Ang Kinamaayohang Panahon nga Mabuhi

SA DIHANG makaatubang ug masulayong mga kahimtang, gihandom ba nimo ang mas maayong mga adlaw nga nangagi? Nan, tagda ang giingon sa maalamong Haring Solomon: “Ayaw pag-ingon: ‘Ngano man nga ang kanhing mga adlaw mas maayo pa kay niining mga adlawa?’ kay dili tungod sa kaalam nga ikaw nangutana bahin niini.”—Ecclesiastes 7:10.

Nganong gihatag ni Solomon kining tambaga? Tungod kay siya nahibalo nga ang pagbaton ug realistikanhong panglantaw sa nangaging panahon maoy bililhong tabang sa pagsagubang sa dili maayong mga kahimtang karon. Kadtong naghandom sa mas maayong mga adlaw nga nangagi mahimong nakalimot nga ang maong mga adlaw napuno usab sa mga problema ug kasamok ug ang kinabuhi dili gayod maayo kaniadto. Ang pipila ka butang sa nangaging panahon mas arang-arang tingali, apan kadaghanan dili. Sama sa namatikdan ni Solomon, dili maalamon ang dili-realistikanhong paghandom sa nangagi, tungod kay dayag nga dili nato mapabalik ang mga kahimtang sa unang panahon.

Makadaot ba ang paghandom sa nangaging panahon? Oo, kon kini mopugong kanato sa pagkamahimong mapailin-ilinon ug sa pagpahiuyon sa presenteng kahimtang o kon kini maghikaw kanato sa pagpabili sa panahon diin kita nagkinabuhi ug sa paglaom nga mahimong maangkon nato.

Sa pagkatinuod, karon ang kinamaayohang panahon nga mabuhi, bisan pa sa nagkadaghang mga suliran sa kalibotan. Ngano? Tungod kay nagkaduol na kita sa katumanan sa katuyoan sa Diyos maylabot sa atong yuta ug sa mga panalangin sa malinawong pagmando sa iyang Gingharian. Ang Bibliya nagsaad: “Iyang pagapahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon mawala na, ni may pagbangotan ni pagtiyabaw ni may kasakit pa. Ang unang mga butang nangagi na.” (Pinadayag 21:4) Unya, kay maayo na ang mga kahimtang, wala nay katarongan sa pagpangandoy sa mas maayong mga adlaw nga nangagi.