadawat kitag kinasingkasing nga pagdayeg? Dili ba kana makapalipay ug makapadasig kanato? Lagmit nga bation natong dunay usa nga nakamatikod ug nagtagad. Kini nagpasalig kanato nga ang atong nabuhat takos diay sa atong paningkamot, ug kini magtukmod kanato nga maningkamot pag-usab sa umaabot. Dili ikatingala nga ang tim-os nga pagdayeg kasagarang makapadani kanato ngadto sa tawo nga mihatag ug panahon sa pagsultig makapadasig nga mga pulong.—Proverbio 15:23.

Nasabtan ni Jesu-Kristo ang panginahanglang mohatag ug pagdayeg. Diha sa sambingay sa mga talanton, mainitong gidayeg sa agalon (nga naglarawan kang Jesus mismo) ang matag usa sa duha ka matinumanong mga ulipon, nga nag-ingon: “Maayong pagkabuhat, maayo ug kasaligan nga ulipon!” Pagkamakapadasig! Bisan tuod ug magkalahi gayod ang ilang mga katakos ug mga kalamposan, sila nakadawat ug samang pagdayeg.—Mateo 25:19-23.

Busa hinumdoman nato ang inahan sa batang babaye. Dili nato kinahanglang hulaton nga mohilak una ang uban sa dili pa nato sila dayegon. Hinunoa, atong paneguroon nga mangitag kahigayonan sa pagdayeg. Sa pagkatinuod, kita adunay maayong katarongan sa paghatag ug sinsero nga pagdayeg sa tanang kahigayonan.