Ang Panglantaw sa Diyos sa mga Patay

MAKAPAGUOL gayod ang kamatayon sa usa ka minahal. Ang kahaw-ang, kamingaw, ug kasakit dili matukib. Ang pagkanamatyan ug minahal makapahimo sa usa ka tawo nga mobating walay mahimo, kay bisag unsa pa ka daghan sa bahandi, o ka dako sa gahom, o impluwensiya nga iyang nabatonan, walay mausa karon dinhi sa yuta ang makabanhaw sa tawong patay.

Apan, ang atong Maglalalang naglantaw sa mga butang sa lahi nga paagi. Kay nakabuhat sa unang tawo gikan sa abog sa yuta, siya usab makaarang sa paglalang pag-usab sa tawong patay. Tungod niini, mahimong lantawon sa Diyos ang mga patay nga daw sila buhi. Mahitungod sa matinumanong mga alagad sa kakaraanan nga patay na, si Jesus miingon: “Alang [sa Diyos] silang tanan buhi,” sa laing pagkasulti, silang tanan buhi sa panglantaw sa Diyos.—Lucas 20:38.

Samtang dinhi sa yuta, si Jesus gihatagag gahom sa pagbanhaw sa mga patay. (Juan 5:21) Busa, siya samag panglantaw sa iyang Amahan maylabot niadtong nangamatay nga matinumanon. Pananglitan, sa dihang namatay ang iyang higalang si Lazaro, giingnan ni Jesus ang iyang mga tinun-an: “Moadto ako . . . aron pukawon siya gikan sa pagkatulog.” (Juan 11:11) Sa panglantaw sa tawo, si Lazaro maoy patay, apan alang kang Jehova ug Jesus, si Lazaro natulog.

Ilalom sa pagmando ni Jesus sa Gingharian, aduna unyay “pagkabanhaw sa mga matarong ug sa mga dili-matarong.” (Buhat 24:15) Sa ngadtongadto, kadtong pagabanhawon makadawat ug edukasyon gikan sa Diyos ug may kalaomang mabuhi sa walay kataposan sa yuta.—Juan 5:28, 29.

Oo, ang kamatayon sa usa ka minahal makahatag ug hilabihang kaguol ug kasubo, nga tingali magpabilin sulod sa daghang tuig. Bisan pa niana, ang paglantaw sa mga patay sumala sa paglantaw sa Diyos makahatag kanato ug dakong kahupayan ug paglaom.—2 Corinto 1:3, 4.