“Buot Namong Moingon ug, ‘Oo!’”

ANG sangang buhatan sa mga Saksi ni Jehova sa Nigeria di pa dugayng nakadawat ug sulat nga, sa bahin, nag-ingon:

“Ang among anak nga lalaki, si Anderson, namatay sa dihang siya nag-edad ug 14. Sa wala pa siya mamatay, aduna siyay gibuhi nga duha ka manok. Gusto niya nga ibaligya kana ug dayon ihatag ang kuwarta ngadto sa sangang buhatan ingong amot alang sa tibuok-kalibotang buluhaton nga pagsangyaw. Apan namatay siya sa wala pa kini mabaligya.

“Tungod niining iyang tinguha, kami, nga iyang mga ginikanan, nagpadayon sa pagbuhi sa mga manok ug nagbaligya niana. Among ihatag kaninyo ang kuwarta ingong amot ni Anderson. Tungod sa saad ni Jehova, masaligon kami nga sa dili madugay—dili na gayod madugay—makita na namo pag-usab si Anderson. Buot namong moingon ug, ‘Oo!’ sa dihang mangutana siya kon gituman ba namo ang iyang tinguha. Sa pagkatinuod, dili lang si Anderson ang gilaoman namong makita nga banhawon kondili hasta usab ang usa ka ‘bagang panganod sa mga saksi.’”—Hebreohanon 12:1; Juan 5:28, 29.

Ingon sa tin-awng gipakita sa sulat sa itaas, ang paglaom sa pagkabanhaw nagpalig-on sa matuod nga mga Kristohanon. Pagkadakong kalipay ang masinati unya sa daghan kaayong pamilya sa dihang, sama sa pamilya ni Anderson, ilang sugaton ang ilang nabanhawng mga minahal!—1 Corinto 15:24-26.

Kining makapahupay nga paglaom sa pagkabanhaw maoy usa sa daghang kahibulongang mga butang nga gisaad sa Pulong sa Diyos nga mahitabo sa dili madugay diha sa usa ka matarong nga bag-ong kalibotan ubos sa pagmando sa Gingharian sa Diyos. (2 Pedro 3:13) Mao kiniy giingon sa Bibliya nga buhaton sa Diyos alang sa katawhan nianang panahona: “Iyang pagapahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon mawala na, ni may pagbangotan ni pagtiyabaw ni may kasakit pa. Ang unang mga butang nangagi na.”—Pinadayag 21:4.